Ateşin Tutsağı

Fevkaladeyim

Şengül teyze hayatıma renk katmıştı mutluydum ama kısa sürecekti çünkü
Burak hala hastanede evet yorgundum ama güçlüydüm halledebilirdim beni seven insanlar vardı şimdi Ateşi bulup onunla konuşmam lazımdı o evde bulduğum telefonda Ateşin numarası vardı.

"Alo?"

"Buluşup konuşmamız lazım hemen!"

"Oldu canım çocuk senin yüzünden hastanede"

"Pardon onu ben itmedim ama keşke-"

"Ya geç bunları ne söyleyeceksin söyle "

"Buluşmadan olmaz ama"

"İyi tamam şu sahilin arkasında park gibi bir yer var gel oraya ordayım "

"Anlaştık arada böyle olman güzel "

"Uzun sürmez "

Telefonu kapattım ve hızlı adımlarla ilerledim 5-10 dakikaya varmış oldum ve onu görünce elimi havaya kaldırdım tekrar yürümeye devam ettim.

"Naber kaçak?"

"Ne söyleyeceksin?"

Hiç bir şey demeden bir tekme atıp onu yere düşürdüm ve ardından bayılması için bayıltıcı sprey kullandım. Ellerini ve ayaklarını bağladım ardından parkın yanında park ettiği arabasına binip onuda bagaja koymaya çalıştım.

"Hayır yani bu kilo ne Allah aşkına"

"BENİDE YESEYDİN "

"Heh oldu "

Çok ağırdı fazla ağırdı hemde çok ama taşımayı başarmıştım.

2 saat sonra:

"Nerdeyim ben ya başım çok ağrıyor "

"Hala hayattasın maalesef eğer burdan çıkmak istiyorsan Burak uyandığı gibi bana haber gelecek ve onun babamdan şikayetçi olmasını engelleyeceksin eğer kabul etmezsen hep burdasın"

"Hmm beni burda tutacağından emin misin?"

"Hiç olmadığım kadar!"

"Burak en başından beri seni korumaya çalışıyordu onu babanın aşağı itmesine pek bir şey demezdi zaten beni kaçırmana gerek yoktu aptal"

"İşimizi sağlama alalım ama değil mi?"

"Düşünürüm "

"Ben aşağıdayım kaçmaya çalışma çünkü her yer kilitli yemek hazırlayacağım "

Aşağı kata indim ve bir şeyler hazırlamaya başladım ona ellerimle yemek yapacak halim yoktu hazır yemekti hepsi bunlarla zıkkımlanmak zorunda.

Her şeyi alıp üst kata çıktım ama onun elini açmam gerekecekti ve bu riski göze alamazdım tek çarem vardı ellerimden şimdiden özür dilemeye başladım..

"Ee ellerim?"

"Ele gerek yok ben vereceğim oldukça büyük lokmalar alırsan iyi olur ikimiz içinde "

Hazır bir sandviç veriyordum ona ve neredeyse iki adımda yemişti sanırım baya acıkmıştı.

"Elimi ısırmadan bitirdin sağol ya"

"Ne demekde susadım ya"

"Al" diyip ağzına şişeyi tıkadım biraz fazla vermiş olacağım ki öksürmeye başladı.

"Ölüyor musun yoksa?"

Bana bildiğiniz göz devirmişti o gözü oyup ona yedirmeyi ne çok isterdim şimdi.

Telefonum çalıyordu hemen elime aldım ve annemdendi açıp hoparlöre aldım.

"Alo noldu anne?"

"Uyandı kızım hemen gel buraya"

"Anne hemen odaya gir ve Burağa ver ve odadan çık hemen!"

"T-tamam da noluyor?"

"Hadi anne!"

"Alo Burak iyimisin?"

"Ben iyiyim de baban pek iyi olmayacak gibi sanki"

"Bilmemki"

Ateşe kaşımla yönlendirdikten sonra hemen konuşmaya başladı.

"Burak babasından şikayetçi olma ve gel beni burdan al"

"Sen neredesin?"

"Taliplilerim çok ne de olsa"

"Tamam şikayetçi olmam ama her şeyi anlatacaksın"

"Bir kurtar beni şu deli kızdan öyle "

"Daha taburcu olmadım "

Hemen konuya atladım.

"Babam hapisten çıktığı ve sen şikayetini geri çektiğin gibi Ateşi serbest bırakacağım "

"Anlaştık Efsun sen kazandın "

"Her zaman;)"

Telefonu kapattım ve hemen konuşup odayı kilitleyip odadan çıktım ve uyumaya gittim.

"Ateşinde yanmaya mahkum olmadığımı bir kere daha anlamış oldun "

Yataktaydım ve gayet mutluydum, babam mutlu, ben mutluyum, Şengül teyze mutlu ,annem mutlu artık bir hayatım var gibi hissediyorum.

______________________________________

İyi okumalar 3haftadan sonra...