𝐋𝐈𝐅𝐄 𝐋𝐄𝐓𝐓𝐄𝐑𝐒 // ⍟𝐒𝐇𝐔𝐍𝐓𝐀𝐑𝐎 𝐂𝐇𝐈𝐒𝐇𝐈𝐘𝐀⍟

66

Rias:Anlamıyorum...

Sesim titredi, zoruma gidiyordu.

Chishiya:Neyi?

Rias:Kendi canını hiçe saymalarını.

Chishiya:Ben vurulursam ölmeyecektim fakat Usagi vurulursa kafasına aldığı tek mermiyle ölmüş olacaktı.

Rias:Yine de-

Bir an duraksadım.

Rias:Boş ver, sana içimdekileri dökene kadar.

Chishiya:Benden daha kötü durumdasın.

Doğru, gövdemin sağ tarafı yanıyordu.

Kendimi şimdiden salarsam sonu kötü biterdi, dikleştim ve sırtımı arabaya yasladım.

Niragi:Sohbetiniz başımı ağrıtıyor.

Diye sızlandı.

Rias:Neden? Tek kaldın diye mi?

Chishiya alayla güldüğünde Niragi göz devirdi.

Niragi:Bana bahsedilen Rias kesinlikle bu değildi.

Kendimi sorguluyordum son zamanlarda, o bu sefer haklıydı.

Değişmiştim...

Bana böyle bir değişimden bahsetseler onlara inanamazdım, bu durumum iyi değildi. Kendimi aşırı bozmuştum.

Niragi:Yatakta yüzleştim.

Ama bazı orospu çocukları da hak ediyor.

Chishiya:Niragi, bu durumda bile aklın pis şeylere çalışıyor. Ergenlik dönemindeki cinsellik meraklısı liseliler gibisin.

Rias:Hah, cidden.

Niragi:Beni o sünepelerle mi kıyaslıyorsunuz? Siz... Şaka olmalısınız.

Rias:Ama bir kötü karaktere de ihtiyaç vardı.

Chishiya:Fazlasıyla karşılıyor.

***

Rias:Chishiya...

Chishiya:Bir şey mi oldu?

Dedi ve hemen beni incelemeye başladı.

Rias:Silah ve çığlık sesleri geliyor, bu normal değil.

Chishiya:Yapabileceğimiz bir şey yok.

Niragi:Ahh, bu halde bile onları düşündüğüne inanamıyorum!

Chishiya:Niragi, aramıza girme.

Chishiya başımı tuttu ve omzuna yasladı, bu beni mayıştırdığı için kendimi geriye çektim ve tekrardan dikleştim.

Rias:Uyurum, buradan kurtulduğumda sözüm olsun.

Chishiya:Sen sözlerini tutarsın.

Aklıma onu öpme sözüm geldiğinde gülümsedim.

***

Yolda giden tanıdık yüzler gördük.

Chishiya onları fark etti.

Rias:Onlar nasıl, sorsana...

Dedim mırıldanarak, konuşmakta zorluk çekiyordum.

Chishiya:Şşt! Onlar nasıl?

Arisu:İyiler, ya da en azından öyle olduğunu düşünüyorum.

Rias:Yalancı...

Chishiya başını salladı ve yolculuklarına devam ettiler.

Oyun olması gereken yere, zeplinin olduğu yere, yüksek bir iş binasına vardılar.

Chishiya:Rias, üşüdün mü?

Rias:Hayır.

Chishiya:Titriyorsun...

Rias:Endişelenmesene, iyiyim ben.

Gülümsedim ve boynuna ufak bir öpücük kondurdum, o da bana gülümsedi.

Chishiya:Bu son oyun.

Rias:Aklıma bir şey geldi...

Chishiya:Ne geldi?

Kaşları havalandı.

Rias:Oyunlar bittiğinde kazanırsak buradan gideceğiz değil mi?

Chishiya:Muhtemelen.

Rias:Gidersek birbirimizi unutmaz mıyız? Olanları kalanlar anlatsa sorun çıkacaktır.

Chishiya:Öyle bir şey olursa bile seni her daim hatırlarım.

Rias:Söz mü..?

Chishiya:Söz.

Ve başıma bir öpücük kondurdu, içim kıpır kıpır olduğunda gülümsedim.

Chishiya:Sen de söz ver.

Rias:Söz.

Aklıma gelen şeyle kıkırdadım.

Chishiya:Ne düşünüyorsun yine?

Rias:Karın olup seni kaçıracağım.

Chishiya zorlansa da güldü.

°°°

Şimdilik bu kadardı... Umarım beğenirsiniz. Bir yazım yanlışım varsa lütfen kusuruma bakmayın, söyleyin düzeltirim. İyi okumalar, iyi günler...