06

1.7K 271 44
                                    

අවුරුදු එකාහමාරකට පස්සෙ  මගේ පෝන් එකට මන් වෝල් පේපර් එකක් දැම්මා . මෙච්චරම කාලයක් තිස්සෙ තිබුණ කලු පාට තිරේ වෙනුවට මන් මගේම හිනාවෙලාඉන්න පොටො එකක් දැම්මා .

මන් හිතාගෙන හිටියේ කවදම හරි මට ආදරේ කරන මනුස්සයෙක් හම්බවුණ දවසක මන් ඒ කලුපාට වෝල් පේපර් එක අයින් කරනවා කියලා උනත් .

මේ යන විදිහ හොද නැහැයි කියන්න මටම තේරුණා . මම පටන් ගන්න ඕනේ .. මන් මාවම කොහොම හරි වෙනස් කරගන්න උත්සහා කරන්න ඕනේ . හැමදාම බැරියාවයි අඩෝවැඩියාවයි විතරක් තිබුනොත් මට හෙටක් නැති වෙයි .

කමක් නෑ කවුරුත් මට ආදරේ නොකරට මන් මට ආදරේ කරන්න ගන්නම් .

මනුස්සයෙක්ට එක දවසින් වෙනස් වෙන්න බෑ මන් ඒක දන්නවා . චූටි චූටි දේවල් එක්කලා හිමින් හිමින් කාලයත් එක්ක හොද අතට හරව ගන්න මට පුලුවන් උත්සහා කරන්න .

ඉතින් මන් පටන් ගත්තා වෙනස් වෙන්න උත්සහා කරන්න සතුට හොයාගෙන යන්න උත්සහා කරන්න මන් පටන් ගත්තා ..

.
.
.
ඒක ට හේතුව මොකක්ද දන්නවද අද මන් ගෙදර එනකොට මට පොඩි පිරිමි ලමෙක් හම්බුනා .. මන් හිතන්නෙ කොල්ලා උසස් පෙල පොඩී කිව්වට පොඩිමත් නෑ ..

කොල්ලා මගෙ එහා පැත්තේ  ශීට් එකේ ඉදගෙන හිටියේ පොඩි මල් පැලේකුත් ඔඩොක්කුවෙ තියාගෙ . මම හිටියේ ජනේලෙට ඔලුව ගහගෙන .. මට එපාම වෙලා හිටියේ ඇත්තම කතාව ඉතින් මට එපා නොවුන දවසක් නෑනේ ..

"අයියා වැඩ ඇරිලා එන ගමන් ද " මන් ඔලුව උස්සලා ඒ ලමයා දිහා බැලුවේ එයා කතා කරේ මටද කියලා බලන්න .. මොකද සාමාන්‍යයෙන් මා එක්ක මිනිස්සු කතාවට එන්නෙ නෑ මන් ඔහේ මූණ කුන්ඩි හට්ටියක් කරගෙන අහක බලාගෙන ඉන්න නිසා . 

මන් එයා දිහා බැලුවම හරි ලස්සනට ඒ ලමයා හිනා උනා ..

"ම්ම් "

"අයියට මහන්සී වගේ "

" ම්ම් ටිකක් " මන් පොඩි එපාඋන හිනාවක් දාලා කිව්වා .

"අයියා හිනාවෙනකොට හරි ලස්සනයි නේ "
මන් ඇස් ලොකු කරගෙන ඒ පොඩි එකා දිහා බලගෙන හිටියා ..

ELORAحيث تعيش القصص. اكتشف الآن