"තව කොච්චර කාලයක් මට මෙහෙම කරනවද , උබ "
"මාව අත ඇරපන් " මම ඒ අඩුවක් වගේ අතට හිර වෙලා තිබුන අත ගලව ගන්න දත් මිටි කාගෙන දැගලුවා
"උබට ඔච්චරටම මාව පේන්න බැරි නම් මොන මගුලකටද එදා මැද්දෙන් පැනලා මාව බේර ගත්තේ ආයූ .."
එන්න එන්න තද උනා මිසක් .. මගෙ අත එක දසමෙකින් වත් ලිහිල් උනේ නෑ ..
"මට රිදෙනවා ..එදා වගේම තමුසෙ අදත් කරන්නෙ මට රිද්දන එක .. "
"හරි මම රිද්දන්නෙ නෑ ..පොරොන්දු වෙනවා .. මට මගෙ ආයුව දීපන් "
අවුරුදු විසි තුනක් තිස්සෙ දීඝ ආයූ විදිහට ජීවත් උන
දැන් අවුරුදු තුනක ඉදන් මාගධි විදිහට ජීවත් වෙන..
මම දීඝ ආයූ මාගධි අබේසිංහ
මම කටකොනින් හිනා උනා ..හිනා වෙලා එයා දිහා බැලුවා ..
"මිස්ට නානායක්කාර දැන් ආයු කෙනෙක් නෑ .. දැන් ඉන්නෙ මාගධි ... මාගධි ගෙන් ආයූ බලාපොරොත්තු වෙනව නම් ඒක කිසි තේරුමක් නැති වැඩක් .. මොකද ඇත්තටම එදා ආයූ මැරුනා ඒකත් ඔයාගෙ අත් උඩම "
.
.
.
"හරි හරි .. උඹ ආයූ වෙන්න ඕනේ නෑ මට එක අවස්තාවක් දීපන් උඹට ලං වෙන්න .. " මට තේරෙන්නෙ නෑ .. තේරෙන්නෙ නෑ නෙවෙයි මම මෙහෙම වැද වැටෙන සවිද්‍ර කෙනෙක්ව අදුරන්නෙ නෑ ..මා හැමදාමත් දැනගෙන හිටියේ අනිත් මිනිස්සුන්ට තමන් ගෙ ලොකු කම් පෙන්නලා තර්ජනේ නොකර තර්ජනෙ කරලා තමන් ගෙ වැඩේ කර ගත්ත සවිද්‍ර කෙනෙක් .. අහ් එහෙම කියනවටත් වඩා හීන් නූලෙන් ගේම ගහපු එකෙක් කිව්වා නම් හරි ..
"අවස්තාවක් !? හහ් .. මේ පාර මොන මිශන් එකටද මාව ඉත්තෙක් කරගන්න හදන්නේ .."
මන් සමච්චලේට හිනා වෙලා එයා දිහා බැලුවම කවදාවත් නැතුව එයා මගෙ දිහා හරි අසරණ විදිහට බලන් ඉන්නවා ..
"එහෙම දෙයක් නෙවේ ආයූ .. මේ පාර ඇත්තටමයි මම මේ කියන්නෙ "
මන් එයා දිහා බලන් උන්නා . ඇත්ත 'බොරුවක්' ගෑවිලා වත් නෑ ඇස් වල .. හහ් හැබැයි කලින් පාරත් ඒක එහෙම නෙවේද උනේ ..
මේ ඇස් වලින්ම නෙවේ ද ආයූ ඒ මගෙ බාප්පයි කිව්වේ ..
මන් වෙනුවෙන් බාප්පව බලා ගනින් කිව්වේ
YOU ARE READING
ELORA
Non-Fictionමගදි වෙදදුරන් මුණ නොගැසුණු ගමනකදි තවත් පලුදු වුණ හදවතක් මට තිබේ ... . . . . "ප්‍රශ්නේ කියන්නෙ මේ පාර අපිට king ලා දෙන්නෙක්ම ඉන්න එක නේ ." "නෑ ප්‍රශ්නේ තමයි මේ පාර king ලා දෙන්නෙක්ට එක qeen කෙනෙක් ඉන්න එක ."
