Bebeğin odasına Rüzgar ile el ele girdiğimizde gözüm ilk sarı saçlı olan bebeği aradı.Odada zaten sadece sarı saçlı bir tane bebek vardı.İlk gördüğümde gözlerimi ondan ayıramadım.Bakışları o kadar güzeldi ki, beni benden almıştı.Rüzgar'a doğru kafamı çevirdiğimde oda parlayan gözler ile bana bakıyordu.Tekrar bu bizim kızımız,evladımız,bizim ışığımız olmalı demiştim.Bebeğin yanına doğru ilerlediğimiz sırada,yatağının önünde dizlerimin üstüne oturdum.Ellerini ellerime aldığım sırada,gülümsedi.
Güldüü!
Bana güldü!
Bu dünya'nın en güzel şeyi olabilirdi şu an!
Çok mutlu olmuştum.
Kadına doğru dönerek,"Kucağıma alabilir miyim?"
"Tabiki alabilirsiniz."
Ellerimle koltuk altından tutarak kucağıma doğru kaldırdım.O kadar minik bir bebekti ki.Koskacaman bir dünya meğerse avuç içine sığabiliyormuş.Hiç beklemek istemiyordum,annesi olmak istiyordum.Minicik kollarıyla yatağına bıraktıktan sonra;
"Diğer çocuklara hediyelerini verdikten sonra hemen işlemlere başlayalım isterseniz."
"Siz ne derseniz öyle olsun Ahu hanım."
"Sen ne diyorsun hayatım?"
"Kızımız olması için sabırsızlanıyorum."elini omzuma koydu.
"O zaman ilk önce diğer çocuklarımıza hediyelerini verdikten sonra işlemlere geçelim."
Odanın kapısına doğru ilerlediğimiz sırada ağlamaya başladı.Belki de gitmemizi istemiyordu ne dersiniz?
Yanına doğru ilerleyerek tekrar kucağıma aldığım sırada sustu.
İnanabiliyor musunuz sustu!
Ben kucağıma aldım ve sustu!
Sustu!
Neredeyse havalara uçacaktım.Tekrardan yatağa bıraktığım sırada yeniden ağladı.Mutluluktan delirecektim.
Ağlıyordu!
Bebek yatağa bıraktım diye ağlıyordu!
Ben yatağa bıraktım ve ağlamaya başladı!
Tekrar kucağıma aldım.
"Onuda getirebilir miyim?"
"Tabiki getirebilirsiniz."
Birlikte kapıya doğru ilerledik.Rüzgar bebeğin elini tutarak;
"Oy güzel kızım annesini sevmiş mii?"
Ben bu güzelliğin annesi mi olacaktım.Bu güzellik benim kızım mı olacaktı.Gerçekten mutluluktan şimdi şuraya bayılacaktım.O kadar güzel bir histi ki bu.Emindim oda beni,bizi çok sevmişti.Biz çok güzel bir aile olacaktık.
Rüzgar,ben,bebeğimiz ve kedi...
Minicik,çok tatlı çekirdek bir aile olacaktık.Galiba bu sefer şans bizim olmuştu.Şans bizimleydi.
Bebeği Rüzgara verip,ayaklarımın üzerine doğru eğildim.Minicik ellere hediyelerini vermeye başladım.Hediyeleri dağıtırken bir erkek çocuğu yanıma geldi.
"Teşekkür ederim."
"Neden kuzum?"
"Annem'in söndürdüğü ışıkları tekrar yaktın sen abla.Bana,bize ışıklı kar küresi aldın."
Düşündüğümüz şeyi hissetmeleri ne kadar güzel bir histi.Işıklarını tekrar yakabilmek ne muhteşem bir şeydi.
Ellerimi başına götürerek başını okşadığım sırada ağlayarak bana sarıldı.Sımsıkı sarıldı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AŞK'IN DOĞUŞU
Teen FictionEllerim hala kalbimdeydi.Bu ev benim evimdi.Bu adam benim evim olacaktı.Ve o yanımda olduğu sürece ben hep iyileşecektim,hep iyi olarak kalacaktım.Ben Ahu,bu benim Rüzgar'ıma kavuşma hikayem..."
