Smitten Series: Book One to Eight

30 - Choice

Blythe woke up in the middle of the night because she felt thirsty. Pag inom ay nagtungo siya sa kwarto ulit. She grabbed her phone and eyes widened as she looked one by one at Slate's messages.

She didn't know how to reply to those sweet messages.

Napaisip muna siya, halos trenta minuto ang tinagal bago nagreply kay Slate. Hindi na siya nakatulog kaya nagbasa na lang siya ng libro, doon nakita niya ang letter na galing sa lalaki. Binasa niya 'yon ulit as she whispered words from her mind.

Smile for me, I want to see you smile. You deserve the world, come and don't distance yourself from me. I'm not like the rest, baby.

"Sure, you're not like the rest, but loving me would make your heart broken, too."

How can I pass the test?

"There's no need to pass the test, in the beginning I don't plan to... enter a relationship. A broken woman can cause damage to you, too."

How can I brush away that sadness in your eyes, baby? Tell me, and I will gladly treat you better than anyone else.

"Hindi ko rin alam kung paano, Slate... hindi ko alam. I'm sorry."

So, smile, please smile. Breathe, h'wag mong ipagkait 'yon sa'kin at sa mundo.

"Nangiti naman ako, nahinga, hindi ko iyon pinagkakait sa'yo, sadyang..." bumuntong hininga si Blythe, pag nasa harap siya ni Slate at sinabi rito ang nararamdaman niya talaga, baka magsisi lang ang lalaki. Maraming babae sa paligid nito, mga walang trauma gaya niya, mga 'di takot mahalin siya pabalik.

"Sana matauhan ka, hindi kita kayang gustuhin agad. Sana magbago ang decision mo, don't pursue me, don't love me, don't care for me too much and don't wait for me. Wala kang mapapala sa'kin, a woman like me is not fit for you." she whispered again as she caressed the letter with her fingers.

"Sir Slate! Ginagawa niyo po riyan?!"

Slate opened his eyes, maaga na at do'n niya namalayan na nakatulog pala siya sa labas ng bahay nila. Napahawak siya sa kanyang ulo, masakit 'yon.

"Kung 'di pa ako nakalabas, Sir, 'di ko pa kayo mapapansin." ani Nanang, matanda nilang kasambahay.

"I didn't know na nakatulog na ako rito, ah, I have hang over."

Inalalayan siya ng katulong, kung 'di pa 'to nagtapon ng basura sa labas, hindi niya mapapansin ang Sir Slate nila.

"My phone..."

Dinampot ng katulong ang phone niya at binigay sa kanya.

"Tara na, Sir, ipagtitimpla ko kayo ng kape po."

"Thanks, pakidala na lang sa silid ko, nanang. Kaya kong maglakad, sige na..."

Tumango ang matanda at iniwan na siya sa may pintuan, hawak ang ulo ay nagpatuloy na siya sa paglalakad papunta sa kanyang silid. He tried to open his phone, but it was low battery, chinarge niya muna 'yon, he took a cold shower, getting dressed and do'n niya napansin na may kape na sa side table niya.

Habang nahigop ng kape, Slate opened his phone, bumilis ang tibok ng puso at bumigat sa pakiramdam pagkakita sa isang message. Hindi sa saya, kung 'di sa lungkot.

Blythe rejected him.

Blythe LaRosa: I'm sorry, Slate. No, you can't love me that much, do not care for me, don't wait for me. I appreciate us being friends but going beyond that? No, I'm sorry.

He heaved a sigh, binasa niya ang mga text messages na sinend niya rito kagabi.

"Fuck, I hate myself."