Chapter 39.

21.9K 179 22
                                    

SURPRISE! HAHAHAHAHAHAHA!

Ang saya ko lang, kasi walang pasok bukas. Nakakapagod mag-OJT.

Ang dami kong nami-missed! Tulad ng... Pagpapantasya kay Pottie! Hahahahaha!

I want to THANK YOU all... Happy 6k reads for MMR! Hihihih! Honestly, mas mabilis dumami ang reads nito kaysa sa FILWYS eh. But still thank you, lalo na rin sa mga nagbabasa nung dalawa kong stories.

And, super nakakataba ng puso yung mga nagco-comment! Thank you ha. Lalo akong ginaganahan. :)

And another thing... Biglang dumami followers ko! Yeheeeey! Hahahaha! Hindi na tuloy ako makapili kung kanino ako magdededicate. Hahaha

HAPPY HAPPY 18TH BIRTHDAY, DANIEL PADILLA MY LOOOOOOVES! HIHIHI.

Osha, shatap na ako. Basa na kayo... Enjoooooy! :)

___________________________________________________________

Tapos na yung camping. Ang bilis no? Alam niyo ba kung anong nangyari pagkatapos naming ma-lock ni Daniel sa loob nung bahay?

Pareho kaming nakatulog. Magkayakap. Nagising na lang kami ng marinig namin ang boses nina Kats, JC, Lester at Seth. Hindi na nakarating sa teachers namin ang pagkawala naming dalawa.

At tama nga ako, balik sa totoong buhay, sa realidad. It happened, but I know it was just a dream. 3 days kami sa camping grounds, pero pagtapos nung gabing yun, hindi na kami nag-usap. I should say, hindi na makapag-usap.

He had my first kiss, I should be happy right? Pero bakit ganito? Things became so uneasy for me and Daniel because of that kiss. Things are still so unclear. Nagtanong naman ako diba? But he answered me a different thing. Hindi ko tuloy alam kung anong ibig sabihin ng mga sinabi niya, even the kiss.

Dapat bang magpasalamat ako dahil nakulong kami dun? Hindi ko alam. But because of that kiss, unti-unti kong nararamdaman na may pag-asa pa. Na pwede pa. During the camping, puro sulyapan na lang kaming dalawa. Hindi ko ide-deny that everytime na may activity kami, he would stay close to where I am para bantayan ako. Sometimes I even caught him staring at me and Katsumi.

Pagmula kasi nun, hindi na ako humiwalay kay Kats. I even cried on him nung makabalik kami sa camp.

- FLASHBACK -

Nahanap na kami nina Kats, at pinagtulungan nilang buksan yung pinto. Pagkabukas na pagkabukas ko, agad kong nilapitan si Katsumi at niyakap.

"Diba Madam sabi ko sa'yo itext mo ako??" tanong ni Kats habang umiiyak ako at hinahagod ang likod ko. If he only knew na umiiyak ako dahil feeling ko rejected na ako. Bakit? Kasi bumalik na kami sa totoong mundo ni Daniel eh. At hindi ko alam kung mangyayari ulit yung nangyari when we're still inside.

Ang hirap i-absorb na dumating na sa time na kailangan ng harapin ang katotohanan. Kahit pa yata hilingin ko na bumagal ang oras, dadating at dadating pa rin sa point na... time's up na. :(

"Sorry..."

*ehem ehem...

Napakalas ako sa yakap nang makita kong nakatingin si Lester, Seth at JC sa aming dalawa ni Katsumi, tapos sa likod nila, si Daniel, nakatingin lang at napayuko. Nasasaktan ba siyang makita kaming dalawa ni Katsumi?

Hindi inaasahang...

"D-Daniel?"

Napalingon kaming lahat... Si Jane, nakasunod sa kung nasaan kami. Nagpapalit palit ang tingin niya sa akin at kay Daniel, tapos nag-walk out... Hinabol niya ito. Napatingin na lang ako kay Kats saka sa ibang boys tapos umalis na rin ako.

Matututuhan Mo RinTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon