Katilin Yörüngesi

(1)Dalga.

Herkese merhabalar, evet yine ben ve evet yeni kurguya ben. Ben Emlia bir kitap yazar ve içinde ajan ve katil olmaz mı, olmaz. Neyse hiç uzatmıyorum zaten çok heyecanlıyım elim ayağım titriyor bu yüzden hemen kurguya geçelim. Sizleri seviyorum🫀.

🩶

Bir intikam ne kadar acımasız olabilir ki? Bir insan ne kadar acımasız olabilir ki? Ben ölümü ellerimde taşıyordum. Ama ölüm benden uzaktaydı. Peki o ölümü kim gerçekleştirecekti?

Elimde bir silah vardı, ve o silah tam karşımda ki adama isabet etmeyi bekliyordu. Peki o silahı sıkıcak mıydım? Buna cesaretim var mıydı? Yoksa o silah sıkılmayacak ve ben de görevime layık olamayacaktım. Evet, bu olacaktı ama ya o silahı sıkıcaktım ve karşımda ki adam ölecekti. Peki neyi bekliyordum? Kendimi mi? Yoksa isabet etmek için en iyi açıyı mı? Hayır, kesinlikle açıyı beklemiyordum. Çünkü istersem gözüm kapalı o silahı sıkar ve onu öldürürdüm. Neyi bekliyorum peki hâlâ? Düşmanıma kıyamıyor olabilir miydim? Hayır, tabii ki bu da değildi, düşmanımdan nefret ediyordum. Neyi bekliyorum o zaman ben?

"Amirim, şimdi!" dediğinde neyi beklediğimi anladım. Birinci kurşun sıkıldı. Bunu bekliyordu ki o kurşundan ustalıkla kurtuldu. İkinci kurşunu sıktığım da o da silahını eline almıştı. Bir arabanın arkasına geçip bana doğru sıktı. Aynı şekilde ben de ona, aslında ikimizde tek kurşunla birbirimizi öldürürdük ama oyun istiyorduk. Ve o oyun biri ölene dek bitmeyecekti. Oyun mu istiyordu? Hay hay!

"İsabetli atışlar yap, Bayan Mercan!" dedi sinirli bir sesle Bayan Morgan. Dinleyecek miydim peki? Hayır! Dördüncü kurşun sıkıldı, işte bu kurşun omzuna denk gelmişti. Kahkaha attığımda kahkaham garajın içinde yankılandı. Kahkahamı duyduğunda durdu ve çok görmesem de onun da dudağı kıvrıldığını kısılan gözlerinden anladım.

"Hey, artık ölecek misin," dedim yüksek bir sesle. "Evime gitmek istiyorum!" diye devam ettim.

"Ben de evine gitmek istiyorum!" dedi o da yüksek bir sesle. Güldüğüm de kulağımda bağıran Bayan Morgan'ı duymamak için kulaklığımı çıkardım.

"Bence de yalnız kalmamız lazım değil mi evine geçmek için?" dedi alay ediyordu ama çapkın bir sesle. Arabanın arkasından çıktığım da onu görmüştüm ama sadece kahverengi gözlerini çünkü maskesi onun yüzünü kapatıyordu. O da çıktığında karşımda durdu. Başımı kaldırıp ona baktığımda gülüşünü duydum.

"Hey, komik değil!" dedim. Gülüşü durduğunda bende ciddiyetimi sağladım. "Evet Dalga, yolun sonundasın. Şimdi ne yapacaksın?" dedim çenemi kaldırarak.
Bir süre yüzüme baktı, ve konuştu.

"Ah, affet güzel yüzüne bakmaktan soruna odaklanamadım, tekrar söyler misin acaba?" dedi sakin bir sesle.
Oflayıp silahımı ona doğrultum. "Ölümüm bu güzelliğin elinden olacaksa olsun." diye devam etti çapkın bir sesle.

"Kimse sana düşmanına yürümemen gerektiğini söylemedi mi?" diye sordum.

"Öğretildi öğretilmesine, hatta düşmanını öldür istersen dendi, " dedi bana yaklaşarak. Tepki vermedim, hatta ona ben de bir adım yaklaştım. "Ama istersen denmişti." dediğinde gözlerimin içine bakıyordu.

"Seni öldüreceğim bunu biliyorsun değil mi?" diye sordum ciddiyetle. Kısılan gözlerinde güldüğünü anladım.