Alaz boğazında ki düğümü çözmek için yutkundu. Bakmaya devam etti. Onun derin derin aldığı nefesi yüzünde hissediyordu. Göğüs kafesinin küçülerek büyüdüğünü gördüğünde gözünü bileğine doğru dikti. Kuvars bilekliği gördü ve hafifçe gülümsedi. Onun utangaç tavırları altında yanaklarında ki pembemsi rengi kendini belli ediyordu. Kulaklarında ki halka küpeleri inceliyor ve onu karış karış ezberliyordu. Bir sabah balkonda gördüğü kızın onun olduğunu anlamakta gecikmedi. Ondan kaçan gözlerini yakalamaya çalışıyordu. Geriye doğru yaslandı ve boğazını temizledi.
"Hoş geldin."
Öncesinde gelişen olayları tekrar tekrar yaşamaktan korkuyordu. Gözlerini ondan bir kez daha kaçırdı. Masaya doğru bakarak titreyen ellerini birbirine bağladı. Eliyle alnına dökülen saçlarını kulağının arkasına yatırdı. Sesinde ki titremenin farkındaydı.
"Hoş buldum."
Ayşe hanım, Melina'nın omuzlarından tuttu.
"Tanıştırayım kendisi benim en iyi kalpli hemşirem Melina. Geçen sana bahsettiğim Alaz." Alaz hemen yaklaştı ve tok sesiyle konuşmasına devam etti.
"Sanırım daha önde karşılaştık." Melina ani bir şekilde; "Hayır." Dedi. Neden böyle bir cevap verdiğini anlayamadı. "Evet ben sizi hatırlıyorum." Ona olan heyecanı ve sevilmeme korkusu içinde birbirleri ile savaşıyordu. "Ben sizi hatırlamıyorum."
"Nasıl olur? Sen...." Aydan hanım araya girdi. "Hastanede bir süre yanında beklemişti sen uyuyordun. O zaman görmüş olabilirsin."
Alaz şaşkın bir şekilde kaşlarını çattı. "Hastanede yanımda mı bekledi?"
"Evet kendisinden ben rica etmiştim. İnanmayacaksın ama bende çok şaşırdım. Dünya ne kadar küçük değil mi?" Alaz sessiz bir şekilde mırıldandı. "Çok şükür ki küçük." Melina konuyu saptırmak için girdi.
" Ben çok acıktım yemeğe başlayabilir miyiz?" Aydan hanım tabağını alarak yemeğini koydu. "Ama sen o gün hiç uyanmadı demiştin."
"Evet ben öyle hatırlıyorum. Sanırım siz beni birine benzettiniz." Alaz, Aydan hanım'ın uzattığı tabağı eline aldı. "Böyle bir güzelliği benzetmek."
"Pardon?"
"Şey evet ama ben sizi gerçekten hatırlamıyorum. O gün ameliyat olmuştum ve kendimde değildim. Aldığım ilaçlar beni sersem etmişti."
"İlaçlar?"
"Ameliyat için beni uyutmuşlardı ve benim çok derin bir uykum vardır."
Melina olanları daha iyi anlıyordu. Onun söylediği sözleri aldığı ilaçların etkisinden kaynaklandığını düşündü. Bunu öğrendiğinde kendi kendine gülümsedi. Alaz ondan cevap bekliyordu. Herkes onları şaşkın bir şekilde izlemeye devam ediyordu. Ayşe hanım konuşmak için söz aldı."Tesadüf bir akşam yemeği." Herkes yemeğini yemekle meşguldü. Melina heyecanının verdiği boğaz kuruluğunu su dolusu bir bardak ile ıslattı. Yaman olanları anlayabilmek için kısık bir sesle onun kulağına seslendi. "Abi ne oluyor?"
"Sonra anlatırım."
"Sana bir şeyler oldu. Önce kör oldun sonra da sağır." Alaz koca bir lokmayı ağzına attı ve ona baktı.
"Bu kız işte."
"O kız?"
"Bu kıza karşı bir şeyler hissediyorum."
" Abi ne aşkından bahsediyorsun. Alt tarafı bir akşam yemeği."
"Anlatacağım dedi ya."
"Abi ilaçlar fazla mı geldi sana?" Mideni yıkayım istersen biraz rahatlarsın."
Alaz onun omuzlarından tutarak sessiz bir şekilde fısıldadı. "Yaman ! Ben salak mıyım?"
"Bilmem?" Alaz anlamsızca ona bakıyordu. "Ne! Bilmem de ne demek."
"Yok abi ne bileyim yani hani işte." Aydan hanım onların gizli bir şekilde konuştuklarını fark etti.
"Çocuklar ne oluyor?" Birbirlerinden ayrıldılar m " Hiç öyle sohbet ediyorduk."
"Bize de anlatın."
"Beşiktaş'ın maçı..."
"Tamam anlatmana gerek yok." Alaz, onun dikkatini çekmek için bahaneler üretmeye başlamıştı.
"Melina? Şurada ki tuzu uzatır mısın?" Yaman hızlı bir şekilde tuza uzandı.
"Buyur abi." Alaz dişlerini sıkarak ona doğru baktı. "Sağ ol canım kardeşim ellerin dert görmesin."
"Ne demek abi görevimiz." Alaz bir süre sonra bir hamle daha yaptı.
"Şurada ki boş tabağı alabilir miyim?" Yaman ayağa kalktı ve tabağı eline aldı. "Buyur abi üzerine ne koyayım?"
"Hıyar koy Yaman. Bir de yanına patates alıyım. İnan çok mutlu edersin beni."
"Ne demek abi görevimiz."
"Senin böyle görevlerin olduğunu hiç bilmiyordum." Yaman gülümsedi ve tabağı uzattı.
"Beni şımartıyorsun."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
~ KUVARS ~
RomanceUnutulamayan gözlerin özlemini yaşayan iki insanın eşsiz buluşması. Bu bir kaçış, herkesten uzak bir yaşam hikayesi. Alaz ve Melina'nın karavan da hayat sürmesi ve sonrasında bir dağ evinde yaşananlar. 🦋 "Bir kelebek ağrısıydı. Vakit dardı, mevsim...