Ateşin Tutsağı

Kalbim ve Ben

______________________________________
Selammm uzun zamandır bölüm atamadım çok özür dilerim kötü bir zaman geçirdim ama olsun şarkıyı tekrarlayıp okursanız aglayabilirsiniz iyi okumalarr
______________________________________

Arkamı yavaşça dönerken bu Burak'tı o güzel yüzüne bakıyordum ağlamamak için zor dururken biliyordum ki güçlü olmam gerekiyordu olmazsam başaramazdım ve yoluma onsuzda devam edebilirim bunu biliyordum.

Hızlıca beni tuttuğu eli ters çevirip karnına bir yumruk geçirdim ve elime gelen ilk vazo ile kafasına vurdum koşarak uzaklaşıyordum elimde ise Burağın bana doğrulttuğu silah vardı hani bir söz vardı o aklıma geldi "bana tuttuğu silahla başkasını koruyormuş"
Kafamda bu sözle afallayarak kaçmaya çalışıyordum Ateşi korumak için bana silah tuttu inanmak güç olsa da çökmüştüm ama kafamda sadece güçlü olmak vardı.

Hızla orman yoluna ilerlerken havanın iyice karardığını fark ettim ve artık bir yerde durup kendimi korumam gerektiğini anlamıştım ama ailemi aramam lazımdı onlar beni merak ediyordu bunu biliyordum cebimde odada bulduğum telefonda vardı, bu aklımdan tamamen çıkmıştı.

  Telefondan hemen annemin numarasını girip arayacaktım ki telefon çaldı bu sanırsam Ateş veya Burak'tı elim titreye titreye açtım telefonu burnumu çekip kendimi toparlayarak cevap verdim ona.

"Bana bak Kaçak nereye kaçtığını bilmiyorum ama aileni korumak istiyorsan buraya geri dönersin anladın mı?"

"NE!?" Diye bir ses çıktı ağzımdan ve ormanda sesim yankılandı ardından telefon suratına kapandı, aynı cümle kafamda tekrarlanıyordu.

"Aileni korumak istiyorsan"

"Geri döneceksin"

"Korumak"

"Annem ve babam"

Kafamda oluşan cümleler ağzımdan çıkıyordu hiç bir şeyi kontrol edemiyordum ormanın içinde büyük bir çığlık atıp ağlamaya başladım dakikalarca hatta belki saatlerce sadece bağırıp ağladım bütün orman benimle ağlıyordu sanki yağmur yağmaya başlamıştı hatta hayatımda hiç görmediğim kadar çok yağıyordu.
Belkide benim için ağlayan tek şey buydu ama bu da sadece benim kafamda kurduğum bir saçma düşünceydi .

Kafam yerinde olmayan yaklaşık bir yirmi dakika geçirdim ve artık ayağa kalkma zamanı geldi . Koşarak ormandan çıkıyordum geri dönecektim sonuçta elimde bir silah, telefon ve kalbim vardı herkes beni terk etsede kalbim beni bırakmazdı..

"BUNU BAŞARABİLİRİM " diye bağırdım bütün ormana koşuyorduk kalbim ve ben .

Hemen telefonu elime alıp polisi aradım ve önceden de polisi aradığımı fark ettim ne olmuştu onlara? Ama kafamı doldurmayacaktım , bin kere olsa bin kere tekrar arayacaktım.

Polisi aradıktan sonra evin önündeydim bağırarak Ateşin ve Burağın beni fark etmesini bekledim .

"ÇIKIN LAN DIŞARI YETER ARTIK BİRİ ÖLMELİ" diye bağırıyordum sadece bağırıyordum çıldırıyordum eve girdim ve kapısının açık olduğunu görünce ailemi aramaya koyuldum ama hiç ses yoktu dışarıdan gelen sesle hemen dışarı çıktım ve polisler gelmişti onlarla beraber evin içini aradık teras katta birilerinin olduğunu fark ettim ama çok yüksekti burası fakat ordan ben veya ailem değil o ikili düşecekti..

______________________________________
Sizi seviyommm :)))