DANIEL's POV
"Kaibigan... Yun yung... pinaka-nakakainsultong tinawag sa'kin ng taong mahal ko."
A-ano?!
Agad akong napalingon kay Kath. Bakit ganun yung sagot niya? I mean, together with her look na alam mong malungkot but still trying to make herself cool.Marami na ba akong hindi nalalaman?
"Oh-okay Ms. Valdez. Hehe. Sa... Sa lahat ng sumagot, seems like you have a very... different definition of friends. Would you mind... if you... explain it to us?" Pati si Ms, parang na-speechless sa sagot ni Kath. Tiningnan ko ang barkada, gulat din. Pero yung mga girls, parang naiintindihan siya.
Teka, ano bang nangyayari? Discussion lang 'to diba?!
"Let us put it this way... We'll never know what happiness is, if we never experience sadness. We will never know how it feels like to be on top, if we haven't experience how to be at the bottom. If we don't dream, we'll never know what reality is." she explained in a normal tone. Hindi masaya, hindi malungkot, tama lang.
Lahat kami, nganga.
"Kung naguguluhan kayo sa defintion ko... Tatanungnin ko na lang kayo... How would you feel if you can't have the one you really love? How would you feel if that someone is aslo the reason why you can't have them? Or let us say, nandyan nga siya kasama mo, pero kahit kailan, hindi ka naman niya kayang mahalin? At ang tingin lang niya sa'yo ay isang hamak na kaibigan lang. You do everything, but in the end, you still a friend. Hindi ba't nakakainsulto yun?"
This is getting serious.
"Ms. Valdez, I get your point. Masakit yan alam ko. Mind to listen everyone. Let us try to fix this. Pinagdadaanan 'to nang lahat, lalong lalo na kayong mga kabataan. So, Kath, bakit hindi mo subukang... sabihin ang nararamdaman mo sa taong yun?"
Napalingon lang ako. Waiting for her answer. May mahal siya? Sino? Bakit hindi ko alam?
Saka... Bakit parang may kirot akong naramdaman sa dibdib ko?
"Para san pa po Ms? Hindi na po siguro kailangan yun. Mas lalo lang po akong masasaktan kung ire-reject niya pa ako. Kung sa baboy, mabo-botcha lang po ako." tapos nagtawanan lahat.
"Kath, its only a matter of seconds of embarrassment, or a lifetime of regret. You never know, baka pareho lang pala kayo ng nararamdaman. C'mon..."
Ngumiti lang si Kath. Ngiting parang walang pinaghuhugutan.
"Kahit ipagsigawan ko pa sa buong mundo na mahal na mahal ko siya, kung iba naman ang mahal niya, paos na ako, bingi pa rin siya."
And that hit me. Bakit ganon? Parang may mali eh. Lahat natahimik.
"Shet Kath, ang sakit naman nun!" Lester.
