RED TYPEWRITER

Part 16 : پریِ کابوس

موزیک پیشنهادی : مادلین جونو grund genug
...............

وقتی برام‌ اون اتفاق افتاد ، گریه نکردم .
ولی بعدش ، لیوان از دستم افتاد گریه کردم .
بارون بارید لباسام خیس شد گریه کردم .
تیغه‌ی گل رز همسایه رفت تو دستم گریه کردم.
نوک قلمم شکست گریه کردم .
گاهی اوقات عمیقا حس میکنی جاش نیست اما دقیقا جاشه! اگر باید گریه کنی ؟ پس گریه کن !
اگر میخوای بخندی؟ جلوشُ نگیر .
میخوای داد و فریاد بکشی ؟ خب پس بکش .
اما نزار پوسته ی قلبت به نازک‌ترین حالت خودش نزدیک بشه که با هر تقه‌ای به شیشه ، چیزی که میشکنه لایه ی از قلبت باشه !

.....Jungkook........................

.
.
.
.
.

جونگکوک متعجب از انتخاب دلِ ایلوان، لبشُ گزید .
ایلوان دلریزه داشت ! اونم بعد سالها؟  با کی؟
سوبین؟ آلفای محافظ و درجه دار !!
اما سوبین هم دلریزه ای نسبت به بتا داشت؟؟
الحق والانصاف سلیقه بتا رو تحسین می‌کرد!

موفندقی با قدم های تند خودشُ به شوهرش رسوند و محکم بغلش کرد ، رایحه اشُ نفس کشید اما یه چیزی این وسط درست نبود ! چرا یه حس دلشوره داشت؟
تهیونگ هم جونگکوک رو بغل کرد  ،
زیر گوششُ بوسید و همونجا پِچ زد :

[ آسمونم ؟ جونگکوک من؟ دلم برات اندازه‌ی پیله‌های شب‌تاب که تو تاریکی سیر میکنن ، تنگ شده بود ]

جونگکوک سرشُ گرفت بالا ، تو چشمای تهیونگ که حسی عجیب رو بهش منتقل میکردن ، لب زد :

[ این یعنی تا بی‌نهایت؟ ]

تهیونگ لبخند خسته ای زد :

[ آره! تا بی‌نهایت ]

بعد درحالی که تهیونگ خم میشد تا امگا رو به بغل بگیره و داخل برن ، همین حین امگا که از بلند شدن توسط آلفا خوف کرده بود ، جیغ بنفشی کشید که با لب های آلفا رو به سکوت رفت .

.
.
.
.
.
چند هفته ای می‌گذشت از زمانی که ایلوان تلاش می‌کرد با سوبین ارتباط بگیره .
که این امر همیشه باعث خنده ی امگای موفندقی می‌شد!  محض رضای پادشاه میلان؟
آلفای محافظ مثل سنگ به جلوش خیره میشد بدون اینکه به بتای ظریف و زیبا توجهی کنه !
ایلوان حرص می‌خورد مثل چی ! اما چاره ای نبود صبر نیاز بود ، صبر !