Kanlı Geçmiş

32. Kalplerin İntiharı

Keyifli okumalarr.

Yazım yanlışı var mı diye kontrol ettim fakat gözden kaçırdığım olmuş olabilir varsa kusura bakmayın görürseniz paragrafa yorum bırakırsanız sevinirimm.

Satır arası bol bol yorum bırakırsanız ve oy verirseniz memnun olurum.

_____________________________________________

Umutsuzluğa kapılan bir insan için çareler tükenmiş demektir. Çıkış yolu arayamaz artık çünkü kabullenir yenilgiyi. Bilmez ki o duvarı yıkarsa eğer devam edebilir yoluna. Hepimiz insanız, doğru düşünemeyiz bazen ve geri alınamayacak adımlar atarız. Geri gelemezsin çünkü geçtiğin yerler yıkılmıştır. O halde sonraki adımların daha güçlü olmalıdır ki başka bir sapaktan da olsa doğru yola ulaşabilesin. Çaresizlik insanın kendi değerlerini görememe durumudur. Kendisinin farkında olan insan boyuna göre ilerler her daim. Fakat olur ya, bir an şaşarız ve her şeyi altüst ederiz. Bu dünyanın sonu mu? Kesinlikle değil.

"En derin pişmanlıklar çaresiz kalmanın sonucu yapılan hatalardan kaynaklanır."

Demir Karan Aksoy

Aklımı kaybedecek gibi hissettiğim nadir anlardan birini yaşıyordum. Arven bunları nereden öğrendi bilmiyorum ama öğrenecektim. Doğu düzgün konuşamadan gitmişti ve ne yapacağımı bilmiyordum. Üzerine gidemezdim çünkü şu an ikimizde sağlıklı düşünemiyorduk ve bu haldeyken birbirimize zarar verebilirdik.

Bir süre kafasını toparlamalıydı, sonrasında bütün gerçekleri bizzat benden duyacaktı zaten.

Gerçekten söylemek istemiştim ama bir türlü yapamamıştım. Korkuyordum bu gerçekleri kaldıramaz ve benden gider diye. Ne yazık ki korktuğum başıma gelmişti. Üstelik şimdi daha da kötüsü onu sevdiğime bile inanmıyor olabilirdi.

Arven'i uzun zamandır takip etmeme rağmen ilk kez bu denli yakınımda istiyordum onu. Bir çok kez gitmesine izin vermişken bu kez olmazdı. Biraz kafasını toparlamasına müsaade edecek ve sonrasında ise gerekeni yaparak kendimi affettirmeye çalışacaktım.

Yalanın affı olmaz derler ama yaşayan bilir ki en ufak bir umut kırıntısında bile özür diler insan bazen.

İnsanlar çok farklı bir yapıya sahiptir. Bir şeyi yaşamadan onun değerini anlayamaz çoğu zaman. Mesela üzülmeden mutluluğun önemini anlayamaz, korkmadan cesareti tanıyamaz, kaybetmeden varlığın değerini anlayamaz. Derler ya bir insan ikinci şansı hak etmez diye, peki öyleyse bir insan düşmeden de kalkamaz. İnsan düştüğü yerden temkinli geçer bir kez daha düşmemek için.

Arven'e zaman vermem gerekiyordu ve bu vakti de boş geçiremezdim. Teknoloji ile ilgilenen çalışanlarımdan birini aradım. Çok geçmeden açtığında "buyur abi," diye lafa girdi.

"Arven'in bütün hesaplarını incele. En küçük mesaja kadar bir saat içinde elimde istiyorum."

"Tamam abi."

Eğer mesajlardan bir şey bulamazsam nasıl öğrendiğini Arven'e soracaktım. Belki de biri hasta kılığına girerek her şeyi Arven'e anlatmıştır.

Yinede önden bilgi sahibi olabilmek için Arven'in odasında olan kamera kayıtlarına girdim. Bu kayıtlara zorunda olmadıkça bakmıyordum.

Gün boyu olan kayıtları izlemeye başladım. Hiçbir sorun yoktu. Öğlen olduğunda odasından dışarı çıktı fakat bu süre zarfı içinde de birisi odasına girebileceği için bu anları da izledim. Uzun bir süre sonra odasına geri döndüğünde vakit geçirmek için biraz oyalandı.