Uzun bir aradan sonra tekrardan merhaba. Gerçekten uzun bir bölümle geldim. yaklaşık 13 bin kelimeye denk bir bölüm. Uzun aradan sonra uzun bölüm olmalı diye düşündüm. Bölüm sonu şarkılarımız:
A door to time
Snowdrop
Jane Maryam
Interstellar on Piano
Carol of the Bells
Experience
Bölümü bitirince bir de bu şarkılarla okuyabilirsiniz. Daha güzel oturur diye düşündüm. Özellikle Snowdrop son sahne için. Daha fazla uzatmıyorum. Keyifli okumalar.
.
Aras'la uzun süre çatıda durmuştuk ve saat ilerleyip hava da soğumaya başlayınca tekrar Aras'ın odasına dönmüştük. Ben yatağa oturduğumda Aras'ta camı ve perdeleri kapatıyordu. Hepsini kapatınca yanıma geldi.
"Ay çok güzeldi Aras, teşekkür ederim."
"Ben teşekkür ederim Duru, geldiğin için. Sonuçta korkmana rağmen çıktın değil mi?"
"Yine olsa yine korkarım ama..." deyince güldü.
"Ne? Düşündükçe ürperiyorum. Gece ajanları gibi çatıya falan tırmandık. Hayır seni tanımasam çatılar arasında profesyonelce uçan bir hırsız falan sanacağım. Çok çeviktin maşallah."
"E o kadar da değildir yani."
"Neyse neyse. Bir dahakine tekrar çıkarız. Değil mi?"
"Tabi ki." Telefonumdan saate baktım. İki saat durduğumuzu fark ettim ve tabi cevapsız aramaları da... Annemde babamda aramıştı. Hem de birçok kez.
"Bir şey mi oldu?" Kaşlarımı çatarak telefona baktığımı fark edince ifademi düzelttim.
"Bizimkiler aramışta, geri döneyim ben."
"Tamam. Sen hallet, ben de bir su içip geleyim. Hem rahat rahat konuşmuş olursun."
"Yok aslında..."
"Olsun olsun. Konuş hadi sen." Yavaşça kapıyı kapatıp çıktı. Bende annemi aradım. Birkaç defa çaldıktan sonra açtı.
"Duru neredesin sen yine? Arıyoruz açmıyorsun. Bu aralar çok değiştin sen."
"Anne ne değişmesi? Sadece duymadım. Sessizde kalmış."
"İyi, açık olsun bir daha. Endişeleniyorum kızım, ne yapsaydım?"
"Tamam anne, bir dahakine öyle yaparım." Sesimi güven veren bir tonda tutmaya özen gösteriyordum.
"E neredesin şimdi? Saat dokuzu geçti. Baban biraz sinirlenmeye başladı."
"Ya o da taktı bana var ya, yok Duru nerede? Duru bir işler karıştırıyor? Duru'ya güvenmiyoruz falan fistan. Aman ya..."
"Gelip bana da deseydin onları Duru." Arkadan babamın sesinin gelmesiyle gözlerim şokla açıldı. Sıçtık dercesine dudağımın kenarını ısırdım ama sorun yoktu. Ben harika bir bahane üreticisiydim.
"Ben de zaten dönüyordum. Aslında onu söylemek için aramıştım." Evet Duru, Aras'la çatıya çıkıp yattınız ve şimdi onun odasındasın. Kesinlikle eve dönüyorsun.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Lise Draması
Fiksi Remaja"Ayrılmak yok." Diye tekrar ettim onun gibi gülümseyerek. Bakışları dudağıma indiğinde yüzünde ciddi bir ifade oluşmuştu. Yavaşça boynuma yakın bir yere geldi elleri ve orada durdu. Hızlanan kalbim nefeslerimi de düzensizleştirmişti. Kesik nefesler...
