Onthuld. (COMPLEET)

Hoofdstuk 10.

De auto kwam met volle vaart op me af rijden, "IRIS!"
Ik werd aan de kant getrokken niet door Rick maar door Cameron, de auto reed gewoon door zonder genade.
Ik had me vast geklampt aan Cameron die samen met mij op de grond lag, "Dus je bent nu samen met hem." hoorde ik rick zeggen ik opende mijn ogen en keek hem in de ogen aan.
Snel stond Cameron op en hielp hij me overeind, Cameron was een klein beetje groter dan Rick dus hij rechtte zijn rug.

Rick was niks verandert hij had nog steeds krullend haar en gespierder was hij ook niet.
"Wat doe jij hier." Zei Cameron toen hij me tegen zijn lichaam aan trok.
"Werk." Kregen we als antwoord.
"waarom nou net in Amsterdam.." piepte ik eruit.
"Verdient beter."
Het leek net of hij al zijn antwoorden op het puntje van zijn tong had liggen.
Ik voelde me niet goed en ging een golf van misselijkheid door me heen, "Gaat het wel Iris?"Bracht Rick uit.
Ik hoorde Cameron hard ademen, "Laat haar met rust Rick, ze heeft al bijna alles verwerkt en dan kom je hier dood leuk voor dr staan."
Rick haalde zijn schouders op.
"Prima" antwoorde hij koel.
Ik merkte dat ik trilde, Cameron hield me goed vast en liep samen met mij naar de auto.

Ik keek nog even over mijn schouder, ik voelde me geintimideerd, verslagen..

--

Cameron gaf me een mok chocolade melk en wreef met zijn hand over mijn knie.
"Ga je nog door met je studie Iris ik kan anders wel wat anders proberen te zoeken." stelde hij aan me voor.
Ik knikte, "Ik ga niet weg, ik was hier als eerste en anders stap ik gewoon op naar de politie." gaf ik als antwoord.
Cameron knikte begrijpelijk en kwam naast me zitten, hij sloeg zijn arm om me heen en ik legde mijn hoofd in zijn nek.

"Dankje dat je met voor die auto weg haalde."
"Iris ik zou niet zonder je kunnen en ik zou je nooit dood laten gaan."
Hij gaf me een kusje op de wang.
En ik nam een slok van mijn chocolademelk.

*