Tuloy ang buhay ika nga nila. Matapos ang nangyare sa tahanan ng mga Vanguardia ay pinilit ni Regina na ibalik sa dati ang buhay niya, Colet also did the same. Despite their differences and longiness to each other they were both settle to be civil just for the sake of their sanity.
At last their mother decided not to be persisted anymore, after having that conversation with her kids. And to stop bothering Regina again, so as Colet in their work environment. Everything went smoothly again.
Tahimik ang gabi. Payapa ang langit. Taimtim na nakatingin sa ulap si Narda, sinasamyo ang hanging humahampas sa mukha na siyang nagpapa-pikit sa kanya.
Isang tikhim ang nagpalingon sa kanya saka sumilay ang isang napaka-gandang ngiti.
'Kanina ka pa?, tanong nito na nakangiti din.
'Hindi naman, mga 30 minutes pa lang. Tapos na surgery mo?, balik niyang tanong.
'Uhm', tugon niya sabay abot ng kape kay Narda.
'Thank you Gi', nakangiti niyang saad.
Tila mas naging close na silang dalawa. Naging routine na din ang tumambay sa roof deck ng ospital kada free time nila.
Regina always bring coffee for Narda while the latter always bring a frappe for her.
Her shift's done by the evening while Narda starts on her.
It's like a routine. Wala atang araw at oras na lilipas na hindi sila tatambay roon bilang pampalipas ng kanilang mga oras.
'Kamusta pala araw mo?, tanong ni Narda habang sumisimsim ng kape.
'Okay naman, walang gaanong big surgeries ngayon', sagot niya in between sipping her frappe.
Muli silang tumahimik para namnamin ang kapayapaan ng gabi. Ganito sila palagi mula ng mag-tagpo sila sa sementeryo nang araw na iyon. Tila nagkasundo sila kahit hindi bigkasin ng kanilang mga bibig.
'Ay Gi merong bagong tayong cafe malapit sa San Antonio, try natin minsan', bulalas niya.
Regina startled, naibuga niya tuloy ang iniinom niya.
'Ay hala sorry', paumanhin nito habang pinupunasan ang damit na natuluan ng frappe.
Sa patuloy na pagpunas ay tila magnetong nag-lapit ang kanilang mga kamay which make them feel shy kaya mabilis na nagbawi agad.
'Kelan ba tayo pupunta dun?, pag-iiba ni Regina ng usapan at sumimsim muli sa iniinom.
'Ah a-a-ano, kung kelan mo lang gusto', nauutal na sagot niya.
Regina chuckled and look at Narda in the eye. As if on cue they were both laughing continuously.
'Kabado ka padin talaga sakin no?, Regina ask.
'Hoy hindi naman', natatawang sagot niya.
'Just be at ease Narda. It's been two weeks since we do this tambay thingy. Hindi ka pa rin ba sanay?
'Mukhang hindi kamo ako masasanay na ngumingiti at tumatawa ka na', she chuckled. 'Imagine, ang tinaguriang Valentina ng Nueva Esperanza Memorial Hospital eh marunong palang tumawa. Panigurado nasa headline ka ng ospital kapag nalaman ng mga interns na may soft side ka pala.
'Ano ba kasing akala niyo sakin palaging masungit?, nakasimangot na tanong niya
'Ahm yes', sabay lingon sa kanya. 'Oh tignan mo nakasimangot ka na naman. Smile ka na ulit dali', pangungulit niya.
