Hayat Kırıkları | Gerçek Ailem

21.Mutluluk Defteri

10.04.2024

Helüü, ben geldim :)

Nasıl da her gün bölüm atıyorum amaa

Ramazan Bayramımız mübarek olsun ballarım <3

Bayram şekeri tadında bir bölüm oldu bence :) 🍬

Oy verip yorum yaparak bölüme başlayabilirsiniz.

Keyifli okumalar dilerim.

Okul açıldığından beri kendimi daha iyi hissediyordum. Sevmiyor olsam bile evden dışarı çıkmak, kafa dağıtmak ve sosyalleşmek iyi geliyordu zihnime.

Sabah çok erkenden uyanmış odamdaki pencereden dışarıya bakıyordum şuan, hava daha yeni aydınlanmaya başlamıştı.

Bahçede şınav çeken Poyraz'ı görünce sırıttım ve fazla ses çıkarmamaya özen göstererek odamdan çıktım. Koşa koşa arka bahçeye ilerledim.

"Of, of yakıyorsun ortalığı Poyrazcığım!" dediğimde tek eli üstünde şınav pozisyonu alıp bana döndü.

"Sende mi yanıyorsun yavrum?" dedi çapkınca sırıtarak.

"Yok hayatım, ben namusumu koruma taraftarıyım!" deyip göz kırptım. Amacım geldiğim ilk gün bana yaptığı imayı hatırlatmaktı. Poyraz derin bir nefes verip diliyle damağını ıslattı.

"Dilinden düşmeyeceğim değil mi?" deyip ayağa kalktı. Ellerini iki üç kere birbirine sürtüp tozları temizledi. "Yaptığım büyük bir hataydı Okyanus, bunun farkındayım." deyip elini ensesine attı. "Ancak bilinçli bir şekilde yapmadım yaptıklarımı. İlaçları kullanmıyordum sen geldiğinde, kendi kendime iyileşmeyi hedefliyordum. Sen gelince tüm dengem altüst oldu zaten abim ilaçları zorla kullandırttı sana olan sözlerimden sonra." gözlerinden bile mahçup oluşunu hissetmiştim.

"Poyr-" dememle beni susturdu.

"Yemin ederim, Okyanus yemin ederim bir daha yapmayacağım. Sen benim canımsın," deyip yanaklarımı avcunun içine aldı ve alnımı öptü. "Sen benim kanımsın Okyanus," alnımı alnına yasladı. Gözleri dolmuştu. "Ben nasıl kırarım seni?"

Ağlamaya başlamıştı. Ellerimi kollarına koyup kendime çektim.

"Ağlama," desem bile fayda etmedi. Hıçkırıkları sessiz bahçede yankılandı. "Poyraz, lütfen." dediğimde geri çekilip gözyaşlarını sildi.

"Tamam ağlamıyorum ama sende beni affet olur mu?" deyip küçük bir çocuk gibi baktı gözlerime.

"Poyraz, affetsem bile kırdığın kalbim onarılmayacak halde." deyip omuz silktim.

"İyileştiririm ben, sen bana güven lütfen."

"Tamam, sana güveniyorum ama," dediğimde ellerini iki yana salladı.

"Ama yok, amaları siliyoruz artık." deyip yanaklarımı öptü. "İçeri girelim sabahın serini hâlâ devam ediyor, etekle üşüme." deyip elimi tuttu ve birlikte içeri girdik.

Ali de koltukta oturmuş bilgisayardan bir şeylere bakıyordu. Benim geldiğimi görünce bilgisayar ekranını kapattı.

"Niye erken kalktın abim?" deyip saçlarımı okşadı. Yanına oturduğum için bacaklarımız birbirine değiyordu.

"Uyandım ve uyuyamadım bir daha." dediğimde güldü.

"Sonra gidip Poyraz'ı sinir edeyim dedin değil mi?" kafamla onayladım. "Tam bensin Okyanus," deyip şakağımı öptü.

"Ee abimsin tabii sen olacağım." dediğimde şakağımdaki dudakları aniden geri çekildi.

"Abi mi?" deyip sırtını koltuktan ayırdı. "Abin miyim?" dedi yeniden. Kafamla onayladım ve sırıttım.