Let Me Love You (Let Me Trilogy Book 3)

| | KABANATA 41 | |

KABANATA 41

FIRST

After a week, me and Liam didn't contact each other. I don't know ano ang dahilan.

Ang hirap lumabas sa airport dahil inulan kami ni Noel ng mga camera. Halos sampong guard ang naka-alalay saamin ni Noel dahil sa daming sumusunod saamin.

I am now in Beverly Hills and gusto ko pumunta sa white house to check if Liam is here. Ayoko rin naman siya i-message kung nasan siya, baka isipin niya na grabe na talaga ang attachment ko sakanya.

Mag hahapon na and nakahiga lang ako sa kama ko. Nanlaki ang mata ko dahil biglang may nag doorbell sa pinto. Hope it's Liam.

Dali dali na 'ko bumaba sa hagdan and I opened my door and I saw.. I saw Noel.

Nakita ko na may dala siyang cake.

"Pasok." I said.

Linagay niya ang cake sa center table at dumiretso ako sa kusina para kumuha ng mga utencils.

"Wala ba sumunod sa'yo?" I asked.

He chuckled at umupo na sa sofa ko. "Meron, but, hindi sila pinapasok ng mga guards sa subdivision."

I nodded. "Buti naman-"

Nanlaki ang mata ko dahil sa biglang pag kulog na sobrang lakas. Lakas din siguro ang ulan nito mamaya.

Habang naka tambay kami dito at nanood ng TV biglang tumunog ang cellphone ko kaya agad ko ito kinuha.

Liam:

Where are you?

Nanlaki ang mata ko sa text niya.

Rhea:

Sa bahay, sa Beverly.

Liam:

Alright. (⁠~⁠￣⁠³⁠￣⁠)⁠~

Nanlaki ang mata ko sa emoticon na ginamit niya. Ilang segundo rin, merong lambo na sobrang lakas na tunog.

"What's that?" Tanong ni Noel.

Dali dali ako lumabas ako sa bahay and I saw Liam na palabas sa sasakyan niya and may kinukuha siya sa likod ng sasakyan niya and it's a bouquet of red rose.

I miss him so much. At ngayon lang talaga siya nag text at nag pakita saakin.

Sumandal siya sasakyan niya and he looked at me and he smiled.

Dahan dahan na tumulo ang luha ko and patakbo akong pumunta sakanya and I hugged him.

Right now, I don't care kung may makakita saamin. Sa isang linggo na walang kontak kami ni Liam, duon ko napagtanto na hindi ko na talaga kaya na wala siya sa piling ko, na wala siya sa paningin ko. Dahil siya parin hanggang ngayon. Siya lang.

"I miss you." Aniya. "Don't cry."

I nodded. "I miss you more."

Nanlaki ang mata niya sa sinabi ko. "It's effective nga talaga."

Nanliit ang mata ko sa sinabi niya. "So nag papa-miss ka ba, ha!?"

"Well, yes." He chuckled. "Here." Aniya at binigay niya saakin ang red
bouquet. "Rhea, I love you so much. Ilang beses ko pinipigilan na hindi ka tawagan o i-text ng isang linggo dahil gusto ko sa personal tayo nag uusap. Hindi ko na kaya malayo sa'yo. Hindi na kita papakawalan. Kahit saang mundo pa tayo mapunta, hahanapin kita. Ayaw na kitang mawala. I love you so much." Aniya and he kisses my forehead.

"I love you too."

Ilang segundo siya napatinggin saakin at hinawakan niya at tinakpan niya ang bibig niya gamit ang palad niya.

"What?!"

I smiled. "I love you! Mahal kita! Still you." I cried.

He cried also and he hugged.

"So girlfriend na kita?!"

I nodded. "Yes. Yes!" I said and I hugged him. "Oh!" I said dahil biglang lumakas ang ulan. "Tara baka mag kasakit tayo." I said at hinawakan ang kamay niya para makasilong kami.

Nang bigla lang niya dinanas ang kamay ko palapit sakanya at agad niyang dinikit ang labi niya sa labi ko.

He kiss me!

Agad kung yinakap ang leeg niya and I kiss him back. It's my first kiss, and with him, with my first love. I love him so much.

Sobrang lakas na ng ulan. Hindi parin kumakalma ang ulan.

"I love you so much." Bulong niya sabay sa pag tulo ng mga luha niya.

I nodded. "I love you too."

Papasok na sana kami ngayon sa white house niya dahil mag kakasakit din kami kung hindi kami maka ligo pero natigilan siya sa pag bubukas ng pinto dahil bigla siyang nag salita.

"You first." Aniya. "Maligo ka muna."

"Wala akong damit-" Napahinto ako sa pag sasalita dahil I remember... "Shit! Si Noel.. nasa bahay ko pa."

He hold my hand. "Sasamaha na kita. Hindi ka na mag iisa. But first, maligo muna. Just use my clothes first."

"Hindi na. Huwag na natin pag hintayin si Noel."

Dahan dahan siyang tumango. "Alright."

Nag doorbell na ako sa pinto ko and Noel open the door with a smile on his face.

"Noel-"

"I know. You don't owe me an explanation. You deserve to be happy. You deserve.." Tuminggin si Noel kay Liam. "Him."

Dahan dahan tumulo ang mga luha ko. "Noel..."

"Ah! Stop crying! Puso mo 'yan. Ikaw ang pipili at mag dedesisyon kung sino ang mamahalin mo. Sa pag-ibig, meron talagang mananalo at meron din matatalo, pero lahat tayo handa paring tumaya kahit ano ang maging resulta. Kaya, please, huwag mo ako isipin. You deserve everything. Also, oh! Basang basa kayo. Maligo ka muna."

Tumango ako. "I can't hug you." I said.

"Dapat lang cause sobrang basa mo. Mamaya nalang pag ayos ka na."

I smiled at dumiretso na sa loob.

"Oh, boy, you, sa bahay mo ka maligo." Noel said to Liam.

"Yea, bro. Hinatid ko lang si Rhea. Thanks, bro." Liam said at nag shake hands sila.

Agad na ako umakyat sa taas at nasa ilalim ako ng shower. And I'm just so happy, like finally, kami na ni Liam. After how many years, kahit ano ang pinag daanan namin, kami parin talaga.

And that's makes me happier than ever knowing Liam is my first and hopefully my last dahil hindi ko kaya na mag mahal ulit and hindi ko na kaya mag take risk ulit kung hindi si Liam.

To Raul, I promised you before that I won't let Liam hurt me again, but this is love. It will hurt, it will bring me happiness, and it will complete me.