Katilin Yörüngesi

(10) Babasının Kızı.

Herkese merhabalar, ben Emlia. Yeni bölümle sizlerleyim. Umarım bu bölümü seversiniz. Neyse hiç uzatmıyorum ve bölüme geçelim.

Keyifli okumalar

Bu kurguda geçen olaylar ve karakterler tamamen hayal unsurudur. Hiçbir gerçeklik payı yoktur.

🩶

"Komutanım," dedi Oğuz komutanına bakıp emre hazır hâlde durarak. Buz gibi bakışlar ona döndüğünde ifadesizliğini korumuştu. Yıllardır kardeşini tanıyordu artık.

"Hazır mıyız Tim?" dedi soğuk sesiyle. Bilmezlerdi ki içi intikam ateşiyle yanıyordu. Tim'den tek tek ses gelmeye başladı.

"Hazırız." dedi Oğuz.

"Hazırız." dedi Polat.

"Hazırız." dedi Selen.

"Hazırız." dedi Can.

"Hazırız." dedi Nalan.

"Hazırız." dedi Ayaz.

"Hazırız." dedi Çağan.

"Hazırız." dedi en son Kaya.

Onlar kim miydi?

Kıdemli Üsteğmen Baran Aras Altay.
Üsteğmen Oğuz Demir Karahan.
Teğmen Polat Akıncı.
Asteğmen Selen Altıntaş.
Astsubay Başçavuş Can Tekin.
Astsubay Başçavuş Nalan Karabulut.
Astsubay Kıdemli Üstçavuş Ayaz Işık.
Astsubay Kıdemli Çavuş Çağan Ergül.
Astsubay Çavuş Kaya Arslan.

Onlar Ateş Timi'ydi.

"O zaman başlıyoruz." dedi ve telsizi kapattı Baran. Dakikalar içinde uyumla silahlar patladı. Hedef karşı dağdaki saklanan piç kurularıydı. Teröristler.

Birinci kurşun Baran'dan gelmişti her zaman ki gibi. Baran başlatır Tim devamını getirirdi. Silahlar patlıyor ve her bir terörist aklanıyordu. Tabii piç kuruları dururlar mı? Durmazlar. Onlarda silahlarına abanmış ne var ne yok diyerek sıkıyorlardı. Karşılarında kimlerin olduklarını bilseler yine böyle abanır mıydılar acaba?

Telsizinin sadece kendi sesinin duyulmaması için kapatmıştı. Ama Tim'den gelen sesleri duyabiliyordu. "Nalan'ım!" diyordu Can silah sıkıyor aynı zamanda Nalan'a yürümekten kendini alamıyordu. Nalan'ın ağzının içinden sövmesi Can'ı güldürürmüştü. O sırada dağda ki teröristler bitmiş bakışlar dağ başındaki eve çevrilmişti.

"Akıncı, Altıntaş benimle gelin. Karahan ve diğerleri siz burada kalıp dağı izleme alın." dediğinde Polat ve Selen yerinde hareketlenip Baran'ın iki adım ötesinde ikisi yerlerini almıştı. Selen bakışlarını Baran'ın sırtına çevirdiğinde ifadesiz bakışlarının altında korku yatıyordu. Ya bir şey olursa? diyordu kendi kendine. Ya ona bir şey olursa?

"Akıncı," diyerek bakışlarını Polat'a çevirdi Baran. Polat emre hazır hâlde bir şekilde duruyordu. "Sen ve Altıntaş birileri var mı diye bakın, ben de arkadan dolaşacağım. İş bittiğinde dağa geri dönün." dediğinde ikisi de kafasını salladı. Baran'ın bakışları kısa bir ân Selen'e değse de tekrar bakışlarını eve çevirdi. İçerisi kapkaranlıktı ama emindi Baran içeride biri vardı. Üçü ayrıldığında Baran sessiz adımlarla arkadan dolandı. Elinde ki tüfeği tekrar sırtına yerleştirmiş silahını kuşanmıştı. Evin arkasına geldiğinde bakışlarını kısa bir etrafta gezdirdi. Kimse yoktu. Bakışları tekrar eve çevrildiğinde gördüğü kıpırtı karşısında koca cüssesini ağacın arkasına geçti. Hem karanlık olması hem de ağacın büyük bir çınar ağacı olması onun görünmemesini sağlıyordu. Ama varlığını her insan hissederdi. Etrafa yaydığı enerji karşısında insanın ürpermemesi imkân dâhilinde değildi.