Let Me Love You (Let Me Trilogy Book 3)

| | KABANATA 48 | |

KABANATA 48

LOST CONTROL

Madilim palang ay nagising na ako dahil ngayon ang car race ni Liam at ngayon din ang contract signing ko.

Bumaba na ako sa hagdan para mag breakfast dahil I am sure, hindi na ako makakain mamaya dahil aayusan na ako agad mamaya because this is the day na may cocontract signing ako.

May saya at excitment ako na nararamdaman at may kaba din, because ngayon ang race event ni Liam.

But, mag kikita naman kami bukas so it's okay. I'm happy dahil mag kikita na kami bukas. Sobrang na mimiss ko na siya agad.

Six am palang ay dumating na ang mag aayos saakin and naka upo na ako and nakaharap sa make up mirror ng biglang tumunog ang cellphone ko.

Liam:

Mag st-start na. Good bye, babe.

Me:

Alright. Take care.

Katapos ako make upan ay kulay puting long dress na turtle neck ang pinasunot saakin.

I'm just so excited ngayon. Sa sobrang excited ko ay kumikiliti na ang tiyan ko.

Hindi sasakyan ang pinagamit saakin dahil sasakyan ng brand na ang sumunod saamin.

"This is it, ma'am." Hazel said.

"Thank you, Hazel." I said at huminga ng malalim dahil medjo kinakabahan na ako habang papalapit kami.

Ilang minuto rin ay nakarating na kami and nag lalakad na ako ngayon sa red carpet papasok. Sobrang daming camera.

Papasok na sana ako ng biglang tumunog ang cellphone ko na nasa pouch ko.

It's the guard na nag babantay kay Liam ngayon.

"Hi-"

"Ma'am, accident-" Parang may gusto siyang sabihin pero hinihingal siya kaya hindi niya matuloy.

Nanlaki ang mata ko. "Accident? What do you mean?"

"The Lambo lost its control. Your boyfriend got into an accident. I'm sorry, ma'am."

Habang nag sasalita siya ay naririnig ko ang sirene ng ambulance galing sa kabilang linya.

"Ma'am, let's go inside."

Nabibingi na ako and nanghihina ang tuhod ko. I can't do this. I can't stay here.

I don't care what happens to me.

I will choose love this time. I will choose Liam.

Just like the car, I lost control. Nawala ako sa sarili, ang alam ko lang, kailangan ako makapunta ngayon sa New York.

Tinawagan ko na si Hazel to prepare my jet para maka punta agad sa New York.

Fuck! Not again! Hindi dahil sa sasakyan at aksidente may mawawala ulit na mahal ko sa buhay.

Nasa jet na ako ngayon. Pag katinggin ko sa oras is around one pm na and andito na rin kami.

Agad na akong tumakbo papasok sa ospital and I saw Luciano na sobrang dugo ang kamay kaya nanlaki nalang ang mata ko at napaluhod.

Sana sinunuod ko nalang ang nararamdaman ko! Sana napigilan ko siya! Sumisikip ang dibdib ko. Hindi ako makahinga ng maayos.

Agad akong linapitan ni Luciano at yinakap agad.

"I'm sorry. It's all my fault." He cried. "Ako ang nag imbita sakanya dito."

Umiyak lang ako at nahihirapan na akong huminga.

"Nasa loob siya. Natatapos palang ang surgery. I don't know, maayos naman sa una but biglang nawalan ng kontrol. Hindi si Liam ang nag mamaneho. Partner partner kasi. Kung ako lang sana ang nakuha niya as partner."

Pumasok ako sa kwarto niya at nakita ko na natutulog siya at may bandage siya sa ulo niya. Luciano said na may maliit daw na bubog ang muntik makapasok sa ulo niya. Sobrang natatakot ako kasi hindi pa siya nagigising.

Dahan dahan akong lumapit sakanya at sobrang daming luha na ang tumutulo galing sa mga mata ko and kinuha ko ang upuan na nasa gilid at umupo ako and I hold his hand.

"Please, wake up." I said. "Please, please, wake up. Let me love you right in this lifetime, in this world, so please, please, give me more time to love you more in this world. Huwag mo akong iiwan. I'm begging you. Hindi ko kaya, Liam."

Sobrang dami ng nag memessage saakin but I don't care. I need Liam right now. Gabi na but hindi pa rin siya nagigising.

Ang hirap ng ganito. Hindi ko enexpect na ganito ang mangyayari saaming dalawa. Wala akong paki alam sa lahat ng bagay ngayon, gusto ko lang ngayon ay magising si Liam at maka usap siya.

Naka hawak lang ako sa kamay niya ngayon at naka higa ang ulo ko sa kama niya.

Narinig ko na bumukas at sumura ang pinto.

"Rhea, kumain ka na. Your PA also nasa labas." Luciano said. "Pupunta bukas sila Thailee and ate Gelika and Bert. Byahe na sila ngayon."

"Wala akong gana. Kakain lang ako at aalis pag magising na si Liam."

Narinig ko ang pag alis ni Luciano at humarap ako kay Liam sakanya, natutulog parin siya kaya naiyak ulit ako.

"Liam, wake up please." Bulong ko. I hold his hand. "Hindi ko kaya. Hindi ko pa kaya. Huwag ngayon."

Nagising ako dahil sa iyak na naririnig ko. Luminga ako sa sofa and I saw ate Gelika na yinayakap ngayon ni Bert.

"Ate." Bert said.

Lumapit saakin si ate Gelika and she hugged me. Kaya naiyak na din ako. "I can't lose, Liam, ate."

"I know, I know. We just need to be strong for him."

"I can't do this. Hindi ko kaya na ganito kami ngayon. Gusto ko na magising si Liam."

"I know, I know."

Dumating na sila Thailee and Luciano at naka stroller ang kambal at agad na lumapit saakin si Thailee at yinakap ako.

Umiyak ako sa braso niya. "Ang hirap, Thailee." I said.

Tumango siya at inayos ang buhok niya. "Kailangan mo kumain, Rhea. Kailangan mo umuwi and mag ayos. We need to be strong for Liam."

Umiling ako. "I can't. Gusto ko dito sakanya lang. Hindi ako aalis dito sa tabi niya hanggat hindi pa siya nagigising."

"Rhea, please, listen to us."

"I can't. Ayoko mawala ang tinggin ko kay Liam. Ayoko, hindi ako mapakali pag hindi ko na siya nakikita. Hindi ako napapanatag."

Lumapit si ate Gelika saamin. "Rhea, you need to rest. Kami muna bahala kay Liam. He will wake up, don't worry." Aniya.