Gördüğüm kişi galiba uzun zamandır beni takip ediyordu bir yerden sonra umursamamıştım ama tekrar görünce sinirlenemiştim eskiden olsa korkardım ama artık sadece sinirleniyorum ama sinirlenmemin tek sebebi vaktimin çalınması hemen en kuytu köşe bir yerde durup onun peşimden gelmesi bekledim o da gelince hemen ortaya çıkıp onun yanına geldim .
"Sabahtan beri takip ediyorsun?"
O ise konuşmak yerine sadece yüzünü açtı.
Simsiyah eşofman takımı giyinmiş kafasında şapka takılı sadece ten rengini görebiliyordum ama bu bile tanıdık gelmişti ne kadar kendimi değiştirsem de kalbimdekiler hiç değişmiyor bunu anlamıştım.
Evet bu oydu Nisa'ydı bende Efsun'dum ama bu bir sır olmalıydı.
"NİSA!"
"GERİZEKALI DERDİN NE SENİN ALLAH AŞKINA!"
"Bağırma bana"
"Aklım çıktı ya ama en başından beri biliyordum sana bir şey olmadığını çünkü sen Efsunsun Efsunlar ölmez ara verir "
Bu iğrenç espriye bir karşılık vermedim Nisa hep böyleydi ve sanırım hep böyle kalacak ama onu artık hayatımdan çıkarmalıydım çünkü ben artık Efsun değilim Naz'ım ben eskide ki iyi ve bütün kötü anılarım bitti gitti onlar artık yok .
Arkamı yavaşça dönüp yürüdüm.
"Kızım nereye gidiyorsun?"
Ses vermedim ama o aynı cümleyi tekrarladı ;
"EFSUN"
"EFSUN"
"EFSUN"
"EFSUN"
Artık kendimi tutamayıp patladım ve sanırım bütün sokağın duyabileceği bir çığlık attım.
"NE VAR"
"Nereye gidiyorsun ya biz varız ailen var nereye gidiyorsun sen ?"
"Yok"
"Ne yok Efsun iyimisin ne oldu sana?"
"Ailesi yok, siz yoksunuz!"
"Hadi eve gidelim artık"
"YA KES SESİNİ EFSUN YOK ESKİ KİŞİ YOK NAZ BENİM ADIM NAZ "
"Peki anladım sen Naz'sın ama ama bunu sadece beynin ve dilin düşünüyor kalbinin ne dediğini en iyi ben biliyorum ve sende öyle hissediyorsun bunuda biliyorum ama tamam tek istediğim numaran annenlerede söylemem söz veriyorum."
Ses vermedim ve koşarak uzaklaştım ve etrafın bol bol insan kaynadığı bir yere geldim burayı bilmiyordum ama en azından arkamdaki kuyruk artık yoktu ondan kurtulmuştum bu süre içerisinde galiba kalpsizin tekine dönmüştüm...
Ben koşarak bir yer bulmaya çalışırken sokağın ortasında galiba ya üniversite yada liseli gençler kavga ediyordu , sesleri sokağın her köşesinde yankılanıyordu çok umursamamıştım ama kendi adımı duyunca oraya doğru yöneldim.
"Efsun ölmeseydi böyle davranmazdın değilmi?"
"KES SESİNİ ARTIK KES"
Duyduğum son ses tanıdıktı maalesef evet o Burak'tı sesi beni korumaya çalışıyor ve daha fazla kavga çıkmasın diye uğraşıyor gibiydi hemen oraya gidip bu yanlış anlaşılmaya bir son vermeliydim.
Gidip yüksek sesle konuşmaya başladım.
"Dedikodumu yapmayı keser misiniz rahatsız edici?"
"EFSUN!"
"Benim için kavga etmenize gerek yok falan mı demem gerek?"
Ben Burakla konuşurken kız atladı.
"Demek Efsun sensin?"
"Yok Naz ben "
"Ne nasıl?"
"Seni ilgilendirmeyen konular "
Hızla Burağın yanına geldim ve kulağına fısıldadım.
"Yarın benimle fakültenin çıkışında buluş bu konuyu konuşalım "
Ben konuştum o da tutulmuş bir şekilde sadece kafa salladı sonrasında kız tekrar atladı.
"Kimsin sen be"
"İsmimi az önce söyledim de sen hala söylemedin ve niye bir kişinin arkasından konuşmak için bir ordu topladın o kadar mı korkaksın "
"Şu kıza haddini bildirin artık hadi "
Galiba bir ordu topladığını söylemeyi unutmuştum en az on kişi çağırıp Burağı dövdürecekti galiba artık hedef bendim ama hepsini ben halledemezdim onunda yardımı lazımdı bu bir ekip işiydi .
"Hadi Burak koş!"
"Koş Efsun"
"Naz;)"
Biz peşimizde onlar koşuyorduk ama çok eğlenceliydi ve onlar fil biz çıtaydık sanki en son bir yerde dinlendik ve ben tek kelime etmeden eve geçtim onun beni takip etmediğine emindim.
Üstümü değiştirdim ve yatağıma gittim,uyudum tek yaptığım bu oldu ve yarının hayalini kurmak...
______________________________________
Helooooo nini kendi rekorunu kurdu en uzun bolumummm hastaydım bölüm atmadim şimdiye kaldiiii olsun çok güzel oldu bolummmmmm agagagaggag okuyunnnnnn bayayayayqyqyqyqyqy
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ateşin Tutsağı
Korku"Sana dünyada cehennemi yaşatacağım" "Hah nasıl olucakmış o ?" Onun adı Ateş'di ben ise onun ateşinde yanmaya mahkum bir kibrit gibiydim....
