𝐋𝐈𝐅𝐄 𝐋𝐄𝐓𝐓𝐄𝐑𝐒 // ⍟𝐒𝐇𝐔𝐍𝐓𝐀𝐑𝐎 𝐂𝐇𝐈𝐒𝐇𝐈𝐘𝐀⍟

11

Kuina:Chishiya!

Chishiya'yı gördüğü gibi bağırdı ve ona seslendi, en azından bağırmasaydı...

Kuina:Utanıyor musun sen cidden?

Diye fısıldadı.

Rias:Evet, üstüme bir hırka alsaydım keşke.

Kuina:Yok, böyle de çok güzel.

Chishiya:Ne fısıldaşıyorsunuz daha ilk saatlerden?

Kuina:Rias'ın b-

Kolunu mıncırdamamla sustu.

Rias:Hiç.

Ve çaktırmamak için gülümsemeye başladım, benimle birlikte Kuina da gülümsemeye başlamıştı.

Chishiya:Yakışmış.

Demesiyle öksürük tuttu, Kuina sırtıma birkaç kez vurdu ve Chishiya sırıttı.

Chishiya:Yardım edeyim mi Rias, iyi misin?

Duruşumu dikleştirdim.

Rias:Çok iyiyim, sağol.

Kuina:Chishiya da vursun bir tane sırtına.

Gözlerimi sonuna kadar açıp Kuina'ya bakmaya başladım.

Rias:Siz ciddi olamazsınız...

Kuina:Neyse, tamam tamam.

Ve son kez ufak bir kahkaha patlatıp ciddileşti.

Kuina:Hadi Sahil'i gezdirelim Rias'a.

Rias:Ooo, hayır asla!

Chishiya:Ha?

Tepkime gülmemek için kendilerini zor tuttukları belliydi.

Kuina:Hırka mı?

Rias:Evet, hemen gelirim.

Chishiya tek elini cebinden çıkartıp kolunu omzuma attı ve beni kendine çekti.

Chishiya:Merak etme, bakmayacaklar.

O sırada ne dediğini anlayamamıştım bile, kalbimin atışı fazlasıyla hızlanmıştı. Nefes alış verişimi çaktırmadan düzene sokmaya çalışıyordum.

Kuina kendi kolunu omzuma attı ve beni kendine çekti.

Kuina:Kızı rahat bırak Chishiya.

Chishiya alayla karışık güldü.

Rias:G-gidelim.

Sesin titremesini tutamamış üstüne bir de neredeyse hiç duyulmayacak şekilde mırıldanmıştım, al işte...

***

Odama geleli yaklaşık 1-2 saat olmuştu, canım çok sıkılmıştı. Aklıma çatı katına çıkmak geldi, bugün Chishiya ve Kuina'nın gezdirdiği yerlerden biriydi.

En iyisi de o duruyordu.

Hırkamı giydim ve odamdan çıktım, çatı katına çıktığımda iç çektim ve köşe taraftan bir yere oturdum.

Bir süremi sadece olan şeyleri düşünemkle geçirdim, bunları düşünmeye devam etmem ne kadar doğru tartışılır.

Chishiya:Demek sevdin burayı, ha?

Birden yanımda belirmesine şaşırmamalıydım artık sanırım.

Rias:Evet, sen de mi sevdiğin için geliyorsun?

Chishiya:Burası benim bölgem.

Yanıma oturdu.

Chishiya:Nasıl hissediyorsun?

Rias:Nasıl hissetmem gerektiğini bilmiyorum...

Chishiya:Aklına takma, annenle yollarınız bir gün kesişecek nasıl olsa.

Rias:Kesişecek, nasıl kesişecek kim bilir.

Chishiya başını eğdi, ama neden? Halime mi acıyordu? Üzülüyor muydu? Veya dinlemek istemiyordu... Kendi kendime güldüm.

Rias:Sana ne oldu?

Chishiya:Ne olmuş?

Rias:Bilmem, sana soruyorum işte.

Aramızda sessizlik oluştu, Chishiya bir süre düşünür bir tavırla karşısına baktı.

Chishiya:Çok iyi birisin Rias.

Rias:Teşekkür ederim de neden böyle bir şey dedinki?

Chishiya:Bilmiyorum, içimden geldi.

Rias:Sen de çok iyi birisin Chishiya, her zaman yardımcı oluyorsun bana... Ve anneme.

Chishiya'nın yüzünde resmen mahçup bir tebessüm belirmişti, cidden bu hallerini anlayamamıştım.

Rias:Bir şey olduysa anlatabilirsin, dinlerim.

Chishiya:Biliyorum, dinlersin.

Rias:Hadi anlat.

Ağzını araladı ve öyle kaldı, sonrasında da geri kapadı.

Rias:Neden vazgeçtin?

Chishiya:Boş versene... Anneni çok seviyordun değil mi?

Annemin lafının geçmesiyle hemen güler yüzlü bir ifade takınmıştım, yüzü gözüme geliyordu.

Rias:Evet, hem de nasıl... Keşke hasta olmasaydı, onu kaybetme korkusu beni delirtiyor.

Chishiya:Bir gün onu kaybettiğinde ne yapacaks- Pardon, ileri gittim.

Rias:Sorun değil, annem hakkında konuşmayı seviyorum.

°°°

Şimdilik bu kadardı... Umarım beğenirsiniz. Bir yazım yanlışım varsa lütfen kusuruma bakmayın, söyleyin düzeltirim. İyi okumalar, iyi günler...