AŞK'IN DOĞUŞU

Bölüm 4:ARTIK BENİM SORUMLULUĞUMSUN.

İş yerinden çıkmadan önce Selma Hanımla bir kez daha konuştuk.Birlikte beyaz elbise almaya gidecektik.Ordan da Rüzgar'ın yanına.Selma Hanımla birlikte çıkıp arabasına bindik.Beyaz, çok sadece bir elbise alacaktık.Yaklaşık bi 15 dakika sonra mağazaya geldik.Girer girmez gözüme bir beyaz elbise çarptı.Çok güzel gelmişti gözüme.
"Selma Hanım bakın şurda bir beyaz elbise var çok güzel duruyor onu deneyim mi?"

"Tabiki beğendiysen dene Ahucum.Bende biraz daha bakınayım."

"Tamam Selma Hanım ben deneyip haber veririm size."

Kabine doğru ilerliyordum.Ne kadar isteyerek evlenmesem de içimde garip bir mutluluk vardı.Heyecanlıydım.Kabinlerden birisi boştu hemen girdim oraya.Kıyafetlerimi asıp elbiseyi üzerime geçirdim.Çok güzel duruyordu.Fevkalade olmuştu.Kabinden Selma Hanıma göstermek için çıktım.

"Selma Hanım!"

"Ahh Ahucumm kumrular gibi olmuşsunn!"

"Bende çok beğendim isterseniz direk bunu alalım."

"Tabiki Ahucum.Önce gel bir tane de ayakkabı seçelim."

Ayakkabıyı seçmiştik.Beyaz,ucu açık,topuklu ayakkabı'ya karar vermiştik.Kıyafetlerin parasını ödeyip mağazadan ayrıldık.Rüzgar ve Alperen Bey'in yanına gidecektik.Bir şeyler atıştırıp yarın hakkında konuşacaktık.
Biz Selma hanım ile bir kafeye oturduk.Rengarenk loş ışıkları vardı.Duvarlarda yıldızlı led ışıklar kafeyi çok hoş gösteriyordu.
Yaklaşık 10 dakika sonra Alperen bey ve Rüzgar kapıdan göründüler.Rüzgar her zamanki gibi takım elbisesiyle tüm gözleri üstüne çekiyordu.Gerçekten üstündeki yakışmıştı.Yani yanlış anlaşılmasın tabiki bir şey hissettiğimden değil sadece hoş duruyor.
Alperen bey Selma Hanım'ın tam karşısına oturdu.Rüzgarda doğal olarak benim karşıma.
Bir süre sadece gözlerimiz birbiriyle konuştu.Sonra Alperen bey söze girdi.Adam hiç bir şey demeden

"15.30 da nikahınız kıyılacak.3 de orda olmamız gerekiyor."

Rüzgar babasının dediklerine tek kelime etmiyor bana öyle nefret dolu bakıyordu ki.Ee tabi benimle evlenirse herkes duyacaktı.Eskisi kadar kızların dikkatini çekememekten mi korkuyordu,nedendi bu nefreti?

Rüzgarın ağzından tek bir kelime çıkmıyordu.Bir bardak kahve içtikten sonra nikah salonuna doğru gidiyorduk.Evlenmemize saadece bir gün kalmıştı.Nikah salonu fevkalade olmuş.Etrafta bir sürü balonlar,ışıklar vardı.
Işıklar etrafa çok güzel bir hava katıyordu.Alperen bey bir adamla konuştuktan sonra,arabaya doğru ilerledik.Beni evimin önüne bıraktıktılar.Eve girer girmez hiç bir şey düşünmeden direk başımı yastığa koydum.Şaka gibiydi,yarın evlenecektim.Daha fazla düşünmeden gözlerimi karanlık ile buluşturdum.Sabah erkenden kalkıp,Selma hanım'ın yanına doğru gittim.Hazırlandıktan sonra,odaya Rüzgar girdi.Sert bir tepkiyle;

"Hazırsanız çıkalım."diyerek eliyle kapıyı işaret etti.Hiç bir şey demeden kapıya doğru ilerledik.Aşağıya inip,araba'nın içine bindik.Ön koltukta Rüzgar ve Alperen bey oturuyordu.Ben ve Selma hanım da arka koltukta.Nikah salonuna vardığımızda kapının önünde bir sürü gazeteci vardı.Gazeteciler bizi gördükleri anda üstümüze doğru koşmaya başladılar.Rüzgar o an ellerini ellerimle buluşturdu.Hiçbir şey demeden içeriye doğru geçtik.Etrafta çok fazla insan vardı.İçime çok garip bir şeyler olmuştu,korkuyordum.

Nikah masasına oturduk.Nikah memuru salonun kapısından görünmüştü.Herkes bizi severek evleniyoruz sanıyordu.Her farklı taraftan tebrik sesleri geliyordu.

"Tebrikler büyük aşk insanları!"

"Hep mutlu olun!"

"Bir yastıkta kocayın!"

Son söylenene dudağımın kenarı kıvrılmıştı.Mutlu olmuştum.Gerçekten beni sevmeyen adamla bir yastıkta kocayabilecek miydim?
Nikah memuru konuşmaya başladı.

"Sayın Ahu Benan,Rüzgar Barçın'ı hiç bir baskı altında kalmadan kendi hür iradeniz ile eş olarak kabul ediyor musunuz?"

"Evett!"dediğim sırada mikrofon Rüzgar'a yöneltilmişti.

"Siz Rüzgar Barçın,hiç bir baskı altında kalmadan kendi hür iradeniz ile Ahu Benan hanımı eş olarak kabul ediyor musunuz?"

"Evetttt!"dediği sırada,kulağıma bir şey fısıldadı.

"Artık benim sorumluluğumsun küçük kız."

Çok etkilenmiştim.Artık tüm kızlar'ın birlikte olmak istediği Rüzgar Barçın benim eşimdi.Evlenmiştik.