MAKE ME A SLAVE: (COMPLETED)

CHAPTER 16

REJECTION.

I want everything to be clear to me, including between Xan and me. What I am to him? Is because I know what he is to me. And that's, I love him. And I also feel that he feels the same.

"Can i ask you something?" pagbubukas ko ng bagong usapan.

Feeling ko naman ay nasa posisyon ako para malinawan sa mga bagay-bagay na kumukunikta sa aming dalawa lalo na sa usaping pag-ibig.

"Sure, what is it?"

"Ahm, Xan. A-ano ba tayo?" walang ligoy-ligoy na tanong ko sa kanya and medyo napatigil din sya sa pag-nguya like a seconds.

"What do you mean?" and this time ay uminom na sya ng tubig at ang buong facial atensyon nya ay nasa akin na.

"Hindi naman lingid sa...sa kaalaman mo na...g-gusto kita diba? At gusto ko lang din makasiguro Xan na kung parehas tayo ng nararamdaman?  Kase lately, naging ok na ang pakikitungo mo sa akin so...so i think we are far from something...you know...something else?"

He adjusted his seat at tumawa ng mapakla habang mariin na nakatitig sa akin. Binitawan ko na rin ang hawak kong cutlery.

"Is it because we're about to make love last time, Cameia? So you're expecting something in return?"

Nahihiya man aminin pero ito naman ang totoo kaya ... "Yeah" i nodded shyly. "pero, hindi mo naman itinuloy diba? Kaya wala naman may nangyari sa atin ng gabing iyon at...at virgin pa rin naman ako hanggang ngayon"

His gazed was faxed on me while listening.

"Kaya hindi nangyari ang ganon, Cameia, dahil pinili kong walang may mangyari sa atin"

"But you satisfied me that night?" i insisted. "And i am satisfied too, Xan"

"Yes! It's because that moment your body needs it, i looked for another way to satisfy you that you don't have to lose in the end, Cameia." His jaws throbbed.

Uminit na ang sulok ng aking mga mata dahil ang takbo ng usapan namin ay lumalayo na sa kagustuhan ko. Hindi ito ang gusto kong mangyari dahil akala ko ay ok na kami. Pero base sa tono ng usapan namin ngayon ay para akong katawa-tawa sa harapan nya na pinipilit ang isang bagay na ayaw nya.

Pero gusto ko talaga sya at hindi na siguro kailangan kung hindi nya maibalik sa akin ang pagmamahal na ibinibigay ko sa kanya. Basta ba ay nandito lang sya sa tabi ko at the end of the day ay sa akin pa rin sya uuwi, sabay pa rin kami kakain ng dinner, breakfast and lunch. Ayos lang ang lahat ng iyon basta ay magkaroon lang ng malinaw na level sa aming dalawa kahit ako lang ang mag-isa na magmamahal sa kanya.

It's really hard to beg for love.

Sa ginagawa kong ito ay parang pinatutunayan ko lang na tama ang mga pinagsasabi ni Joana sa akin na hindi ako mahal ni Xan, at sya ang mahal nito at silang dalawa ang tunay na nagmamahalan at nakikihati lang ako sa oras ni Xan dahil wala syang choice kundi ang pagbigyan ako.

"Kailangan ko bang ipagpasalamat 'yon sayo dahil hindi mo ako nagalaw at the same time ay napunuan mo ang pangangailangan ng katawan ko, Xan?" i said dramatically but sarcastically.

He laugh softly. "Basically, Yes. But emotionally, No."

"Then, what are we? A-ano tayo kung ganoon pala Xan?" i feel that the corners of my eyes are heating up, signaling that anytime the tears i have been holding back are about to pour out.

Hindi sya nakapagsalita, nasa baso ang paningin nya  at iniikot-ikot nya ito sa kanyang mga daliri.

"Para kang transparent glass, Cameia. Malinaw kong nakikita ang nararamdaman mo sa akin pero kailangan kitang ingatan na hindi mabasag kase once na mabasag ka ay hindi ka na mabubuo ulit"