Yeah, I know I'm not that active anymore. Huhuhu. Ang tagal ko na gustong mag-update eh. Sorry guys, busy lang talaga. Pero ngayon... Salamat kay Labuyo! Wahahaha!
Walang pasooook! At dahil dyan, hindi tuloy ang exam ko. HAHAHAHA! And... I think this is a break for me from all the stress brought about by school! Yehey!!
Pero bago ang lahat... THANK YOU sa lahat ng readers ko! Konting kembot na lang 200k reads na ang MMR! Kaya po sa lahat ng walang sawang nagvo-vote at nagco-comment, sa lahat ng mga silent readers na nag-ingay na, sa lahat ng mga followers ko, sa lahat ng na-inspire at kinilig, at sa lahat ng nag-aabang at patuloy na sumusubaybay. Maraming salamat po. <3
Hi sakasamaang_palad! Thanks for your wonderful message on my MB! It's overwhelming and motivating. Thank you! :)
Oh sige na, tatahimik na ako. Enjoy... :)
___________________________________________________
KATH's POV
Tulala.
- FLASHBACK -
"I believe it can be..." pabulong kong sabi habang nakatingin sa kanya. Alam ko namang hindi nya rin maririnig dahil napakalakas ng hiyawan ng mga tao. Ang pinagtataka ko lang eh kung bakit lalong umingay. I look at the crowd dahil sobrang buang nila sa pagsigaw. Nagulat na lang ako when he leaned closer and whispered something into my ears...
"Me too."
I look at him with a big question mark in my head... ME TOO? What the? It's way too impossible para marinig niya ang binulong ko. Napakahina nun at napakalas ng sigawan.
Little did I know...
I WAS STILL HOLDING THE MICROPHONE.
O.O
Sht. Ano ba 'tong ginawa ko?!
Literal na nanlaki ang mga mata ko. Hindi ako makagalaw. Pero sa sobrang taranta ko, napatingin ako sa kanya.
He is just smiling at me.
Bumilis ang tibok ng puso ko. Parang tumigil ang nasa paligid ko at siya lang ang nakikita ko. Yung ngiting yun... Ngiting puno ng pagmamahal at saya. Ngiting matagal ko nang gustong maibigay niya sa akin.
It's like the first time na na-realize kong mahal ko siya. I am really really in love with my bestfriend. Para akong nalulula sa mga ngiting yun. Walang pumapasok sa sistema ko. Nakikita kong gumagalaw ang bibig niya, pero wala akong marinig- or I should say, hindi nagre-register sa tenga ko kung anuman ang sinasabi niya.
"D-Daniel..." I whispered.
Nakangiti lang siya sa akin... Hanggang sa tumalikod na siya and went off the stage. Before he could really reach the backstage, he took another glance and again... He showed me his sweetest smile. That smile that made me fall for him even more.
- END OF FLASHBACK -
"HUY!"
"Ayy! Ba-bakit?" tanong ko nung bigla akong siniko ni Yen.
"Kanina ka pa namin kinakausap Kath. Mukha na nga kaming buang dito eh." Kiray.
"HAHAHA! Hayaan mo na girl, alam mo namang ninanamnam pa niya yung moment niya with bff kanina!" sabat naman ni Julia na kinikilig kilig pa. Ramdam ko namula ako kaya nginitian nila ako na parang nang-aasar.
"Ayyyysh! Bakit pinaalala niyo paaaa?! Nakakahiyaa! Ang tanga tanga ko. Bakit hindi ko man lang napansin na nakatapat pa sa madaldal kong bibig yung mic! Urrrrgh!" sabi ko sabay takip ng towel sa mukha ko.
