Czasem miewam pustkę w sercu,
dlaczego, sam nie wiem czemu,
skoro czegoś jednak brak
najwyraźniej jest to znak.
Myśli zaplątuję w supeł,
już słyszałem: "jesteś super",
jestem jednak już za stary,
co by rzeczom takim wiary
dawać.
Plan się narodził w głowie,
teraz serce się wypowie,
jednak jeśli w sercu wiara,
to zbyt jest ona niestała
dla mnie.
Zbyt niestała, by w plan wierzyć,
z rzeczywistością się zmierzyć,
u mężczyzny kolczyk w uchu
wskazuje o jego ruchu
innym.
Jakim innym, politycznym?
Nie bądź już takim komicznym...
Wydawać by się mogło jasne,
jeśli każde ciało własne
jest piękne.
Wtedy martwić się czym nie ma,
wszyscy jednak wiemy - ściema.
Jako, że różni ludzie są na świecie
od krytyki nie ujdziecie
zbyt daleko.
Skoro ma i tak mnie złapać,
po cóż nadaremnie kłapać,
naraz iść i się przekuwać,
po co moment ten odsuwać
dalej?
Pamiętać jedynie należy,
żeby wiedzieć w co się wierzy,
i że to, co najbardziej człowieka dotyka,
to konstruktywnie złożona krytyka,
jednak, w dzisiejszym społeczeństwie
nie jestem w takim niebezpieczeństwie.
Stop!
