Let Me Love You (Let Me Trilogy Book 3)

| | KABANATA 3 | |

KABANATA 3

MOVED ON

"We can go out na walang nakakakita saatin. I already reserved a restaurant for us. Later, for dinner." He smiled.

Tuminggin ako kay Noel. "Nag reserve kana agad eh hindi pa nga ako pumapayag. Then... alam mo naman diba.."

"Please?"

I rolled my eyes. "Fine. Sayang naman din ang pina-reserve mo na restu."

"Yes! Thank you, Rhea!"

Nanuod lang kami ng TV buong hapon at pag six pm ay sabi niya mag jacket kami ng itim para walang makakita saamin. Nag mask at sunglasses kami. Tuminggin ako sa labas at ang sasakyan niya ay never pa niya pinakita sa public, ah kaya naman pala hindi kami nito makikilala. Pero sana nga.

"Let's go." Aniya.

Pinag buksan niya ako ng car door at agad na akong sumakay at dumiretso na kami sa restaurant na sinasabi niya.

Pumasok na kami at umupo na sa pina reserve niya na table namin. Walang mga customer dito at kaming dalawa lang.

Ang ganda dito. First time ko dito. I mean, kahit matagal na ako sa New York, marami parin akong hindi na eexperience at napupuntahan dito. Sa dami ko kasing ginagawa bahay at trabaho lang ako.

Nag order na siya at ako naman inayos ay inayos ko ang damit ko. Siya na ang pinapili ko sa kakainin ko dahil okay lang naman ako sa kahit ano.

"I miss this. Yung lumalabas tayo. Masayado na kasi busy ang schedule natin." Aniya.

I nodded. "Oo nga. Bukas balik trabaho na naman. Isang araw lang ang nagiging rest day ko pero buti na rin 'yun na may rest day ako kahit isang araw lang."

"Yea- oh wait. May tatawagan lang ako."

Tumango ako. "Okay."

Habang nakaupo ako dito, nakita ko sa labas ang isang pamilyar na Lamborghini. Lumakas ang pintig ng puso ko. Impossible. New York is a big city. Hindi lang siya ang may ganitong sasakyan.

Nawala ang tinggin ko sa sasakyan ng biglang dumating si Noel.

"I'm sorry. Tinawagan ko lang ang kakanta saatin for tonight and oh- thank you." Si Noel dahil dumating na ang pagkain namin.

"Sir, I'm sorry. They are on their way."

"No, it's okay." Luciano said.

"Who?" I asked.

"The singers."

I nooded. Kumakain na kami ngayon at napapansin ko na kami lang talaga ang customer dito. Tapos nakita ko sa pinto ng restu na nakalagay ay 'sorry, we're closed'

"Pina sara mo ba 'to?"

He smiled at tuminggin saakin. "Nahalata mo na ba?"

"What the hell?" Pabulong kung sabi.

Ilang minuto rin habang kumakain kami ay nakita namin na nag seset up na ang mga singers sa mga gamit at instrument nila.

"They're here." Luciano said.

"Yea." I smiled.

"Uh.. Rhea." Luminga ako kay Luciano.

"Hmm?"

"I know you've been in a very hard situation in your life for the past few years. But I'm glad you are here, and you are here because you are strong." Huminga siya ng malalim and he smiled. "You've been hurt because of love, and I know you still haven't moved on from that. So, I am here to help you move on. We've been friends for a long time, and you know you always have me. You can count on me, and I think this is the chance to say that, Rhea, I like you."

I nodded. "I know. Nararamdaman ko naman 'yun. Hindi naman ako clueless." I smiled.

He smiled. "Yes. I know. I like you, Rhea. Gusto ko lang din sabihin para mas klaro and mas formal and Rhea, I want to court you-"

Hindi ko na pinatapos kung ano man ang sasabihin niya. Lumalakas ang tibok ng puso ko sa mga sinasabi ni Noel dahil siguro sa kaba.

"Noel- I'm sorry. I only see you as my friend-"

"Hindi ka pa ba nakaka move on sakanya?"

"No, it's not like that. I want you to be my friend only. You are a good friend to me. Ayokong paasahin ka at ayaw kitang saktan." Huminga ako ng malalim. "I'm sorry, Noel."

Hindi pa nakakasagot si Noel ng biglang tumunog na ang mga instrument at nag start na kumanta ang vocalist nila.

I used to float, now I just fall down

I used to know but I'm not sure now

What I was made for

What was I made for?

Takin' a drive, I was an ideal

Looked so alive, turns out I'm not real

Just something you paid for

What was I made for?

'Cause I, I

I don't know how to feel

But I wanna try

I don't know how to feel

But someday, I might

Someday, I might

When did it end? All the enjoyment

I'm sad again, don't tell my boyfriend

It's not what he's made for

What was I made for?

'Cause I, 'cause I

I don't know how to feel

But I wanna try

I don't know how to feel

But someday I might

Someday I might

Think I forgot how to be happy

Something I'm not, but something I can be

Something I wait for

Something I'm made for

Something I'm made for

Nakauwi na ako and I texted Noel para mag sorry ulit. Hindi muna ako matutulog habang hindi pa ako renereplayan ni Noel.

Ang daming tinulong ni Noel saakin at ayoko na nasasaktan ko siya pero nasaktan ko na siya kaya ang magagawa ko lang ngayon ay mag sorry sakanya.

Alam ko na nasaktan ko siya pero ayaw ko naman siya masaktan ng matagal habang nanliligaw siya.

Kinuha ko agad ang cellphone ko ng tumunog ito.

Noel:

It's okay, Rhea! I understand. Matulog kana. Good night :)

Huminga ako ng malalim. Nag pop up saakin ang another article na may nag picture na naman saamin habang papasok kami sa restaurant. Kahit talaga kailan. Kahit hindi pa nakikita ng maraming tao ang sasakyan ni Noel ay makikilala parin talaga kami.

But I still can't believe na sinabi ni Noel 'yun na baka binusted ko siya dahil hindi pa ako nakaka move on kay Liam.

I have already moved on, matagal na.