𝐋𝐈𝐅𝐄 𝐋𝐄𝐓𝐓𝐄𝐑𝐒 // ⍟𝐒𝐇𝐔𝐍𝐓𝐀𝐑𝐎 𝐂𝐇𝐈𝐒𝐇𝐈𝐘𝐀⍟

«𝕱𝖎𝖓𝖆𝖑»

Aklıma her anımız gelmişti, Rias haklıydı... Her zaman aklıma takılsa da dalgaya vurup geçiştirmiştim.

*Dün*

Chishiya:O çanta ne Rias?

Rias:Eşyalarını topla, kaçırıyorum seni.

Chishiya:Hastanenin psikiyatristlerinden de destek alabilirsin aslında...

Rias:Pft, sen laftan anlamıyorsun hiç.

Odasına girdim ve dolabını açıp kendi çantasını aldım.

Rias:Ben sana seni kaçıracağım demedim mi?

Chishiya:Dedin.

Telefonunu çıkarttı ve birini aradı.

Rias:Kuina, araba hazır mı?... İyi geliriz şimdi. ... Kaçırırım ben sorgulama. ... Hadi görüşürüz.

Chishiya:Siz ciddi misiniz?

Gözüme uyku bandını gözüme geçirmeden önce ikimizin çantasını da sırtına attı ve bileğimi tuttu.

*Şimdi*

Dün bir şekilde elinden kurtulmuştum, kendimi gülümserken buldum.

Hızlı adımlarla odasına gitmeye başladım ciddileşip. Daha fazla zaman kaybetmemeliyim sanırım... Bugün taburcu olacaktı.

Odasına gireceğim sırada kapı açıldı ve doktoru elinde bir notla koştu.

Kaşlarımı çattım ve odaya girdim, Rias yoktu.

Aklıma Rias'ın bir yere gittiği geldi, doktoru da odasından bir notla çıkmıştı?

Odadan çıktım ve danışmana gitmeye karar verdim, belki de taburcu olmuştu bile.

Doktoru giderken elindeki notu düşürdü, oraya doğru gittim ve eğilip notu aldım.

~~~
Beni hatırlayamadın ama olsun, kötü şartlar altındaydık ne de olsa. Sana biraz kaba davrandım affet :3

Gerçi bu dediklerimden zerre bir şey anlayacağını sanmam. Biliyorsun dilciyim, sana tüm bildiğim dillerle sevgimi tarif etmeye çalışırım fakat asıl kalbimden geçenleri hiçbir dille dillere dökemem. Kağıt da minnacıkmış he.

Seni hep sevdim, umarım bu not eline ulaşır. Benim umudum tükenmiş olabilir fakat sevgim ölsem de tükenmeyecek.

~Şizofren Rias

~~~

Kağıdın arkasını çevirdim, gözyaşlarının bıraktığı izlere elim gitti.

~~~

Beni görmek için depoya gel, tabii yetişebilirsen.
~~~

İntihar mı edecek bu kız?

Kağıdı cebime attım ve hemen merdivenlere yöneldim, asansör vakit kaybından başka bir şey olmazdı.

Anlaşılan doktoru arka sayfaya bakmamıştı ve bu yüzden danışmana ilerlemişti direkt.

Deponun önüne geldiğimde hemen kapıyı açtım ve yere bir sandalye düştü.

Öylece kaldım ve Rias'a baktım, gözünden yanaklarına süzülmüş gözyaşlarını gördüğümde gözlerim doldu.

Hemen yanına gittim ve boynundaki ipi çözmeye çalıştım.

Çözdüğümde Rias kucağıma düştü, yere oturdum ve öksürmeye başladı.

Chishiya:İntihar? Neden bunu yaptın..?

Rias:Aptal, neden bırakmadın!? Madem hatırlamıyorsun sal beni!

Gözyaşlarını elinin tersiyle sildi ve ağlamaya başladı.

Rias:Tek kaldım, kimse anlamıyor. Şakaya vuruyorum diye umurs-

Dudağımı dudağına bastırırken önüne gelen saçlarını geriye doğru attım, kendi gözyaşım onun gözyaşlarıyla karıştı.

*Rias bakış açısı*

Tek başıma aptalca bir şekilde şizofren tanısı koyularak intihardan kaynaklı öleceğim sanmıştım.

İkimiz de mutluluktan gözyaşları döküyorduk, en sonunda birbirimize kavuşmuştuk.

🂱𝖘𝖔𝖓🂱