Kanlı Geçmiş

38. Dilden Dökülen Aşk

Keyifli okumalarr

Başlamadan önce oy vermeyi unutmayın lütfen.

Yazım yanlışı var mı diye kontrol ettim fakat gözden kaçırdığım olmuş olabilir varsa kusura bakmayın görürseniz paragrafa yorum bırakırsanız sevinirim.

Satır arası yorum yapmayı unutmayın lütfen.
___________________________________________

Şarkılar insanın ruhuna dokunan sihirli birer notadır. Kendimizi buluruz satırlar arasında ve oradan oraya savrulurken kulağımızda o sözler yankılanır. Ayağa kalkarken güç alırsın bazılarından. Hayatını ayna gibi yansıtırlar. Gerçeklerle yüzleşirsin. Yeri gelir, bir sevdiğin olur. Notalar birleşir ve kalbinizde buluşur. Dilinizden dökülen sözler en güzel melodi haline gelir. Aşk ise, notalar arasında ölümsüzleşir.

"Zihnim gömüldü bir boşluğa, nefes alamıyor. Bir şarkı dinliyorum, adeta yardım ediyor. Renkleniyor her yer ve çıkıyorum düştüğüm çukurdan. Elimi uzatıp tutuyorum hayallerimi. Kimsenin ulaşamayacağı yere saklıyorum."

Arven Ilgın

İnsan nereye giderse gitsin, elbet başladığı yere geri döner. Fakat bu sefer aynı hâlde değildir. Değişmiştir her şey. Bütün duygular alt üst olmuş ve yeniden inşa edilmiştir. Hayata baktığı pencere bile değişmiştir. Yanında artık daha farklı kişiler vardır. Uzun bir yolun sonunda varılan yer bizim sıfır noktamızdır. Elimizde hiçbir şey yokken çıktığımız yolda kazandıklarımız ve kaybettiklerimiz vardır. Ben kayıplar vermiştim ama çok güzel bir şey kazanmıştım.

Hayatımız üç şey üzerine kuruludur: Dün, bugün ve yarın. Dün yaşadıklarımız bize ders verir. Geleceğimizi nasıl planlayacağımızı belirler. Bugün kutsaldır. Bir kez olur. Hata yapma lüksümüz yoktur. Yarın ise belirsizliklerden oluşan bir yoldur. Önemli olan geriye dönemeyecek veya yapılan bir yanlışın değiştirilemeyeciğini bilerek adım atmaktır.

Ben düne lanetlet yağdıran, bugünün değerini bilmeyen, yarının bana ne getireceğini bilmeyen biriydim. Gürkan'ın gerçek yüzünü gördüğüm o gece benim en kötü günümdü. Fakat yarın oldu ve o olay artık dünde kaldı. Ben yinede geçmişin etkisinde kaldım ve gelecek planlarımın hepsini çöpe attım.

Şimdi ise nereye gideceğimi bilerek atıyorum her adımımı. Yanımda olanlarla güzel geçiyor her günüm ve düşünmüyorum geçmişi. Çünkü biliyorum ki, kötü hissetsem anımı güzelleşirecek insanlar var etrafımda. Yolumu şaşırsam elini uzatıp bana doğru yolu gösterecek olanlar var.

İstanbul'dan çıkarken zihnimde çok farklı şeyler vardı. Orayı sevmeyeceğim veya oradakilerin beni sevmeyeceği ile ilgili birçok yargı vardı kafamda. Geçmişim kötüydü ve geleceğimi de kötü çizmiştim.

Düşüncelerimin aksine, orayı sevmiş ve sevilmiştim. Bitlis'i böyle kötü bir olay ile terk etmek istemezdim. Orayı kötü hatırlamakta istemiyordum. Bundan dolayı bir ara gidip güzelce gezecek ve eğlenecektim. Bunu kafama koymuştum.

İstanbul'a giderken ise düşüncelerim bambaşka bir hâl almaya başladı. Bu şehir beni mutlu etmedi daha önceden ama şimdi adım kadar emindim ki hiç olmadığım kadar mutlu olacaktım. Yanımda sevdiklerim varken mutsuz olmak bana haramdı.

Uçakta çok uzun sürmese de güzel bir uyku çekmiştim. Yavaş yavaş açılan gözlerimin ilk gördüğü üzerinde yattığım göğüs olmuştu. Uyuduğumdan beri Karan yanımdan ayrılmamıştı anlaşılan. Gözlerimi tamamen açarak başımı hafifçe kaldırdım. Karan'ın gözleri kapalıydı. Belli ki uyuyordu. Götürüldüğüm küçük çaplı hastanede de yanımda çok rahat yatamadığı için uykusu yetersiz gelmiş olmalıydı. Uyandırmamak için hareket bile etmedim. Sadece başımı eski yerine geri koydum. Uykusundan olmasını istemiyordum ki zaten yeterince yorgundu. Günlerdir ikimizde uykusuzduk ve bunun acısını çıkarmak istiyorduk. Uçaktan inip evime yerleştiğimde ve yatağıma yattığımda en az iki gün aralıksız uyuyabilirdim. Normalde de uykuya düşkün biriyken kısa süreli uykularla zaman geçirmiş olabilmem bile benim için mucizeydi. Buna birazda zorunlu olduğum düşünülürse pek de mucize sayılmaz gibiydi.