Kanlı Geçmiş

20. Sana Ne Yaptılar?

Keyifli okumalarrrrr ❤️‍🔥

Yazım yanlışı var mı diye kontrol ettim fakat gözden kaçırdığım olmuş olabilir varsa kusura bakmayın görürseniz paragrafa yorum bırakırsanız sevinirimm.

Oy vermeyi unutmayın lütfenn.
_____________________________________________

Birinin sizi gerçekten tanıdığını düşünüyor musunuz? Eğer öyleyse en kötü hissettiğin anda mutlu rolü yap. Belki bir sürü arkadaşın, sevenin vardır ama içlerinden biri farklıdır. O seni tanır, hisseder, duyar, görür... Hayatında böyle biri yoksa üzülme, elbet bir gün karşına çıkacak. Belki sokakta, belki bir sinemada belki de herhangi bir yansıma da...

"Seni senden daha iyi tanıyan biri varsa, o da aynaya baktığında gördüğün kişidir."

Demir Karan

Duyduğum şey bir süreliğine gerçek dışı gelmişti bana. Buna kim cesaret edebildi?

Mantıklı düşünmek zorundaydım. Attığım her yanlış adım Sude'ye bir zarar gelmesine sebebiyet verebilirdi. Öncelikle acilen buradan çıkmalı ve tesise gitmeliydim.

Baran birilerini beni alması için göndermişti. Üzerimi bile değiştirmeden dışarı çıktım. Bu sefer çatıya çıkmakla vakit kaybetmemek için direkt hastanenin içinden çıkacaktım. Fakat ne zaman geri gelirim bilmediğim için Arven'e haber vermeliydim. Aramız yeni yeni düzelmeye başlamışken bunu mahvetmeyi göze alamazdım.

Bir yandan yürürken diğer yandan mesaj yazmaya çalışmak beni yavaşlatacağı için aramaya karar verdim. Bu saatte uyuyor mudur diye düşünmedim daha doğrusu düşünemedim çünkü kardeşim kayıpken böylesine bir detayın gözümden kaçması gayet normaldi bence.

Aceleyle rehbere girerek ismine tıkladım. Telefon uzun uzun çaldı. Açmayacağını düşünerek kapatmak üzereyken uyku mahmuru olduğunu belli eden, naif sesini duydum.

"Barlas, bir sorun mu var?"

Şuan ses tonu öyle tatlıydı ki neredeyse durumun ciddiyetini unutacak duruma gelmiştim.

"Evet, benim acil çıkmam gerekiyor. Bakanlıktan özel izin alındı yarın sana kağıt gelecek birazdan da e-mail hesabına bildirim gelecek."

Baran bu işleri halledecekti. Kim olursam olayım şuan burada hasta olarak gözüktüğüm için istediğim gibi çıkmam tuhaf karşılanırdı.

"Neden çıktın?"

Sorduktan sonra biraz sert olduğunu düşünmüş olmalı ki kendini açıklamaya çalıştı.

"Ee, yani şey... Merak ettim."

Normal bir zamanda belki de bu utangaç halleriyle eğlenirdim ama gündemdeki sorun eğlenceden çok uzaktı.

O an uydurabildiğim ilk yalanı söyledim.

"Kuzenim kaza geçirmiş. İkimizin arası çok iyiydi. Belki ona moral olur diye benimde gelmemi istiyorlar."

Ona yalan söyleyemeyi hiç sevmiyordum ama doğruları şuan açıklayamazdım. Hem sürekli devam edecek bir yalan söylememiştim.

"Hmm," diye mırıldandı. "Umarım her şey düzelir. Haber verdiğin için teşekkür ederim."

İyi geceler dileyerek aramayı kapatmak üzereydim ki "ne zaman döneceksin?" diye sorması buna engel oldu.