AŞK'IN DOĞUŞU

Bölüm 15:SENİ HEP ÇOK SEVECEĞİM.

"Kahvemin yudumuna gizlerken ruygularımı,Rüzgar eşlik ediyordu ruhumun kıyılarına.Kasvetin güzelliğine kapılıyordu gönlümün adaları,usul usul ıslatıyordu yağmur kaldırımları..."

"Ne garip,"dedi Rüzgar kendi kendine.

"Gözlerine baktığımda her rengi görebiliyorum.Tek renk her renge kafa tutabilirmiş,her rengi içinde taşıyabilirmiş...Aşık olunca."

"Aşık olunca mı?"diye sordum şaşırmış bir şekilde.Bu kelimeyi ondan ilk duyuşumdu ama ilk duyuşum olarak kalmayacaktı.

"Aşık olunca..."diye fısıldadı ellerimi ellerine aldığında.

Heyecandan bilincimi kaybetmek üzereydim ki Rüzgar'ın telefonunun sesi duyuldu.Balkonun içinde bir sessizlik oluştu.Rüzgar umursamamıştı,bu güzel anımızı bozmak istememişti.Dudaklarıma doğru eğilirken bir kez daha bildirim sesi gelmişti.Neredeyse artık içimden küfürler edecektim.Kendine gelmesi bir kaç saniyesini aldı.Telefonuna doğru uzandığında,surat ifadesinden sinirlendiği belli oluyordu.Rüzgar telefonunu bana doğru uzattı.Telefonun ekranına baktığımda mesaj o kızdan,Ahsen'den gelmişti.O kadar sinir olmuştum ki.Rüzgar'ın numarasını nerden bulmuştu?

"Selam Rüzgarcım.Ben Ahsen.Yarın Ahu ile geliyorsunuz değil mi bana?Bakın kesin bekliyorum."

Bir an sinirle telefonu koltuğa doğru fırlattım.Elim,ayağım titriyordu.O kadar çok sinirlenmiştim ki.Ne hakla benim kocama Rüzgarcım diyordu?

Artık bu kız çok fazla olmaya başlıyordu.

"Sevgilim sakin ol."dedi Rüzgar ellerimi sımsıkı tutarak.

"Nasıl sakin olayım.Ne hakla benim kocama Rüzgarcım diyebiliyor,o kim?"

"Güzelim benim beni mi kıskanmışş?"

"Evet,evet kıskandım.Çok kıskandım hemde."

Etraf yine sessizliğe bürünmüştü.Gözlerimiz biz sessimizi çıkarmadan,sessizliğimiz ile konuşuyorlardı.Rüzgar'ın konuşmasıyla sessizlik bozuldu.

"Seni hep çok seveceğim."

"Hep mi?"

"Hep çok seveceğim."

Alnını alnıma dayadı.Dudaklarımız yavaş yavaş birbirine değmeye başladı.Bu sefer bu anı kimse bozamayacaktı.Yaklaşık beş saniye kadar dudaklarımız birleşmişti.O kadar güzel bir histi ki...

-Onunla olmak,
-Onu sevmek,
-Ona yaslanmak,
-Ve en değerlisi de,onun karısı olmak.

Güzel anımızı bozmak istemedim.O yüzden Ahsen hakkında konu açmayacaktım.Rüzgar'ın da zaten cevap vermek gibi bir niyeti yoktu.Görüldü atıp bırakmıştık.Rüzgarın omzunun altına doğru yaslanıp,gözlerimi kapattım.Çok huzurlu hissediyordum.Ama ne yazık ki o huzuru bulmam sadece beş dakikaydı.Şimdi de kedimiz miyavlamaya başlamıştı.Henüz çok küçük olduğu için bizi bulamıyordu.Bulamadığı zaman korkup,durduğu yerde miyavlamaya başlıyordu.

"Hayatım sen istersen odamıza doğru çık bende kediye yemeğini yedirip geleyim."dedi Rüzgar ayağa kalkıp,ellerimi tutarak.

"Tamam sevgilim, bekliyorum ben seni."

Rüzgar'ın yanağına öpücük kondurup,odaya doğru ilerledim.Çiçekli,salaş pijamalarımı giydikten sonra yatağın içine doğru girdim.Çok üşüme gelmişti.Yorgan'ın sıcağıyla uyuyakalmışım.Rüzgar'ın ayak seslerini duymuştum ama uykudan uyanamamıştım.

"Ahh güzelim benim uyuyakalmış."deyip bana doğru yanaştı.Alnıma bir öpücük bırakıp, yorganı boynuma doğru çekti.Yanıma doğru uzanıp saçlarımı okşamaya başladı.Bir insan uykusunda bile bu kadar huzurlu hissedebilir miydi?
Birden konuşmaya başladı;

"Güzel Ahu'm benim seni ne kadar sevdiğimi ah bir bilsen,ilk defa sana böyle hissettiğimi bir görsen.Seni o kadar çok seviyorum ki, güzel şeyler yaşamadık ama sana söz veriyorum bundan sonra hayatında hiç tatmadığın duyguları tattıracağım sana..."deyip başımı okşamaya devam etti.Son kez yanağımdan öptükten sonra, başını yastığa koydu.Yarın benim için çok gerici bir gün olacaktı.Ahsen'in evine gidecektik.Aslında o evde göreceğim şeylerden biraz korkuyordum.Rüzgar ile ilgili şeyler bulma düşüncesi bile beni delirtiyordu.Her zaman yaptığım şeyi yapacaktım yine,Rüzgar'a hiç bir şey belli etmeyecektim.Ne zaman ki birşey bulursam işte o an Rüzgar ile konuşacaktım.Eminim Rüzgar da bana hak verecektir.Umarım düşündüğüm şeyler doğru çıkmaz.