Let Me Love You (Let Me Trilogy Book 3)

| | KABANATA 19 | |

KABANATA 19

FAMILIAR

"Take care, always, Rhea!" Kim cried and she hugged me.

"Don't be such a crybaby! I'm never gonna leave you guys! I'll still come back here." I said with a smile.

"Take care always, babe." Audi said.

"We are always here for you!" Ashlyn said.

"Call us, okay?" Mariah said.

Nasa airport na kaming lahat and kaninang umaga ay naka pag paalam na rin ako sa mga tao ko sa kompanya.

"Let's go?" Noel said.

I nodded. "Bye, guys!"

Sasama saakin si Noel sa BH dahil gusto niya anduon siya sa unang gabi ko sa bahay. Mag luluto rin siya ng dinner kaya sasama nalang daw siya.

Private jet niya ang ginamit namin ngayon at mamimiss ko talaga ang araw-araw ako gigising sa New York. Pero that's life, kailangan natin mag move forward.

Nakarating na kami sa BH and may sumundo agad saaming dalawang sasakyan.

"Two?"

Noel smiled. "Yup. Yung isa, duon tayo sasakay kasi ako ang mag mamaneho. Yung isa, it's you car."

I nodded. "Oh right. Okay."

Byahe na kami ngayon papunta sa subdivision namin and I'm just so happy today. Grabe, finally.

"Dito na?"

I nodded.

"Wow. Ang gaganda dito, ah." Noel said. "Saan bahay mo?"

"Diretso ka lang. Tapos sa unang liko, diretso ulit then 'yun na."

"Wow! Rhea! Is this your home? I cannot believe it!"

"Well, same." I smiled.

Nauna na akong nag lakad papunta sa front door ng nakatinggin si Noel sa kulay puting bahay.

Agaw pansin talaga ang bahay na 'to kasi ito ang pinakamalaking bahay dito sa subdivision.

"Sino ang nakatira diyan?" Noel asked.

"I don't know. Tara na, pasok na tayo. I'm hungry."

"Wow." Bulong ko pag pasok ko sa bahay.

Nakabukas na ang mga ilaw ko dito and this modern style living room is magic. May arc din papuntang dining and ang tabi ng dining area ang kitchen na.

Sa gilid ng sala ay may sliding door papuntang pool area.

"Oh, wow. So nice, Rhea." Noel said.

"Oo nga. Tara sa taas. Para malagay na natin ang mga gamit natin."

"Ilang kwarto ang andito?" Noel asked.

"Ten rooms. Isa isa kayong mga kaibigan ko kasi in case na bumisita kayo at mag tagal. And some extra lang."

Glass staircase ang hagdan ko and napa curve ang style nito.

May naka lagay sa pinto na master's bedroom kaya alam ko na akin 'yun.

"Pili ka nalang kung anong kwarto ang gusto mo." I said. "Nakalimutan ko ang bag ko sa kotse. Kunin ko lang."

"Ah sige. Hindi ko pa pinapasok sa garge ang sasakyan ko."

Habang pababa ako sa hagdan. Narinig ko ang isang pamilyar na boses saakin. Pamilyar na boses na kumakanta.

Darlin' I, I can't explain

Where did we lose our way?

Girl it's drivin' me insane

And I know I just need one more
chance

To prove my love to you

And if you come back to me

I'll guarantee

That I'll never let you go

Can we go back to the days our love was strong?

Can you tell me how a perfect love goes wrong?

Can somebody tell me how to get things back

The way they use to be?

Oh God give me a reason

I'm down on bended knee

I'll never walk again until you come back to me

I'm down on bended knee

Pag kalabas ko sa bahay ay nakita ko ang mga tao at mga bata na nagtitipon-tipon sa labas ng white house at may kumakanta nga. Napatigil ako dahil ang boses niya.. impossible.

So many nights I dream of you

Holding my pillow tight

And I know I don't need to be alone, yeah

When I open up my eyes

To face reality
Every moment without you

It seems like eternity

I'm begging you, begging you come back to me

Can we go back to the days our love was strong?

Can you tell me how a perfect love goes wrong?

Can somebody tell me how to get things back

The way they use to be?

Oh God give me a reason

I'm down on bended knee

I'll never walk again until you come back to me

I'm down on bended knee

Natapos na ang kanta niya pero hindi ko pa nakukuha ang bag ko. His voice sounds so familiar. Nag alisan na ang mga tao at parang malapit ko na makita ang muka niya.

"Rhea! Your bag is in your living room. Nakalimutan mo?"

Lumingon ako sa front door and I saw Noel dala dala ang bag ko.

"Oh." Luminga ako sa white house and wala na duon ang kumakanta at mga bata nalang na umaalis.

"I'll park my car na."

Tumango ako at dumiretso na sa taas. Pumasok ako sa kwarto ko and this is so big. May bookshelves, may study table and may malaking sala.

White din ang kulay ng kwarto ko dahil gusto ko puti. Lumabas ako sa terrace and dito sa terrace ko ay mas klaro ko nakikita ang second floor ng bahay ng white house. Nakikita ko ang hagdan papunta sa taas. May circle kasi na bintana sa may hagdan kaya pwede mo makita kung sino ang paakyat at pababa.

Parang hindi naman madaming tao ang nakatira dito. Or baka mga tulog na ang mga tao? Hindi ko alam. Sa sobrang laki ng bahay kasya ang ten family members.

"Rhea, mag luluto lang ako sa baba." Ani ni Noel galing sa labas ng pinto.

"Okay. Mag aayos lang ako ng gamit."

"Alright. Tawagan nalang kita pag ready na ang dinner."

"Okay, thanks Noel."

Linagay ko na ang mga gamit ko sa closet ko and habang nag aayos ako ng gamit, nanlaki ang mata ko ng bigla kung narinig na may tumunog na microphone kaya agad akong lumabas sa kwarto ko para pumunta sa terrace.

Nakita ko na may papasok na may hawak na microphone pero hindi ko makita kung sino.

Pero bakit nga ba ako curious kung sino siya?! Bakit parang gusto ko makita kung sino ang kumakanta? Hay! Nakakainis! Pareho lang sila ng boses. It shouldn't be him. Impossible. Napaka impossible.