GERVACIO SERIES 1: Love's Labyrinth

Chapter 5

DIAGNE

"Is he still single?" 

Natigil ako sa pagtipa sa kaharap kong laptop at tinapunan ng tingin si Sam na nasa harap ko, nakangiting nakatitig sa akin habang hinihintay ang sagot ko sa walang kwenta niyang tanong. 

I rolled my eyes at her. Konti na lang talaga. 

"Are you serious, Samantha?"

Tumaas ang kilay niya saka ako inirapan pero yong ngiti niya hindi pa rin nawawala. "What? Of course, I'm serious!" she hysterically said.

I shookt my head in disbelief. This girl is unbelievable!

Kanina pa siya tanong nang tanong sa taong pilit ko nang kinakalimutan. It's been a couple of weeks na rin nong last kaming nagka-interact. And I'm determined to do what he said. Kakalimutan ko siya hangga't makakaya ko at kakayanin ko talaga. 

"Can't you just shut your mouth, Samantha Keilen Ferado? If not, you better get out of my room kung ayaw mong ipakaladkad kita."

Imbes na matakot at sumunod sa sinabi ko, mas lalo lang sumilay ang nakaka-insulto niyang ngiti dahilan ng aking pag-irap sa kaniya. Ganyan siya. 

Ilang minuto siyang tumahimik na ipinagpasalamat ko naman pero ramdam ko ang titig niya sa akin. 

"What?" I raised a brow asking her. 

Ibinalik ko ang tingin sa screen ng laptop ko pero nasa kaniya ang pandinig ko, inaantay ang sasabihin niya. 

But what she said made me stopped and realize it. 

"Do you still love him?"

Natigil ako sa tanong niyang yon. Binalingan ko ulit ito at tinignan ng masinsinan. Bumuka ang bibig ko pero kahit na isang salita ay walang lumabas. At kahit na anong waksi ko sa taong ngayon ay pinag-uusapan namin, hindi ko magawang hindi siya pumasok sa isip ko. 

Am I? I don't know?

Even me don't know the answer. I'm still confuse. Every day that have passed, pahirap nang pahirap. 

Napansin niya siguro na natigilan ako kaya siya tumahimik. When I looked at her, she's still waiting for my response pero tahimik na at hindi na nakangiti. 

But to my conscience na parang ako pa ang nagkasala sa kaniya kahit na kanina pa siya nangungulit kahit na may ginagawa ako, ako itong nagtitiis kahit na gustong-gusto ko na siyang bigwasan sa inis.

"You know what, Samantha..." 

"No" she answered philosophically and leaned back against the chair's backrest.

I rolled my eyes for the nth time at masasabi kong ubos na talaga ang pasensya ko sa babaeng ito. 

Wala na. Mas nauna na namang natapos ang pasensya ko kesa sa gusto kong sabihin. 

Nang ibalik ko ang tingin sa screen ng laptop ko ay siyang pagtayo naman niya. 

"I'm gonna buy coffee. Do you want one?" I heard her ask.

"Yeah." I simply replied, not looking at her.

Hindi na ako nag-abala pang kunin ang wallet ko para bigyan siya ng cash because I know her style. Kung siya ang mag-o-offer, automatic, it's on her. 

Parang tumahimik naman ang mundo ko nang makalabas siya ng kwarto ko. That girl talaga. Kung hindi ko lang siya bestfriend, matagal ko na siyang pinabugbog. 

I'm focus on what I am doing on my laptop when someone knock on my door. 

"Come in," I shouted and the door immediately opened.