ZAİL

XI. Bölüm

Hayatı boyunca sevdiği insanları kaybetmekten hep korkmuştu...Acaba onuda kaybetmekten korkan birisi varmıydı?Kalbini,yüreğini kırmak istemeyen birisi varmıydı?Belkide annesinin erken ölümünün yerine Allah onun ömrünü annesine verseydi herkes daha mutlu olurdu.Evde fazlalık olan Asmin göze batmazdı...

Bu yaşananlar kendisinin suçu değildi ama herkes kendisinin arkasından konuşuyordu.Babasının gazabından korkuyordu,savunmasız olması herşeyi dahada kötüye götürüyordu.Burada daha ne kadar kalabilirdi ki ne kadar daha Toprakları olan Urfa'ya geri dönmeyecekt?Er yada geç dönecekti.Başka çaresi yoktu.O eve dönmekten başka çaresi yoktu ne acı...

Aşkın ateşiyle yandı,dumanın çok hani külün? Dediler.Kızdığı birine hesap sordu,sen hesap sorulansın dediler.Dertlendi derman istedi,Allah derdini arttırsın dediler.Yerli yersiz ağladı göz yaşın hiç kurumasın dediler genç kadına.Yaktıkça yaktılar,yandıkça yandı Asmin...

Bir teselli varmıydı onada,oda mutluluğu tadabilecekmiydi?

Cihan'ın kollarından ayrıldı,kırmızılaşmış yeşil gözleriyle baktı onun kendisine inat kapkara gözlerine.Yutkunarak kesik kesik konuşmalarına devam etti.

"Sen...Biz daha boşanmadan...Onu mahkeme salonuna getirdin...İkinci defa yaptın bunu bana...Üstelik bunun benim için demek olduğunu bile bile..."

Yalvaran gözlerle karşılık verdi ağlayan kadına.

"Asmin..."

İşaret parmağını kaldırdı Asmin.

"Rezilsin!"

Hızlıca yanından ayrılıp eve doğru gitmek istedi ama Cihan kollarından tutup önüne geçti kadının.

"Dur...Dur..."

"Bırak beni!"diyerek çırpınıyordu kollarında Asmin.

"Dur bak ne olur ya...Dinle beni...yalvarırım sana ya...Ne olur Asmin bizi böyle bitiremezsin."

"Sen biz diye birşey bırakmadın ki Cihan...Biz hiç olmamışız ki..."

Tekrar gitmeye yeltendi genç kadın ama Cihan habire önünü kesiyordu.

"Hayır hayır gidemezsin..."

"Öyle bir giderim ki..."

İkiside nefes nefese kalmış bir şekilde çaba veriyorlardı.Asmin gitmek için,Cihan bırakmamak için.Kadını sıkıca sarıyordu Asmin var gücüyle itiyordu.Bu itiş kalkışın arasında bebeğe birşey olacak diye korkuyordu.

"Bırakmayacam ..." İncelmiş sesiyle çaba veriyordu genç adam.

"Cihan bırak!Bırak!Allah belanı versin senin!" Diye adamın sırtına vuruyordu hemde hıçkırıyordu.

"Bak istediğin kadar vur...İstediğin kadar Asmin...Ne olur..."

"Bırak git...Git Avşin'e git! Küçük yaşından beri sevdiğin kadına git!Gerçek karına git!"

Ağlayarak koskocaman olan arazinin ortasına çöktü ikiside.

"Gitsene neden hala benim yanımdasın!Gitseneee!"

Öyle bir bağırmıştı ki Asmin,evdekiler birşey oldu düşüncesiyle koştu.Turan kardeşinin ağlamalarını görünce kendini tutamadı ve hızlıca Cihanın omzundan tuttuğu gibi geri itti.

"Lan hala bu kızı ne ağlatıyorsun sen!Doymadınmı bacımın gözünden akan gözyaşlara!"

Yere yatırdığı gibi yumruklamaya başladı Cihan'ı.
Karşılık vermiyordu genç adam hak etmişti bu dayağı.İlk gelin almasında kendisine emanet etmişti onu.İyi bir koca olamamıştı.Bütün hayatları allakbullak olmuştu.