ZAİL

XIV.Bölüm

"Acı,gidenin değil kalanın hikayesidir..."

Ölmek, sadece nefes alıp vermeyi kesip, mezara girmek değildir. Sevdiğin insanın sana ihanetidir ölmek. Gözlerine bakıp seviyorum dediğin insanın, sen arkanı dönünce başka birinin kollarına gitmesidir. Seni bırakıp, hayatın ortasında yalnız başına kalmaktır ölmek. O bunların hiçbirini yaşamadı çünkü karşısında onu gerçekten seven kendisi vardı.

"Benimle gel...Evlenelim...O adamla aynı evin içinde yaşama." Dedi adam elini Asmine uzatarak yalvarır gözlerle.

Gecenin karanlığını ayın ışığı aydınlatıyordu.Bahçelerine sokak lambalarının ışığı çok az geliyordu Asminlerin.Birbirlerini küçük bir ışıkta olsa görebiliyorlardı,zaten sanki gözleriyle söylemek istiyorlardı ikiside içinden geçenleri.Uzun uzun bakıyorlardı birbirlerine.

"Ben o hatayı bir kez yaptım.Bak ne oldu?"
Dikkenerek konuştu Cihan'a.Hızlıca dönüp gidecekti ki ayağı acımıştı,çam parçalarının yeri yerli yersiz yakıyordu canını.
Küçük bir inledi acıyla.

"Ah..." diye yüzünü ekşitti genç kadın ayağını tutarak.

"Ayağın çokmu acıyor?"Kadının ayağına bakarak konuştu.Koluna dokundu.

Asmin yerden aldığı bakışlarını Cihan'a sabitledi kaşlarını çatarak baktı.Hızla çekti kolunu elinden.

"Senin çektirdiklerinin yanında ayağım ne ki?"

Gözlerini kaçırdı Cihan cevap veremedi.

"İnat etme...Gel benimle gidelim burada o adamla aynı evde kalamazsın."

"Benim sırtımda ki kamburumu senin yüreğin kaldırmaz!O bana artık ne yapabilir ki en fazla öldürür.Ben zaten ölüyüm Cihan,ölü birisini öldüremez!Git buradan!" Kinayeli bir şekilde iğne gibi batırıyordu genç adama sözlerini.

"Asmin..."

Elini kaldırdı Asmin,

"Yeter!Hayatıma girdin!Kalbime girdin!Beni aldın...Sonra bir gün sur'a üfledin kıyametim koptu...Benden kurtulmak için bu kadar zahmete gerek yoktu ki Avşin'i istiyorum benim asıl karım o deseydin engel olmazdım ki ben size çekilirdim aranızdan..."

Ağlayarak sözlerine devam etti,

"Ya ben sana ne ettim he?Sen ne istiyorsun hala benden?"

Adamın kalbi acıyla kasılırken Asmin'in yeşil gözlerinden akan gözyaşlarını sildi parmağıyla.

"Çünkü seni..."Yutkundu uzunca.Asminde ağzından çıkan cümlenin devamını bekliyordu merakla.

Derin bir nefes verdi uzuncana Cihan.

"İyi olmanı istiyorum."

Gözlerini yumdu Asmin,seni seviyorum diyemiyordu çünkü hiç sevmemişti...Hep Avşin'e aitti kalbi.Asla kendisine ait olamamıştı,bunun gerçeğiyle bir kez daha kanatmıştı Cihan yarasını.

"Git Cihan...Bir daha karşıma çıkma..."dedi dudaklarını büzmüş bir şekilde.

Neye nereden başlasa?Bilmiyordu...İçinde yarım bırakılmışlık hissi bu olsa gerekti sanırsa.
Bahçenin kapısını açtı gitmesi için işaret etti.
Cihan,sadece baktı gözlerine kararlı bakışlarıyla karşı karşıyaydı kadının.