Elzem: Leyla Gecesi

15. Bölüm

selam. 🧚

Şimdi öncelikle kitabın ilk başında yazdığım duyuruyu okumayanlar için tekrar etmek istiyorum.

Bu kitap 7 sene öncesinin kitabı. Elimde bölümleri var diye ufak tefek değişikliklerle ilerletiyorum. Büyük oynamalar yapmıyorum. O yüzden sonrası böyle olsun, bölümler uzasın demeniz bölümleri maalesef değiştirmiyor.
Çünkü biraz ekleme yapmam demek daha da detaylandırmam demek. Bu da ileriki bölümleri etkiler ve hikaye başka bir noktaya sapar.😔

Ayrıca daha kitabın başında bölümlerin de kitabın da kısa olacağını söylemiştim. Aşiyan 3 seriydi Lahza 3 seriydi. O yüzden çok daha detaylıydı. Visal ve Elzem öyle değil. Her hikayenin kendine özgü bir havası var. Bunlar tek kitaplık kısa ve daha basit çerezlik hikayeler. O yüzen lütfen böyle kabul edelim ve dahasını beklemeyelim bu hikayelerden. 🥺♥️

Bir de hikayenin finaliyle ilgili konuşmak istiyorum.

Elimde 10 bölüm kadar taslak kaldı. Üzerine 3-5 bölüm yazdığımda bu kitap tamamlanacak. Benim de niyetim eğer bir aksilik olmazsa, becerebilirsem, hayat buna müsaade ederse ramazan ayında sadece bu kitaba odaklanıp kısa aralıklarla bölüm paylaşıp ramazan ayında final yapmak istiyorum. Eğer aksilikler çıkarsa da ramazandan kısa bir süre sonra bitiririz. Yani kısaca yakın zamanda bitirme niyetindeyim demek istediğim o. ☺️

Benden duyurular bu kadar.

Oy verdiyseniz keyifle okuyunn♥️

15. Bölüm

Beklenmedik bir anda, hayatımın en parlak renklerini bulduğum an, Akın'la evlilik kararı almakla gerçekleşti. O an, zaman durmuş gibi hissettim. Birlikte yola çıkma kararımız, gözlerimizde parlayan umut dolu bir geleceği simgeliyordu ve ben dün geceden beri o anları ve o anların hissettirdiklerini üzerimden atamıyordum. Akın'ın elleriyle ellerimiz birleştiğinde, sanki dünyanın en güçlü bağı kurulmuştu ve hiçbir güç bu bağı çözemezdi. Kalbim, o an sonsuz bir sevgiyle dolup taştı.

Gece bitmek bilmezken ben yine o heyecanla geceyi sabaha vardırdım. Erkenden kalkıp kahvaltı sofrasını kurdum ve annemin tavırlı hallerine rağmen bana eşlik etmesiyle gerginlik dolu o sofraya birlikte oturduk. Dün akşam düğünün önümüzdeki ay olmasına karar verildikten sonra Akınlar eve gitmişti. Babamla da bir daha ayriyeten o konunun üzerine konuşmamıştık. Odasına bir girdi giriş o girişti. Çıkmamıştı bir daha.

Sessizliğin hâkim olduğu o sofrada istemsizce tadım kaçarken telefona gelen mesajla kemirdiğim ekmeği bıraktım.

Gönderen: Akın

İleti: 1 saate geliriz güzelim. Hazır olursunuz değil mi?

Bugün hep birlikte alışveriş yapılacaktı. Esasında Akın ikimizin gitmesini teklif etmişti ama annemin ne denli hevesli olduğunu bildiğimden ve muhtemelen Nuran teyzenin de öyle düşüneceğine inancımdan belki aralar yumuşar diye hep birlikte gitmeyi teklif etmiştim. Kırgınlıklar karşılıklıydı fakat oluşturacağımız aile birliğinde onları yok sayamazdık ve ben kimsenin gönül koymasını, kimsenin kimseye kırgın kalmasını istemiyordum. Benim karakterimde kırılmalar, küsmeler benim yüreğime ağırlık yapardı.

Mesaja cevap vermeden önce anneme döndüm. "Akın 1 saate çıkar mıyız diye soruyor. Ne diyeyim?"

Çayını yudumladıktan sonra kafa sallayarak "olur" dedi titrek bir nefes alarak. "Toparlarız sofrayı çıkarız." Son cümlesini bağırırcasına söylediğinde yerimde irkilerek geri çekildim.