Onthuld. (COMPLEET)

Hoofdstuk 1.

Alles is perfect! Morgen verhuizen Cameron en ik naar een apartement, vandaag heb ik mijn diploma uitreiking en Cameron maakt me het gelukkigste meisje op aarde.

En ik ben zelfs goed bevriend geraakt met Brit, dat zag niemand aan komen zelfs ik niet.
Cameron en ik zaten in de auto op weg naar mijn school, vandaag kon ik dit hoofdstuk afsluiten van mijn leven en aan een nieuwe beginnen.

Ik bekeek het uitzicht nou goed, zodat ik straks nog alles in mijn geheugen heb en aan deze tijd kan denken
dit jaar was perfect verlopen Cameron was nou 20 en ik zelf 18, Cameron had me meegenomen naar Centerparks voor mijn verjaardag en het buffet was geweldig.

"Ben je er klaar voor Iris?" Zei hij met een glimlach maar ik had al de hele dag een glimlach op en had mijn afstudeer toga aan en streek het met mijn hand de hele tijd glad, omdat mijn jaar perfect was verlopen moest dit ook perfect zijn wat het ook duidelijk is!
"Ohh ik ben wel nerveus.." ik begon nu te trommelen op mijn benen met mijn vinger toppen, ik dacht snel even aan Mara waarmee ik dit moment altijd al met haar besproken had maar het nu zonder haar moest doen.
Ik keek naar Cameron die zich op de weg focusde.
"Cameron?" Vroeg ik zacht.
Hij keek op, "Wat is er?" Hij schonk me een klein lief lachje waar ik van smolt.
"Kunnen we straks ook nog even een bosje bloemen halen en naar Mara's graf gaan?" Ik was gestopt met trommelen op mijn benen maar nu zaten mijn vingers in elkaar verstrengeld.

"Ja tuurlijk! Misschien kunnen we ook zo'n hoedje voor d'r meenemen." Stelde hij aan me voor.

Ik werd blij van zijn voor stel en ik knikte, het was bijna zo ver, ik was bijna op school.

---

"Iris Bongers!".
Er werd geapplaudiseert en ik liep naar voren mijn grote glimlach zat er nog steeds op, de diricteur overhandigde de diploma en pakte me bij mijn schouder vast hij keek snel even naar rechts en ik volgde zijn actie, *Flits* één foto was gemaakt.
Ik liep naar de Micrafoon toe en bekeek het publiek, Brit had met me geoefent om voor grote publieken te spreken omdat ik er zo'n moeite mee had.

"Vijf jaar geleden begon ik hier samen met Mara als een brugklasser, we waren het ook van plan om deze school samen af te maken en samen te gaan studeren.
Helaas kon dit niet meer na het incident van twee jaar terug, Mara is nu weg en heeft rust als ze hier nog was liep ze hier met een roze glitter toga en een tiara op."
Ik lachte even en de mensen voor me ook.
"Dat jaar was voor mij ook heel moeilijk maar ik bedank Cameron, Brit En ook de ouders van Mara!" Ik keek ze nu aan ze zaten met z'n vieren langs elkaar.
"Wil ik bedanken van alle steun die ze me hebben gegeven afgelopen twee jaar, Dankuwel!" Ik liep naar achteren waar andere leerlingen stonden met de diploma in hun handen, ik ging naast Brit staan en omhelsde haar.

---

"Je woorden waren zo lief Iris we zijn trots op je! Kom je nog wel een keer langs?" Ik gaf de ouders van Mara een knuffel en knikte, "Dat zal ik zeker doen!" Ik zwaaide naar ze en bekeek hoe ze het school terrein verlaten.
Ik zag dat Cameron op me af kwam met een bosje bloemen en een tiara, "Is dat voor Mara?" Vroeg ik verbaast.
"Ja ik zag hier tegen over een bloemen zaak en de tiara heb ik van iemands hoofd afgeplukt."
Ik begon te lachen Dat zou Mara ook hebben gedaan als ze er geen had.

Ik en Cameron liepen samen naar de auto toe, en gingen naar de begraafplaats.

---

Voorzichtig zette ik de tiara op Mara haar graf steen en legde het bosje bloemen op de graf zelf, ik haalde het mos er even af met een scherp mesje en sloot mijn ogen.
Ze was geweldig.

Het begon al wat later te worden en Cameron had gereseveerd bij een resteraunt dus we moesten al snel gaan.

Ik keek achter me en kreeg een bredere glimach dan ik ooit had.

We hebben het gedaan Mara!
We hebben samen dit hoofdstuk afgesloten.

*