ZAİL

XIII.Bölüm

"Can perperişan. Eşim dostum uyansın
İmdadımın vakti. Elime biri uzansın..."

O bunu yapamaz dediği tek bir kişi bile kalmamıştı.Herkesten herşeyi bekliyordu artık hayal kırıklığına uğramama ihtimali dahi yoktu.

Asmin abisinin dediği cümleyle ne yapacağını bilemedi donakaldı.Kafayımı yemiştim abi,babası şurada öldürse daha iyidi onun için.Kafasında herşey bitmişti zaten Baran ile evlenmek zaten ölüm olurdu onun için.Hatta ölümden bile beter olurdu.

Seyid bey şaşırarak oğluna ve Barana baktı.

"Ne?" Dedi anlamamış bir şekilde.

Asminde cevap bekliyordu babası gibi.

"Ne duyduysanız o.Baran Asmini her haliyle kabul ediyor.Evlenecek onunla.Birşey etme kıza." Dedi acıyla.Babasının zulmünden koruyamamıştı kardeşini öyle ki yetişmese ölüydü şuan kardeşi.
Baran,çalıştığı yere gelip Asmini istemişti kendisinden,vermezdi kardeşini bu adama.Herşey bunların yüzünden olmuştu zaten diye terslemişti bi süre taki karısı Elif kendisini arayıp olanları anlatana kadar.Babasını durdurmanın tek yolu böyle birşey söylemekti.Yoksa öldürecekti Asmini.

"Seyid efendi Asmin'i çok severim ben.Onunla evlenmek isterim.Her şeyiyle kabulümdür kızın."İkna etmek istedi Seyid bey'i.

"Baran ağa gerçekten severmisin?"

"He ya severim.Canımdan çok severim Asmini.İzin ver evlenelim.Sizde kurtulun bu dedikodulardan."

Seyid bey hiç birşey demedi,silahı indirdi.Uzaklaştı olduğu yerden.

Asminin ağzından bir hıçkırık koptu.Konuştuklarının farkındalarmıydı bunlar?Zaten herşey bunlar yüzünden olmamışmıydı?Şeytan üçgeninin bir parçasıydı Baranda.Abisi kendisini ateşemi atacaktı.

"Ne evlenmesi abi?Ne dersiniz siz?Sen bunların bana neler ettiğini bilmezmiş gibi nasıl dersin bana böyle birşeyi?" Gözyaşları durmuyordu çaresiz kadının.

Yüzünü eğdi Turan dudaklarını bastırdı.Bakamıyordu yüzüne kardeşinin.Böyle bişeyi kabul etmeseydi ölecekti haberi yoktu.Kendisi bile zalim babasını durdurmaya yetmezdi.Bunu küçüklüklerinden beri biliyorlardı,öyle olsaydı en başta Asmini uzaklaştırırdı buradan ama olmamıştı denediklerindede babasının etmediği kalmamıştı Asmine yine.Onun başının altından çıkıyor diyerek üstüne gitmişti kızın yine.

"Anama bir söz verdim.Seni öldürmesine müsaade edemem Asmin.Görüyorsun işte aklına koymuş öldürecek seni..." Sesi titreyerek konuşuyordu kardeşine birşey oldu diye korkan Turan.

Yüzünü ekşitti Asmin,Baranda sessizce abi kardeşi dinliyordu.

"Beni bir ateşten kurtarayım derken başka bir ateşe atarakmı kurtaracaksın abi?" Ağlayarak sordu abisine.

Turanda bacısının söylediği cümleye dayanamayarak akıttı gözyaşlarını.

"Özür dilerim.Ama bak yaşayacaksın.En azından karnındaki bebek için onun için yapmalısın bunu bacım."

Asmin olumsuz anlamda kafasını salladı.Barana baktı öfkeyle.

"Yetmedimi oyunlarınız?Günahıma girdiğiniz yetmedimi?Hala ne istersiniz benden?" Bağırdı cılız güçsüz sesiyle.

"En başından beri bu olmalıydı Asmin.Sana sevdalı olduğumu bile bile evlendin onunla.İlk ben sevdim seni ben!Hem bak o seni hiç sevmedi ki aklında hep Avşin vardı.Seni sevseydi suçlamazdı seni en baştan beri bahane üretip durdu boşanmak için!Bak şimdi nerede o?Yok!Bizim ettiğimiz şeyleri sorgulamadı bile!Niye?Çünkü Avşin'i köpek gibi sever hala!Seni babanın elinden kim kurtardı?Ben!O hiç olmadı Asmin..."