Hoofdstuk 21.

1.3K 53 4
                                    

RICK•

Ik duwde het deurtje open en zag Iris weer op het matras zitten zoals ik haar gister had achter gelaten ik hurkte toen ik voor haar stond, en schoof de dienblad met spagetti naar dr toe.
"Heb je geslapen?" vroeg ik, ze keek me aan " Ziet dit eruit alsof ik Geslapen heb ?"

Ik keek haar boos aan waardoor ze zich weer terug trok, ik weet niet wat ik deed ik wil gewoon dat ze pijn heeft..
"Toen ik de volgende dag uit de bajes mocht hielp Robin mij om naar Amsterdam te komen..." ik wilde het verhaal vertellen dat verdient ze wel voordat ze sterft.

"BITCHES IK BEN VRIJ!" ik hing met mijn boven lichaam uit de raam van de auto en deed net alsof ik de loterij had gewonnen, rustig ging ik weer terug in de auto zitten.
"We hebben Iris gevonden Rick." vertelde Robin me, ik keek hem nu bloed serieus aan de lach op mijn gezicht was verdwenen.
"Waar is ze?"
"Ze gaat morgen verhuizen nar Amsterdam haar diploma uitreiking is vandaag."
Ik knikte, "Die ik en Iris samen hadden moesten halen.."
"VERDOMME DIE CAMERON EN BRIT HEBBEN ALLES VERNEUKT!" schreeuwde ik en gaf een trap tegen de dash board.
"Rick hou je rustig, je moet dit voorzichtig aanpakken gast."
Ik gromde en knikte, Robin had gelijk ik moet dit slim aanpakken.

De auto stopte en Robin opende de deur voor me, "Je moet hier de trein naar Amsterdam nemen en dan zie je iemand met een rode pet en een klaver patroon op zijn sjaal hij helpt je daar verder."
We namen afscheid en ik nam de trein naar Amsterdam, toen ik uitstapte was er inderdaad een man met die kleren aan.
Hij gaf me het adres van Iris haar nieuwe huis, en gaf de sleutel van de mijne.
Hij had er ook voor gezorgt dat ik een baantje kreeg.

"Dat ik bij jou studie uit kwam was nooit de bedoelling geweest, ze wisten niet eens dat je er zou studeren anders wisten ze het wel." vertelde ik er nog bij.

"Ik mocht er later bij want een week van te voren wist ik wat ik wilde." hoorde ik Iris mompelen.
"Maar nu mis ik de helft bedankt he." mopperde ze nu.
Ik schopte het bord uit haar handen, "JE KRIJGR STRAKS NIET EENS DE KANS OM HET AF TE MAKEN DUS MAAK JE MAAR GEEN ZORGEN!" met deze woorden verliet ik de kamer, en hoorde Iris zacht snikken.

*

Onthuld.  (COMPLEET)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu