ZAİL

XII.Bölüm

"O bitmiş bir kitabın ölmüş karakteriydi..."

Bir insan gerçekten acı çektiğinde,dünya bile saygıdan bütün kurallarından vazgeçermiş.Bu kurallar hakikaten kurallar zaman doğrısallığı,insani fonksiyonlar,acımak,susamak.Acı çeken insanlar acıkmazlar bırakın birşey yemeyi acıkma duygusunu hissetmezler susamazlar bile.Acı çeken bir insana sorun her gün 24 saat mi? Değil her gün 24 saat değil...En dimdik duran insanın bile omurgası eğri.

Aslında mesele sevilip sevilmemekte değil,aynı yerden defalarca darbe alıp yinede dimdik ayakta durmanın neler yaşattığını bilirmisiniz?Bazı insanların üzülmeye şansının olmayışını mesela.Bazı insanların yıkılmaya fırsatının olmayışını mesela.Bazı insanların mafolmaya hakkının olmayışını bilirmisiniz?Bu insanlar defalarca aynı yerden darbe alıp yinede ayakta duruyorlar.Bir insan güya bir yerden bir kez kırıldığında bir daha hiç kimse orayı kıramazmış derler.Yalan...Bir insan defalarca aynı yerden kırılır.

Mardin macerasının sonuna gelen genç kadın Urfa topraklarına giriş yapmıştı.Onu nelerin bekleyeceğini bilmeden...Gücü yoktu,güçsüzdü...
Çaldıkları kapıyı babası açmıştı,soğuk ifadesiyle tek bir odak noktası vardı.Asmin...
Gözlerini kaçırdı genç kadın,birşey yapacak diye korkuyordu.
Turan arkadan kardeşinin omzuna dokundu girmesi için.Babasına bakarak yutkundu,önünde dikiliyordu.Almayacakmıydı eve?

"Baba ne diye duruyorsun?Çekilde girelim."

Seyid bey oğlunun söylediği sözle odak noktasını değiştirdi Asminden gözlerini alıp Turan'a baktı.
Hiçbirşey demedi geri çekildi girmeleri için.Gelinliğiyle çıktığı yerden kefeniyle çıkmalıydı,ama öyle olmamıştı ele güne rezil olmuşlardı.

Asmin hiç birşey demeden odaya çıktı,yüz yüze gelmemeleri daha iyiydi.

Haznedar konağında Fırtınalar kopuyordu.Cihan törenin verdiği bu karara karşı durmak için etrafı yakıp yıkıyordu.

"Onların verdiği hiçbir karar olmayacak!Kabul etmeyecez!"

Hamit bey dellenmiş oğlunu sakinleştirmek istiyordu.Ne yaptığı belli değildi.

"Cihan!Deli deli celallenip durma!Kendine gel artık!"

"Baba ne diye bu kadar sakinsin?O Bozoğlu aşiretine ne diye sessiz kalırsın?4 yıl önce onların kızını kaçırdım diye etmediğini bırakmamıştınız bize şimdi nasıl kabul edersiniz böyle bir durumu?"

"Oğul yeniden kan dökülsünmü istersin?Ne onlardan ne bizden sağ kalan olur.Bırak bakalım ne olacak..." dedi Rojda hanım mecburiyetten kabullenmiş bir şekilde.

Olumsuz anlamda iki yana salladı kafasını Dila ağlayarak.

"Ben asla evlenmem Ana!Evlenmem!"

Abisine yaklaştı burnunu çekerek.Koluna dokundu yalvarırcasına baktı.

"Abi kurbanın olayım birşey et!İzin verme!Eğer bu karar gerçekleşirse ben ölürüm yapamam!"

Cihan ağlayan kardeşine sarıldı,ardından gözyaşlarını sildi.

"Kimse evlenmeyecek!Halledecem...Tamammı bacım?"

Teselli verircesine söyledi kardeşine sözlerini.
Dila kafasını salladı sadece.Güvenmek istiyordu abisine.

Cihan Hızlıca merdivenlerden inmeye koyuldu.