Kanlı Geçmiş

39. Tozlu Sayfalar

Keyifli okumalarr

Başlamadan önce oy vermeyi unutmayın lütfen.

Gecikme için özür dilerim. Uzun bir süre geçti farkındayım fakat yoğun bir telaşın içerisinden yeni çıktım. Anlayışınız için teşekkür ederim. Mecbur kalmadıkça bu kadar uzun süre bölüm atmamazlık yapmam.

Yazım yanlışı var mı diye kontrol ettim fakat gözden kaçırdığım olmuş olabilir varsa kusura bakmayın görürseniz paragrafa yorum bırakırsanız sevinirim.

Satır arası yorum yapmayı unutmayın lütfen
___________________________________________

Sorunlardan kaçarak kurtulmaya çalışmak bir çözüm yolu olmadı hiçbir zaman. Avunmak için güzel bir yöntem olsada kesin çözüm değildir. Paylaşılmayan, ardımızda yarım bırakılan ne varsa günü gelir ve ayağımıza dolanır. Önümüze bir engel olarak çıkar. Aşması ise bir hayli zordur. Öyle bir acı barındırır ki içinde tökezlememizi fırsat bilerek hançerini kalbimize saplar. O acılar hançerin sivri ucundan kalbimize akar ve kirletir benliğiyle.

"Geleceğimizi çizen yol geçmişten geçer fakat bugünü geçmişe bağlı yaşarsak geleceğimiz, geçmişimizden farklı olamaz."

Demir Karan Aksoy

İnsan ne ile yaşar?

Öznel bir sorudur bu. Herkese göre farkıdır cevabı. Kimine göre su, kimine oksijen, kimine duygular veyahut ailedir. Daha birçok örnek sayılabilir cevaben. Fakat benim cevabım kucağımda oturan ve boynuma sarılıp beni sevdiğini söyleyen kadın olurdu. Ben bu zamana kadar yaşamamışım meğer. Yaşadığımı iliklerime kadar hissediyordum şimdi. Akan her gözyaşı boynuma damlıyordu. Tenim alev alev yanıyordu her damlanın temasıyla. Dudağının değmesi ise yangını bir hayli körüklüyordu.

Dudağından çıkan her kelime eşsizdi benim için fakat bazen öyle bir cümle kuruyordu ki ruhum yeniden doğuyormuş gibi hissettiriyordu. İki kelimenin yan yana gelerek dudaklarından çıkması kalbimde depremlere sebep oluyordu.

Onun için seçtiğim şarkı bizi en iyi anlatan şarkıydı nezdimde. Fazla etkilenmişti şarkıdan. Sevdiğini görüyordum fakat ağlamasını kesinlikle beklemiyordum.

"İlk kez bu denli sevildiğimi hissediyorum," demişti. Bu hem çok güzel hemde çok ağır bir cümleydi. İlk kez bu kadar sevildiğini bilmek beni üzüyordu ama bunu ilk yapanın da ben olduğumu bilmem bir nebze rahat tutuyordu içimi.

Boynumda ki kolları biraz daha sıkılaştı. Dudağı usulca şah damarımın üzerine kapandı. Huylansam da fersiz bir nefes almak dışında tepki vermedim.

Kafasını geri çektiğinde biraz olsun toparlanmış gözüküyordu. Elinin tersiyle nemli gözaltlarını sildi ve yüzüne müptelası olduğum gülüşlerinden birini kondurdu.

Hareketlenip kucağımdan kalktı. Peşinden bende oturduğum yerden kalkarak gitarı yerine koydum. Arven o sırada camın önüne geçmiş dışarıyı izliyordu.

Kollarım arkasından beline dolandı. Çenemi omzuna yasladım. Yüzünü hafifte olsa görebiliyordum. Oldukça düşünceli göründüğü aşikârdı.

"Bir sorun mu var güzelim?" diye sordum.

Derin bir nefes aldı ihtiyacı varmışcasına. Başını hafifçe bana çevirerek verdi cevabımı.