Onthuld. (COMPLEET)

Hoofdstuk 2.

Ik en Cameron hadden mijn huis verkocht voor vijfhonderdvijventwintigduizend euro, en de zijne voor driehonderdduizend we Hadden ook nog gekeken welke meubels we zouden houden en de helft dat we niet wilde hadden we ook al verkocht.
Ik stopte mijn macbook en mijn power oplaaier in mijn tas aangezien we twee uur moesten rijden, ik hielp Cameron en de twee mannen ook mee om de dozen in de verhuisbus neer te zetten.
Mijn auto hadden we aan de buren gegeven en we besloten om de auto van Cameron te houden.

Een paar minuten later waren alle dozen ingeladen en zwaaide naar de mensen van de verhuisbus die alvast onze spullen ging brengen naar ons appartement in Amsterdam.
Ik sprong in Cameron zijn armen van blijdschap
En gaf hem een kusje in zijn nek, "Dit is zo vet eindelijk wonen we 'officieel' samen straks in Amsterdam!" Riep ik blij.
Hij lachte en hield me vast ik weet dat ik niet de zwaarste was en Cameron was gespierd dus kon hij me makkelijk op tillen.

"Iris we wonen al één en een half jaar samen hoor." Glimlachte hij, ik haalde mijn schouders op, "Dit is anders, een nieuwe start in een andere regio met nieuwe mensen." Ik zag het al helemaal voor me alleen daarna keek ik wat betreurd.
"Iris wat is er?" Cameron zette me weer neer en streelde mijn wang, ik pakte zijn pols  vast en genoot van zijn bewegingen die hij met zijn vingers maakte.

"Ik wil een bedrijf beginnen, maar ik weet niet wat, en ik moet er ook een studie voor doen." Mompelde ik.
Ik dacht dat Cameron boos zou worden maar hij keek een heel stuk blijer.
" Maar dit  kan wel goed zijn voor je Iris! ik bedoel na dat gedoe enzo kan dit je wel helpen je er minder aan zal denken!" ik begreep het nu, hij maakte zich zorgen om me, hij had me laatst al vertelt dat ik soms in bed als ik slaap hele tijd zit de draaien en me kapot zweet Cameron maakt me ook vaak wakker maar dan ben ik mijn droom al vergeten.
Ik stapte de auto in en Cameron volgde mijn aanwijziging we hadden besloten dat hij ging rijden zodat ik nog wat kon rusten.

---

Ik voelde een hand op mijn schouder en een stem die mijn naam fluisterde, ik opende mijn ogen en zag een hele andere omgeving dan dat ik gewent was we waren in Amsterdam! ik sperde mijn ogen wijd open en stapte uit de auto ik stond met mijn mond vol tanden Amsterdam was mooi, het zag er leuk uit en de mensen waren wel leuk om aan te zien, ik genoot van de wind dat door mijn haar heen waaide.
Cameron was ondertussen al naar de verhuiswagen gelopen en hielp de 2 mannen mee om onze spullen naar binnen te brengen.
Ik stond even te kijken hoe ze het deden en besloot om ook een doos te pakken, maar natuurlijk had ik net de zwaarste en was ik te eigenwijs om hem te laten staan.

Met moeite tilde ik de doos op met mijn kleren en schoenen etc erin, "Hulp nodig?" Hoorde ik aan de andere kant van de doos, ik kon niks zien maar ik herkende Cameron zijn stem binnen No time.
"Nee hoor gaat prima!" Reageerde ik, Vrouwen kunnen ook zware dingen tillen zal je zien!
Ik stapte naar voren en ik voelde dat mijn armen verslapte, Ik viel samen met de doos uit de vrachtwagen, "CAMERON!" schreeuwde ik nog na ik wachtte tot ik op de grond belande maar ik voelde eerder twee armen om mijn middel gaan en dat ik veilig op de grond werd gezet.
"Wat moet ik zonder jou." zei ik uiteindelijk toen ik van de schrik bekomen was.

*