Hihi! Ang saya ko sa mga comments niyo. =)))
Hi everynameistaken26! First time na may nag-comment sa akin na guy! hihihi! Thank you, kinilig ako. Hahahahaha! This one is for you!
Enjoy!
______________________________________________________
KATH's POV
I tried. Everyone who knows about what's happening to me right now knows that I tried. I tried and still trying. Pero bakit napaka-hirap?
He was staring at me the moment he mouthed the words I'm longing to hear from him, but I guess I am just assuming that time. No, I am assuming again.
SAKIT LANG!
Napapagod na ako.
"Madam saglit!" pagtawag sa akin ni Kats na hingal na hingal.
"Kats, sinusubukan ko naman e, pero bakit napaka-hirap? Alam ko namang masakit e, pero bakit tuwing gagawa ako ng galaw, mas lalo lang akong nasasaktan?" I let it out habang patuloy na naglalakad. I feel so tired, physically, mentally and emotionally.
"Madam, that's part of everything." napatigil ako and I faced him.
"Part of everything? Ang alin? Ang araw-araw na tiisin ko na lang 'tong sakit na nararamdaman ko? When will I be out of that everything? Kats, kung tao sila na may nararamdaman, tao din naman ako na nasasaktan. Eto na nga ako oh, bugbog na bugbog na!" I almost shouted.
"I'm sorry. That's not what I mean. Nalimutan kong kahit naiintindihan ko ang sitwasyon mo, hinding hindi ko alam ang nararamdaman mo ngayon. Yes, we've been through the same hell, but we have different story." lumapit siya sa akin at ako? Ayun, automatic na niyakap siya. Partida ha, hindi pa siya nagpapalit after the game, pero pake ko? Si Kats lang ang may kayang magpagaan ng loob ko sa panahong ganito ako.
"Hayy Madam, matatauhan din yun. Kita mo ngang selos na selos sa akin kanina. HAHAHA!" pagbibiro pa nito. Hinampas ko siya sa dibdib, pero hindi naman malakas.
"Baliw ka talaga kahit kailan. Alam mo ngang walang pake yung tao sa'kin ipipilit mo pa!" sabi ko naman na patuloy sa pag-iyak.
"Sus! Kung ako nga napansin, ikaw pa kaya e ikaw 'tong assumerang palaka! Aminin mo!?" napaangat ang ulo ko at natawa na ng tuluyan. Paano kasi, nung sinabi niya yun, lalakeng lalake pa rin. Hahaha! Like duh, sana nagbading-badingan man lang siya diba? Hahaha! Katsumi never fails to make me smile. Salamat talaga sa kanya.
"Gaga ka talaga forever! Hahaha! Pero alam mo, tama ka eh. Ang weird, pero yung kanina after nung game, nawala na rin yan sa isip ko, at tama ka rin na assumerang palaka lang ako." sagot ko naman habang nagpupunas ng luha.
"Eh paano kung totoo?"
"Paano magiging totoo? Yan na naman tayo Kats eh, you're bringing my hopes up, pero kabaliktaran naman ang nangyayari."
"Eh paano kung naguguluhan na rin siya?"
"Eh??"
Inakbayan niya ako, and I just let him. Sanay na ako. "Alam mo Madam, I'm doing this kasi ayokong maging weak ka. No, scratch that. Ayokong magpatalo ka sa sakit na nararamdaman mo. Remember, Daniel has something to know. At alam kong kaya mo pang ipag-laban. I'll get straight to the point baby..."
"Tanginuuh, tigilan mo ako dyan sa baby baby mo, kinikilabutan ako!" pagre-react ko kaagad kaya natawa siya.
"Oh, serious na. Naduduwag ka kasi Kath eh."
