MAKE ME A SLAVE: (COMPLETED)

CHAPTER 17

❗WARNING: FOR ADULTS ONLY❗

VIRGINITY.

Narinig ko na ang pag click ng door knob, hudyat na dumating na sya.

This is the time I've been waiting for. Even in this way, I can feel that he is mine....that he is mine at least once. I want to make him feel that I really love him even if there is no return from him. I'm happy for that.

I fixed myself first before going out, naglagay pa ako ng face powder to cover my oily face and to look fresh followed by applying lip gloss. Natatawa pa ako sa ginagawa ko.

Why i'm still making an effort to impress him? kahit ang gusto ko lang naman ay ma-turn on sya but can't get rid of the fact that he will just turn off later on.

Kahit anong gawin kong pagpapaganda ay hindi pa rin ako maganda dahil ang taong pinapagandahan ko ay hindi ako ang gusto.

May gusto syang iba at ako? Wala akong bilang sa kanya. Ilang beses na ba akong pinahirapan nya? Maraming beses na pero lahat ng iyon ay ininda ko kase lagi akong nagbabakasali na baka...one day ay matutunan na nya akong mahalin.

Pero ako ang may natutunan.

Ang pag-ibig ay nadedevelop sa paglipas ng panahon, kung para talaga kayo sa isa't-isa.

At kung hindi kayo nakatadhana? Ay kahit maghubad ka pa sa harapan nya ay hindi mo sya makukuha. Titikman ka lang pero hinding-hindi ka paninindigan...at iyon ang mga natutunan ko sa kakahabol kay Xan.

Alam kong mahirap itong gagawin ko at ang katumbas nito ay ang pagbaba ng kalidad ko bilang babae?

Pero ano pa ang mga dahilan ko kung sa una palang ay wala na talaga akong pagpapahalaga sa tinatawag na value kung pilit ko mismo na ibinababa ang sarili ko sa kanya para lang mahalin nya ako? Ibinaba ko ang hawak ko na brush sa brush organizer at tinitigan ng mariin ang aking mukha sa salamin.

Hindi na ako oily tingnan. Fresh na ako at kahit paano ay hindi mahahalata ni Xan na nilaklak ko ang alak nya, basta, huwag nya lang akong amoyin.

Sinipat ko pa ulit ang aking sarili para masiguro na kahit paano ay ngayong gabi manlang ay maging maganda ako sa paningin nya.

Nakakatawa!

Ang hilaw ko na ngiti gradually faded and was replaced by disappointment. Hanggang sa ang mga make up at brushes na nasa harap ko ay malakas kong itinabig at tuluyan na akong bumigay. I cried so hard that i couldn't stop crying.

Hindi ako ito! This is not my signature! Hindi ako basta-basta nagpapatatalo sa hamon ng buhay! Pero...pero ano ito? Bakit gaping-gapi ako ngayon?!

Sobrang bigat. Wala akong katuwang, ayaw ko mahusgahan, ayaw ko  mapagtawanan lalo na kung ang dahilan ay si Xan.

Kumalabog ng malakas ang pintuan ng aking kwarto at kasabay no'n ay ang malakas na sigaw ni Xan.

"Cameia! Open the door!" 

Napatingin ako sa pinto na malakas na kinakalabog nya. Hindi ako sumasagot at tinitingnan ko lang iyon.

"Open the door, Cameia! Or else, sisirain ko ito?!" malakas na banta nya.

Napangiti ako habang umiiyak.

Hanggang kailan matapos ang kababanta nya sa akin?

Oo nga pala. Hanggang ngayong gabi nalang. Alam ko na sagabal ako ngayon sa buhay nya at dahil pa sa nagtapat ako ng damdamin no sa kanya. Siguro kahit paano ay nagsisi na sya kung bakit pinatuloy nya pa ako dito sa kanyang bahay.