Playing the Game called Love

CHAPTER 19

Joshua's pov

"He was everything, everything that I wanted "

Anlungkot

Anlungkot ng mata niya

Malungkot yung boses niya.

Bakit?

Ibang iba sa Trishang tinarayan ako.

Ibang iba sa kausap ko kanina.

Honestly, natuwa ako sa kanya nung pinagtanggol niya ako. Nung lumapit ako para magpasalamat, tinarayan niya lang ako. Take note sa mismong party ko.

Naisipan ko talagang gumanti kaya hinila ko siya sa dito sa loob. Kinausap ko yung mga kasamahan namin na magpanggap may audition dito kasi ang totoo, wala. Workshop kaya ito. Aanhin naman namin ang audition eh tuturuan nga namin sila.

Pero nabaligtad na naman ang mundo. Napahiya ako sa sarili ko.

I must admit magaling siya at maganda yung performance niya.

Damang dama.

Pero malungkot. Malungkot siya.

I thought she's a very strong girl having a very strong defense but right now, by just watching her performance, it makes me think the other way around.

She is so vulnerable.

So ... fragile.

I can feel her pain.

Her agonies

I can hear it in her voice

I can see it in her eyes.

I can feel it in my heart

"Salamat" sabi niya saakin pagkatapos niyang matanggap.

"I guess quits na tayo"

"Amanos" then she smile. Yung ngiting nakakahawa.