Onthuld. (COMPLEET)

Hoofdstuk 29.

•IRIS•

Ik nam geen pauzes om op adem te komen nee ik bleef door rennen, ik hoorde sirenes en mensen die schreeuwde misschien was het eindelijk zover.

misschien had Cameron me eindelijk gevonden!

•CAMERON•

Ik keek toe hoe Rick in de boeien werd geslagen, Rick stond tegen de poltie wagen en keek verslagen naar de grond.
Ik ging voor Anouk staan die met tranendr ogen naar het bos keek en meteen haar aandacht op mij richtte.
"Wat nou als we haar niet vinden Cameron." fluisterde ze me toe, "We vinden haar wel Anouk en misschien vindt ze ons wel terug." antwoordde ik.

Ik hoorde Rick lachen en woedend keek ik zijn kant op, "Iris is niet alleen, ze is met mijn goeie vriend Robin die de zelfde doel heeft als mij." Sprak Rick voluit.
"Mensen vermoorden." Maakte Rick zijn zin af.

Anouk begon nu zacht te snikken, en zelf werd ik ook wat bang..
Als die Robin nu bij haar is is de kans klein dat ze dit overleefd.
"Maar misschien is de dood wel beter voor zo'n trutje." hoorde ik Rick koel zeggen.

Ik balde mijn vuisten en vloekte erop los, "Cameron.." hoorde ik Anouk piepen, ik keek haar aan en ze bleef verbijsterd kijken. Ze stak haar arm op en wees naar het bos, ik draaide me voorzichtig om en zag een meisje staan in een roze jurkje..

"IRIS!" brulde ik, iedereen keek op, ik stapte naar voren en zag dat Iris in beweging kwam.. "KIJK UIT" gilde Anouk in eenkeer.

Iedereen werd stil van het harde knallende geluid en een seconde waren er twee meer, ik bleef me focussen op Iris die geen glimlach meer had maar bleek was als een spook.
Ze viel neer maar ze was niet de enigste Rick was ook neer gevallen en iemand achter Iris die geschoten had ook..

"IRIS!" Ik rende op mijn snelste tempo op Iris af, inmiddels was er al een plasje bloed onder haar verscheen..

*