Ay özlemişim buraları, bol bol yorum yapın da hasret giderelim ayol 💋
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Mesafe
♫⋆｡♪ ₊˚♬ ﾟ.
[ 3 Sene Sonra ]
"Seni özledim."
Bugün itibariyle iki ay olmuştu. Bilgisayarın ekranı ne kadar büyük olursa olsun, ona dokunamamak; sarılamamak, öpememek berbattı. Yalnızca görmek yetmiyordu.
Burada güneş tam tepedeyken onun gökyüzünü o çok sevdiği yıldızlar süslüyordu. Sadece bizim aramızda değil, zaman farkımız arasında da büyük bir mesafe vardı. Arkasına Eyfel Kulesi'ni alıp kameraya kocaman gülümsediğinde kalbimdeki sızının arttığını hissettim ama ona belli etmemeye çalıştım.
Telefonunu bir yere sabitledi ve arkasına yasladı, "Ben de seni özledim. İki yıl iki ay gibi hemencecik geçecek, merak etme."
Asıl iki ay iki yıl gibi geliyordu bana ama haberi yoktu.
Fransız Dili ve Edebiyatı bölümünü birincilik ile bitiren Kim Mil, yüksek lisans yapmak için Fransa'ya gitmiş, arkasında onu deli gibi özleyen bir adet Chris, yani ben bırakmıştı.
Eğitimi için gitmek zorundaydı, bundan dolayı onu suçlayamaz; gitme diyemezdim. Ama her geçen gün özlemim artıyor ve burada olmasını istiyordum.
"Yaz tatiline çok bir şey kalmadı sevgilim, lütfen suratını asma." dediğinde hafifçe güldüm. Ben ne kadar saklamaya çalışsam da o illa ki anlıyordu. Mil gittiğinden beri hayatım aşırı basitleşmiş, sıradanlaşmıştı. Gruplar için şarkı yazmak dışında yaptığım tek şey yemek yemek ve uyumaktı. Bir de sabahın köründe Changbin ile spora gitmek ki bunu bile istemeye istemeye yapıyordum.
İki aydır neredeyse her gün görüntülü konuşuyorduk, vakit bulamazsak mutlaka mesajlaşıyor ve gün içerisinde neler yaptığımızı anlatıyorduk. Mil'in Paris'teki hayatı dopdoluydu tabii ki, bense sıradan bir prodüktör olarak anlatacak pek bir şey bulamıyor sadece onu dinliyordum.
Paris'e Karmen ile birlikte gitmişlerdi. Bu da Karmen'in sevgilisi olan Yang Jeong In ile kanka olmamı sağlamıştı çünkü diğerleri bizimle dalga geçerken birbirimizi en iyi biz anlıyorduk. Bugün de Jeong In ile öğle yemeğine çıktığımızda bol bol dertleşmiştik.
Bunu Mil'e de anlattığımda kahkaha atmıştı, kahkahası bile ninni gibiydi.
"Vay be! Demek o kadar vahim? Onları anlarım ama biz seninle daha önce de ayrı kaldık Chris, hem d hiç iletişime geçmeden! İki yıl!"
"Ben de onu diyorum ya! Zaten iki yıl kaybetmişiz, bi' iki yıl daha kaybediyoruz şimdi."
Dudaklarını büzdü, "Yapma böyle, söz veriyorum her şey çok güzel olacak. Kore'ye döndüğümde yüksek lisans yapmış bir dil bilimci olmuş olacağım. Fransızcamı o kadar geliştirdim ki, inanamazsın! Karmen'in annesi ondan bile iyi konuştuğumu söyledi." diyerek tekrar kahkaha attığında ben de güldüm.
