Hayat Kırıkları | Gerçek Ailem

15.Gülmek ve Korkmak

26.02.2024

Helüü, ben geldim :)

Nasılsınız canlarım?

Bölümü yazarken yazım yanlışlarını düzeltme şansım olmadı, görmezden gelelim olur mu?

.

Kabussuz geçen bir geceden sonra uyanıp yemek odasına inmiştim.

Edebiyat yapmaya gerek yok agalar. Koskoca yemek odasına inerken napak yani.

"Günaydın güzel kızım." babam tam ben odadan içeri girecekken seslenince arkamı döndüm.

"Günaydın baba." her baba değişimde gözlerinde bir parıltı oluyordu.

"Baban yer seni." deyip boynumu öptü. Gıdıklandığım için geri çekilip kıkırdadım. "Sen gıdıklanıyor musun?" deyip eliyle boynumu okşadı ve ben yeniden geri kaçtım.

"Baba yapma." derken sesim gülmekten titriyordu. Babam yanaklarımı mıncırıp içeri geçtiğinde peşinden girdim.

Akrabalar yoktu biz bizeydik.

"Günaydın." diyerek hemen yerime geçtim. Herkes cevap verirken Poyraz gülümsemişti. "Lan gamzen var!" dediğimde kahkaha attı. "Böyle şeylerin var niye hiç göstermiyorsun?" deyip önümdeki çaydan bir yudum aldım.

"Artık sana gülerim kardeşim." deyip göz kırptığında Fatih sırıttı.

"Vay, bazı kabullenişler yaşanmış sanırım. Okyanus kız doğru mu duydum?" dediğinde dudaklarımı büzdüm.

"Oluyor arada öyle şeyler Fetihler Sultanı." dediğimde herkes güldü.

"Sultan oldum, ulan köpekler siz beni köle yapmaya devam edin, bu kız var ya beni sultan yaptı." diyerek bana öpücük attı.

"Seni evime sarayıma sultan yapıcam." deyip yüzük parmağıma yuvarlak çizdim. Ali kahkaha atmaya başladı.

"Sen ne yavşaksın." derken gözlerini kısmıştı.

"Sana çekmişim Aliş."

"Hoşt!"

"Sana hoşt."

Deniz kulağıma eğilip fısıldadı.

"İlk başta babama evlilik düşünür müsünüz demiştin." dediğinde sesinden güldüğü belliydi. Babama baktım küsmüş gibi kollarını göğsünde birleştirmiş anneme bakıyordu.

"Şuna bakın! Bana seninle evleneceğim dedi gitmiş kadına bakıyor!" diyerek işaret parmağımı salladım. "Tüm mal varlığını alacağım elinden. Duygularımla oynadın Hanzade." deyip önüme döndüm.

"Tüm mal varlığım zaten senin Hanzade!" babamın sözleriyle gözlerimi irileştirdim.

"Ha?" dediğimde herkes gülmüştü. Alparslan hiç ilgi çekmemeye çalışarak kahvaltısını yapıyordu. Kolunu tutup bana bakmasını sağladım. "Alpciğim Arslancığım canım kocam. Ne diyor bu, ben anlamamak!" dediğimde dişlerini göstererek sırıttı.

"Kocam mı?" kafamı aşağı yukarı salladım. "Bunu sevdim." sözlerine karşılık kahkaha attım.

Masada hem gülüp hem de kahvaltı yaparken Poyraz'ı ilk defa gülerek görüyordum.

"Her zaman hatırlatmaktan keyif alırım." Ali bardağını tabağa bırakıp bize dönünce sırıttı. "Okullar açılıyor!" diyerek alkış yaptı.

"Aman ne güzel, aman ne güzel!" diyerek göz devirdim.

"Okula olan sevgin gözlerimi yaşartıyor." Yakup tebessüm ederek bana bakarken Poyraz sırıtıyordu.

"La rüzgar çeşidi sus sen. Bitirip kurtulmuşsun şu ecnebi okulu!" dediğimde herkes kahkaha attı.

"Dedem gibi konuşuyorsun ikizim." Deniz gülmekten kıpkırmızı olduğu sırada sağ elimle ensesine vurdum.

"Benzerim tabi ona. Canım dedem." dediğimde Yakup diliyle dudaklarını ıslattı ve tekrar güldü.

"Diğer dedemizle tanışsan acaba en çok hangisini severdin?" dediğinde ortama bir sessizlik çöktü.

"Ay ne oldu bir anda?" diyerek ellerimi masaya bastırdım.

"Hiç, öyle bir durgunluk işte." Fatih omuz silkip gözlerini kaçırırken Ali gülerek ellerini havaya kaldırdı.

"Hadi, bahisleri açtım. Bence Okyanus yine Haşmet dedemi sevecek." deyince güldüm.

"Adam çok haşmetli sevilmez mi be!" dediğimde Fatih içtiği çayı püskürttü. Deniz ise kendisini döverek güldüğü sırada Yakup işaret parmağıyla dudağının kenarını kaşıdı gülüşünü gizlemek için.

"Esprilerin Ali abimin esprilerini geçiyor ikizim." dedi gülmekten ağrıyan yanaklarını ovalarken.

"Benim olduğum yerde." deyip burnumu çektim serseriler gibi. "Benden başkası birinci olamaz evlat!" diyerek bitirdiğim kahvaltı tabağımı ileri ittim. "Elinize sağlık anne."

"Afiyet olsun anneciğim." dedi gözlerindeki parıltılarla.

"Kahvaltısını bitiren odasına gidip hazırlansın birazdan çıkacağız." Yakup kolundaki saate bakıp bize dönünce ayağa kalktım.

Odama gideceğim sırada telefon zil sesim yankılandı.

"Hayranlarım aramadan duramıyor, bir saniye." dedim dudaklarımda havalı bir gülüş varken.

"Bak bak, havalara bak!" Poyraz güldüğünde elimi he he dercesine salladım.

Arayan abimdi.

Salih abim.

"Alo abicim?" dediğimde masada oturan abi tayfasının homurdandığını gördüm.

"Okyanuscuğum, nasılsın hayatım?" karşı taraftan gelen kız sesiyle kaşlarımı çattım.

"Sen kimsin be, abim nerede?"

"Ah canım çok sağol, bende iyiyim."

"Kimsin sen?" dedim sert çıkan sesimle. Abi tayfası sohbetlerini bitirip bana döndüğünde onlarda endişeliydi.

"Ben Irmak." gözlerim irileşti.

"Lan Irmak malı! Abim nerede?" dediğimde Poyraz ve Yakup ayağa kalkıp yanıma geldi.

"Abin yanında değil mi canım?" dedi ve güldü. "Hatta abilerin!"

"Salih abim nerede?" resmen bağırmıştım.

"Salih abin mi? Tatlı şey o senin değil, benim abim!"

"LAN KAŞAR!" dediğimde daha çok güldü.

Gülüşü kesildiğinde bir cümle kurup telefonu kapattı.

"Abin ölüyor Okyanus, gel ve kurtar."

Bölüm sonu.

Lan Irmak!

Bölüm nasıldıı?

Sosyal medya hesaplarımı takip etmeyi unutmayınn.

İnstagram: z.nesa_
Tiktok: z.nesa_