Hyunjin'in Bebeği

31

Keyifli okumalar
Oy ve yorum yapmayı unutmayın

Denis eve geldiğinde direkt Felix'in odasına çıkmıştı. Küçük beden yatakta cenin pozisyonunda uzanmış ağlamaya devam ediyordu. Gerçekler ona bayağı ağır gelmişti..

Denis kapıyı nazikçe tıklatıp bekledi ama ses gelmedi içerden, bi kaç dakika daha bekleyip elini kapının koluna atıp yavaşça aşağıya indirdi ve açtı kapıyı. İçeriye girmeden başını sokup bi bakındı hâlâ ağlayan bebeğini görünce yüreğine oturan taş ile tamamen içeri attı bedenini.

Kapıyı ardından kapatıp felixe doğru yürüdü. Yatağın bi ucuna oturup elini Felix'in saçlarına daldırdı yavaşça okşadı.

"Felix üzme beni lütfen"

Flashback

Daniel ikiliye kapıyı açtıktan sonra dışarı çıktı, Felix korkak adımlarla önündeki adamı takip edip evin soluna doğru ilerlediler. Küçük bedenin kalbi pıt pıt çarparken önünde birleştirdiği elleriyle oynuyordu.

"Gel otur, korkma lütfen"

Adamın sesi oldukça yumuşak bi tondaydı, kırmak istemiyorçasına idi. Felix cevap vermeyip oturduğu koltuğa. Ama oturuşu bi anda kalkıp kaçacakmış gibiydi.

Denis onu korktuğunun farkındaydı ama elinden bi şey gelmiyordu henüz.

"Korkuyorsun biliyorum ama birazdan korkuların geçecek beni iyi dinle olur mu?"

"Hıhm" diyerek başını salladı Felix. Ardından kocaman açılmış gözleriyle baktı.

Denis derin bi nefes verip alnını sıvazladı, nereden başlayacağını bilmiyordu..

"Felix ben..
Ben senin gerçek babanım. Kwan olacak it senin baban değil"

Felix'in kulağına dolan sözler onun gözlerinin daha da açılmasını sağlarken yerinde kıpırdandı rahatsızca. Denis hemen elini onun kucağındaki ellere attı ve nazikçe okşadı

"Korkma bekle anlatıcam. Biz annenle yıllar önce tanıştık lisedeyken. Birbirimize deli gibi aşıktık evlenecektik hatta, her günümüz birlikte geçiyordu, sürekli birlikte kalıyorduk ailelerimizde biliyordu. Üniversiteye geçince evlenmeyi düşünüyoduk ama sonra deden anneni kwanla evlendirdi, para yüzünden. İkimiz ayrılmak zorunda kaldık. Ben ayrılmayı düşünmüyordum ama bu ikimiz için de çok zor bir şeydi, bu yüzden ayrılmıştık ve ve annenden uzak durmak zorunda kalmıştım ama 19 yıl önce annem bana geldi, ikimiz de birbirimizi çok özlüyorduk o da beni unutamamıştı ben de onu unutamamıştım aynı şekilde. O gün birlikteliğimiz olmuştu, yani senin olduğun gün, ondan sonra annenle birkaç kez görüşmüştük hatta bana hamile olduğunu söylemişti, p gün ayrılmaları için bir şeyler yapacaktık, kwanla annen ayrılacaktı sonra biz birlikte olacaktık ama böyle olmadı kwan anneni kaçırdı. Nereye gittiklerini bilmiyordum yıllarca aradım ama asla izlerini bulamadım, deden de bilmiyordu. Sonra 10 yıl önce bana bir mesaj geldi, bebeğini doğurdum şu an 8 yaşında adı Felix diye bir mesaj aldım; annen olduğunu anlamıştım."

Sözleriyle birlikte gözlerinden akan yaşlara engel olamamıştı Denis. Ama yine de devam etti

"O günden sonra  sizi aramaya koyuldum tüm avustralyayı alt üst ettim ama hiçbir yerde yoktunuz, annene ulaşmaya çalıştım ama olmadı; daha sonra.. bunu duymak şu an senin için çok ağır olacaktır biliyorum ama ben senin yanındayım, annen kwan tarafından öldürüldü onu aldattığı için. Sonrasında ben aradım ama bulamadım seni, kwan kaçırmıştı tabii ki;  yıllarca arayıp durdum ve sonunda burada buldum. Anneannen yerini biliyordu ama bana söyleyemiyordu çünkü kwan onu da aynı şekilde tehdit ediyordu Bu yüzden bulamadım, bu yüzden seni geç buldum"