MAKE ME A SLAVE: (COMPLETED)

CHAPTER 22

MARRY ME.

"What if you join me to eat"

Mula sa pagkakayuko ay napatingin ako sa kanya, malamlam ang mga mata na tila nangungusap, pero bakit yayain nya akong kumain? Nasa tamang pag-iisip ba sya? Me na nagtatrabaho sa restu nya ay sasabay sa kanya sa pagkain at sa loob pa mismo ng kanyang office?

I think this is not ethical since he is already married. I don't give him a shit of favoritsm or anything else that out of the picture!

"No sir, just go on i can manage myself" mabilis na tanggi ko sa kanya.

"Do you think i can eat properly knowing that you are in front of me and watching me? My concern is that I am full. And it is not your own concern, whether you are hungry or not" namilog ang mga mata ko.

Shocks! Wala talaga preno ang bibig ng pabo na ito, kunting-kunti nalang talaga at malilitson ko na ito e.

"Then, can I leave in front of you, so you can eat properly without thinking about others?...sir?" diniinan ko ang huling salita para matauhan sya na empleyado nya lang ako.

Pero nakita ko ang biglang pagkataranta sa mukha nya, pero hindi ko naunawaan iyon at mula sa pagkakaupo  sa kanyang swivel chair ay tumayo sya at may tinawagan sa kanyang telepono.

"Please bring some turkish food here and don't forget the rice" sabi nya sa kausap nya sa phone habang ang mga mata nya ay hindi inaalis sa akin.

Nakatingin rin ako sa kanya na may pagtataka dahil marami pa namang pagkain na nasa harap nya.

Don't tell me na sa katawan nyang iyan ay kaya nyang ubusin ang lahat ng ito? Tapos may paparating pa.

Maganda siguro ang circulation ng metabolism nya kaya ganoon ang kanyang katawan. Kumbaga ay hindi naiimbakan ng taba kase nada-digest kaagad.

Maya-maya lang din ay dumating na ang mga food na ipinadala nya, nahihiya talaga ako kase naman diba? Ayaw ko maging feelingera pero parang maniniwala na ako sa mga pasimpleng asar sa akin ni Yasimin.

Sumulyap sa akin ang waiter na kasamahan ko at kita sa mga mata nya na may iba syang kahulugan sa presinsya ko dito.

Nagpatay malisya nalang ako para hindi mahalata na naiilang ako ngayon at lalo na at nakita pa ako dito ng kasama ko na parang vip sa office ng boss namin. Kaya hindi na ako magugulat kung paglabas ko sa opisinang ito ay sikat na ako sa buong restaurant na andito ako sa boss ko at nilalandi sya.

Ganyan talaga ang iisipin nila at wala ng iba pa.

Napapailing nalang ako sa boss namin habang pinapanood sya. He really puts me in a difficult situation right now!

Inayos ni sir Furkan sa harap ang mga food at hindi ko sya tinulungan at hinayaan ko lang sya na ilagay ng maayos sa harap namin.

Pero ang hindi ko inaasahan ay ang pakainin nya rin ako...sabay kaming dalawa.

"What are you waiting? Eat!" he commanded authoritatively with conviction.

I shook my head with conviction too. "No sir but thanks"

"What? You're just going me to eat?  And then you...you're just watching me?"

Bakit? wala namang problema sa akin kung papanourin ko lang sya, where in fact ang gusto ko lang naman malaman ay ang reaction nya lang sa niluto kong chicken adobo and nothing else.

Did he expect something like sasabayan ko sya sa pagkain? No way! Not even in my dreams.

"Sir, just eat and I will eat later" nakangiti pa na giit ko sa kanya.